Arap gramerine dair günümüze ulaşan en eski sistemli eser, Basra ekolünün öncülerinden Sîbeveyh’in (ö. 180/796) el-Kitâb’ıdır. Bu eserin muhtevasını özetlediği kabul edilen ve klasik nahiv literatüründe müstesna bir yer edinen çalışmaların başında ise Zemahşerî’nin (ö. 538/1144) Kitâbü’l-Mufassal fî sanʿati’l-iʿrâb adlı eseri gelir. Hârizm bölgesinde kaleme alınan bu eser, yalnızca yerel çevrelerde değil, Şam, Halep, Kudüs, Mısır ve Mağrib-Endülüs gibi pek çok ilim havzasında da büyük ilgi görmüş; üzerine yüzü aşkın şerh, haşiye, ihtisar ve nazım türünde çalışma yapılmıştır.1 Bu eser üzerine şerh kaleme alan isimlerden biri de, Mufassal’ın telif edildiği ve ders kitabı olarak okutulduğu Hârizm bölgesinde faaliyet gösteren, “Sadru’lEfâdıl” lakabıyla tanınan Mecdüddîn Ebû Muhammed elKāsım b. el-Hüseyn et-Tarâifî el-Hârizmî’dir (ö. 617/1220).
Arap Dili ve Belagati Zemahşerî el-Mufassal Sadru’lEfâdıl el-Hârizmî Şerhu’l-Ebniye
Arabic Language and Rhetoric al-Zamakhsharī al-Mufaṣṣal Ṣadr al-Afāḍil al-Khwārazmī Sharḥ al-Abniya
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Arap Dili ve Belagatı |
| Bölüm | Araştırma Notları |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 3 Ekim 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 3 Haziran 2025 |
| Kabul Tarihi | 25 Temmuz 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 15 Sayı: 2 |