Kantian Relationship between “Moral Law” and Virtue: Separation or Companionship

Yıl 2023, Sayı: 59, 111 - 126, 29.12.2023

Rahime Çetin

https://doi.org/10.26650/arcp.1293438

Öz

Time and again, virtue has been explained as the principal factor behind a good human life. “Virtue,” as a chosen way of living or as a human trait, is an important research subject. In the history of ethical philosophy, Kant has been an influential figure, who has elucidated many ethical dilemmas. His conception of ethics was built on a set of universally applicable moral principles that were based on the guiding belief of practical rationality, or “Categorical Imperative,” and “virtue” isnot seen as an inherent quality of human nature. This study will attempt to show that both sides of the arguments purport to establish that Kant is not a classical virtue ethicist because he does not establish a virtue-based ethics or that he is a virtue ethicist since virtue has an important place in his ethics and has flaws. In accordance with this purpose, the definitions, expressions, and the concept of the “highest good” (summum bonum) and the duties of virtue with respect to the concept, as found in the Doctrine of Virtue (a chapter in The Metaphysics of Morals), will be discussed to arrive at a clearer understanding of the significance and status of the notion of virtue.

Anahtar Kelimeler

Virtue, moral law, duties of virtue, good, happiness

Yol Ayrımı mı, Yol Arkadaşlığı mı?: Kant Etiğinde Erdem Kavramı

Öz

İyi bir yaşamın nasıl mümkün olabileceğinin erdemle açıklanması, erdemin insan yaşamındaki önemini göstermektedir. Dolayısıyla insan fenomenlerini konu alan felsefede geniş bir yer tutan erdem kavramı özellikle etik alanında önemli bir araştırma konusudur. Etiğin tarihi geçmişinde, etik sorunlara kararmayan bir ışık tutmuş olan Kant’ın etik görüşüne genel olarak bakıldığında, erdem kavramının pek ön planda olmadığı görülmektedir. Bununla birlikte, Kant’ın erdem ile ilgili söyledikleri, erdemin ahlak yasasından daha az önemli olmadığını göstermektedir. Bu çalışmanın amacı, Kant’ın erdem temelli bir etik kurmadığı için klasik bir erdem etikçisi olmadığı veya etiğinde erdemin yerini ve önemini göstererek bir erdem etikçisi olduğu tartışmasının pek de anlamlı olmadığını göstermektir. Çünkü bu tartışma, Kant etiğini bir yere taşımaz. Bu amaç doğrultusunda, Kant’ı, bir erdem etikçisi olduğu ya da olmadığı tartışmasına sokarak kategorize etmeden, Kant etiğinde erdemin yeri ve önemini ortaya koymak amacıyla, Ahlak Metafiziği adlı eserinin Erdem Öğretisi bölümünde yapılan erdem tanımlamaları ve açıklamaları ile “en yüksek iyi” (summum bonum) kavramı ve erdem ödevleri ele alınacaktır.

Anahtar Kelimeler

Erdem, ahlak yasası, erdem ödevleri, iyi, mutluluk

Kaynakça

• Auxter, Thomas. “The Unimportance of Kant’s Highest Good”. Journal of the History of Philosophy. 17/ 2, (pp. 121-134), Maryland: Johns google scholar
• Hopkins University Press, 1979. google scholar
• Baxley, Anne Margaret. Kant’s Theory of Virtue: The Value of Autocracy. Cambridge: Cambridge University Press, 2010. google scholar
• Beck, Lewis White. A Commentary on Kant’s Critique of Practical Reason. USA: The University of Chicago Press, 1963. google scholar
• Cassirer, Ernst. Kant’ın Yaşamı ve Öğretisi. çev. Doğan Özlem. İstanbul: İnkilâp Yayınevi, 2007. google scholar
• Engstrom, Stephen. Aristotle, Kant, And The Stoics: Rethinking Happiness And Duty. In S. Engstrom & Jennifer Whiting (Ed). Happiness And The Highest Good in Aristotle And Kant. (pp. 102-138). Cambridge: Cambridge University Press, 1996. google scholar
• Gregor, Mary J., Laws of Freedom: A Study of Kant’s Method of Applying the Categorical Imperative in the Metaphysik der Sitten. New York: Barnes&Noble, 1963. google scholar
• Guyer, Paul. Kant. çev. Deniz Soysal. İstanbul: Say Yayınları, 2022. google scholar
• Guyer, Paul. “Kant’ın Ödevler Sistemi”. Cogito (Sonsuzluğun Sınırında: Immanuel Kant). (pp.277-338), Sayı: 41-42, Yapı İstanbul: Kredi Yayınları, 2005. google scholar
• Hill, Thomas. Imperfect Duties to Oneself. Kant’s Tugendlehre. A. Trampota, O. Sensen, J. Timmermann (ed.). Berlin: De Gruyter, 2013. google scholar
• Höffe, O., Kant’s Principle of Justice as Categorical İmperative of Law. Kant’s Practical Philosophy Reconsidered. Yirmiyahu Yovel (ed.), (pp.149-168), Springer Science, 1989. google scholar
• Johnson, A., Kant and Virtue Ethics, Immanuel Kant, (pp. 359-369). Muğla Üni. Uluslararası Kant Sempozyumu Bildirileri, Muğla: Vadi Yayınları, 2006. google scholar
• Kant, Immauel. Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi. çev. Ioanna Kuçuradi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları, 1982. google scholar
• Kant, Immauel. Anthropology from a Pragmatic Point of View. çev. Robert B. Louden. U.K.: Cambridge University Press, 2006. google scholar
• Kant, Immauel. Critique of Pure Reason. çev. P. Guyer. Cambridge: Cambridge University Press, 1998. google scholar
• Kant, Immauel. Ethica. Etik Üzerine Dersler. çev. O. Özügül. İstanbul: Pencere Yayınları, 2007. google scholar
• Kant, Immauel. Fundamental Principles of the Metahysics of Morals. çev. T. K. Abbott. Australia: The University of Adelaide Press, 1785. google scholar
• Kant, Immauel. Gelecekte Bilim Olarak Ortaya Çıkabilecek Her Metafiziğe Prolegomena. çev. Ioanna Kuçuradi. Ankara: TFK Yayınları, 2002. google scholar
• Kant, Immauel. Pratik Aklın Eleştirisi. çev. Ioanna Kuçuradi. Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu Yayınları, 2009. google scholar
• Kant, Immauel. Religion Within the Bounds of Bare Reason. çev. W. S. Pluhar. Indianapolis / Cambridge: Hackett Publishing Company, Inc, 2009. google scholar
• Kant, Immauel. “The Contest of the Faculties”. Toward Perpetual Peace and Other Writings on Politics, Peace, and History. çev. David L. Colclasure. Yale University Press, London, 2006. google scholar
• Kant, Immauel. The Metaphysics of Morals. çev. M. Gregor. Cambridge: Cambridge University Press, 1991. google scholar
• Kant, Immauel. Yargı Yetisinin Eleştirisi. çev. Aziz Yardımlı. İstanbul: İdea Yayınları, 2011. google scholar
• Louden, R. B., Kant’s Impure Ethics: From Rational Beings to Human Beings. Oxford: Oxford University Press, 2000. google scholar
• Sherman, N., Making a Necessity of Virtue. Cambridge: Cambridge University Press, 1997. google scholar
• Silber, J., Kant’s Ethics, The Good, Freedom and The Will. Germany: The Deutsche Nationalbibliothek, 2012. google scholar
• Wood, Allen. “Humanity as an End in İtself”. Kant’s Groundwork of the Metaphysics of Morals, P. Guyer (ed.), Lanham: Rowman&Littlefield, (pp.165-187), 1998. google scholar
• Wood, Allen. Kant’s Ethical Thought. Cambridge: Cambridge University Press, 1999. google scholar
• Yovel, Y., Kant and The Philosophy of History. Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1980. google scholar