Benim Adım Khan Filmi: Otizmin Medyadaki Yansıması

Yıl 2015, Cilt: 3 Sayı: 30, 381 - 395, 03.12.2015

Ayşen Türkmen Fatma Kalpaklı İsmail Sevinç

Öz

Yaşamın erken dönemlerinde başlayan ve yaşam boyu süren, bireyi fiziksel, sos- yal ve psikolojik yönlerden etkileyen otizm her geçen gün medyanın da ilgisini çeken bozukluklardan biri haline gelmiştir. Özellikle sinema sektöründe otizmi konu edinen filmlere sıklıkla rastlanmaktadır. Bu filmlerden biri Karan Johar’ın yönettiği Benim Adım Khan (My Name is Khan) filmidir. Filmde otistik bozukluğu olan Khan karakte- rinin günlük yaşamda karşılaştığı kültürel ve adaptasyon sorunları işlenmektedir. Bu esnada, seyirci de otistik bir çocuğun gözünden farklı bir dünyaya adım atmakta ve seyircinin kafasında yeni perspektifler yaratılmaktadır.

Filmde Khan 9/11 olaylarında Amerika’da yaşayan bir Müslüman ve koyu renkli bir cilde sahip olması nedeni ile diğer otistik çocuklardan üç kat daha fazla zorlanmak- tadır. Bu özelliği ile Benim Adım Khan filmi, otizmi konu alan diğer filmlerden ay- rılmaktadır. Bu çalışma Benim Adım Khan adlı filmin tematik incelenmesi amacıyla yapılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Otizm, benim adım Khan, medya, tematik analiz

Kaynakça

• Acar, Ç., & Dikmen, İ. H. (2012). Otistik Bozukluk Gösteren Çocuklara Video Modelli Öğretim Uygulamalarıyla Yapılan Çalışmaların İncelenmesi. Kuram Ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(4), 2719-2730.
• Aksoy, A. B., & Yıldırım, G. B. (2008). Farklı Engel Grubundan Engelli Kardeşe Sahip Çocukların Kardeş İlişkileri ile Kardeşlerini Kabullenmeleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 8(3), 751-779
• Arslan, A. (2004). Medyanın birey, toplum ve kültür üzerine etkileri, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 15.6.2004, http://www.insanbilimleri.com/, (Yayın Dili: Türkçe).
• Ayres, K. M., & Langone, J. (2005). Intervention And Instruction with Video for Students with Autism: A Review of The Literature. Education and Training in Developmental Disabilities, 40(2), 183-196.
• Başaran, I. (2004). Etkili Öğrenme ve Çoklu Zeka Kuramı: Bir İnceleme. Ege Eğitim Dergisi, 5, 7-15.
• Berkant, H. G., & Cömert, M. (2013). Günlük Gazetelerdeki Eğitimle İlgili Haberlerin İncelenmesi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(2), 25-44.
• Bodur, Ş., & Soysal, A. Ş. (2004). Otizmin Erken Tanısı ve Önemi. STED, 13(10), 394- 398
• Charlop-Christy, M. H., Le, L., & Freeman, K. A. (2000). A Comparison of Video Modeling With In Vivo Modeling For Teaching Children With Autism. Journal of Autism and Developmental Disorders, 30(6), 537-552.
• Corbertt, B. A. (2003). Video Modeling: A Window Into The World Of Autism. The Behavior Analyst Today, 4, 367-377.
• Delano, M. E. (2007). Video Modeling Interventions for Individuals with Autism. Remedial and Special Education, 28(1), 33-42.
• Dragone, M. A., Bush, P. J., Jones, J. K., Bearison, D. J., & Kamani, S. (2002). Development And Evaluation of an Interactive CDROM for Children with Leukemia and Their Families. Patient Educ Couns, 46(4), 297-307.
• İpek, İ. (2003). Bilgisayarlar, Görsel Tasarım ve Görsel Öğrenme Stratejileri. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 2(3), 68-76.
• Kaçar, D. (2012). Otistik Çocuklarda Dil ve İletişim Becerileri Özellikleri. Otizm Dünyası, 1(1), 19-21
• Kato, P. M., Cole, S.W., Bradlyn, A. S., & Pollock, B. D. (2008). A Video Game Improves Behavioral Outcomes In Adolescents And Young Adults With Cancer: A Randomized Trial. Pediatrics, 122, 305-317.
• Kato, P. M., & Beale, I. L. (2006). Factors Affecting Acceptability To Young Cancer Patients of a Psychoeducational Video Game About Cancer. Journal of Pediatric Oncology Nursing, 23, 269-275.
• Kılınç, G. (2012). Otizme Eşlik Eden Durumlar. Otizm Dünyası, 1(1), 14-16
• Korkmaz, Ö. T., & Diken, İ. H. (2010). Stereotipik Davranışların Azaltılmasında Kullanılan Yöntemlerin Etkililiği: Betimsel ve Meta Analizi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 11(2), 1-12
• Nursing, 33(6), 748-757. Medialiteracy. (2007). Welcome to the Internet’s major portal for media literacy education. www.medialiteracy.com/ adresinden 28 Şubat 2013tarihinde alındı.
• Neydim, N. (2004). Popüler Çocuk Kitapları Ve Medyasının Çocuk Kültürüne Etkilerine Sosyolojik Gerçeklikler Açısından Bakış. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 57, 76-80.
• Ocakçı, A. F., & Karakoç, A. (2013). Çocuklarda Uyum Ve Davranış Sorunları Ve Hemşirelik Yaklaşımı, Conk, Z., Başbakkal, Z., Yılmaz, H. B., Bolışık, B. (Ed). Pediatri Hemşireliği. Akademisyen Tıp Kitabevi, Ankara.
• Özbaş, S., & Özkan, S. (2010). Kadın Sağlığını Geliştirmede Medyanın Kullanımı ve Etkisi. TAF Prev Med Bull, 9(5), 541-546
• Sancho, K., Sidener, T. M., Reeve, S. A., & Sidener, D. W. (2010). Two Variations of Video Modeling Interventions for Teaching Play Skills To Children with Autism. Education and Treatment of Children, 33(3), 421-442.
• Sulkes, S. B. (2001). Çocukta Gelişme ve Davranış. Behrman, R. E., & Kliegmen, R. M. (Ed). Nelson Essential of Pediatrics. Nobel Tıp Kitabevleri, Üçüncü Baskı, İstanbul.
• Toruk, İ. (2008). Üniversite Gençliğinin Medya Kullanma Alışkanlıkları Üzerine Bir Analiz. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19, 475-488.