Yerel Yönetimlerin Yoksullukla Mücadeledeki Yeri: Küresel Düzeyden Yerel Düzeye Yeni Yönelimler

Yıl 2020, , 455 - 481, 25.06.2020

Ali Yeşildal

https://doi.org/10.26650/jspc.2020.78.0027

Öz

Birleşmiş Milletler Kalkınma Programına (UNDP) göre dünya genelinde yaklaşık bir milyar insanın aşırı yoksulluk koşullarında günde bir doların altında yaşadığı, temel beşeri ihtiyaçlarını karşılayamadığı ve en az bir milyar insanın da göreceli yoksulluk koşullarında yaşadığı tahmin edilmektedir. Bu, dünyadaki çocukların üçte birinden fazlasının yetersiz beslendiği, yarısından çoğu kadın olmak üzere 840 milyondan fazla yetişkinin okuma yazma bilmediği, 1.2 milyon insanın güvenli içme suyuna erişimi olmadan yaşadığı anlamına gelmektedir. Küresel yoksulluğa ilişkin bu acı tablo, yoksulluğun günümüzde belki daha önceleri hiç olmadığı kadar kronik bir sorun haline geldiğini açıkça göstermektedir. Bu duruma bağlı olarak, son zamanlarda yoksullukla mücadelede yerel yönetimler daha sık gündeme gelmektedir. Nitekim çeşitli nedenlerden dolayı yerel yönetimlerin yoksullukla mücadelede etkin bir görev alabilmesi mümkün görünmektedir. Bununla birlikte, yerel yönetimler, genellikle, yoksulluk nedenlerini belirlemek, müdahalelere öncelik vermek veya yoksulların belirli gruplarını hedef alan veri ve bilgilerden yoksundur. Daha önce merkezi planlama ile görevlendirilen yerel yönetimler, yerel kalkınma planlarının hazırlanması ve uygulanmasında çok az deneyime sahiptir. Yetersiz yetki devri, kaynakların orantısız dağıtılması veya sektörler arasında koordinasyonun zayıf olması, yerel yönetimlerin yoksullukla mücadele kapasitelerini daha da kısıtlamıştır. Sınırlı aşağı doğru hesap verebilirlik, yeni yetkilendirilmiş makamların siyasi iradesinin harekete geçmesini de sınırlamıştır. Bu gibi nedenlerle bu çalışma, yerel yönetimlerin yoksullukla çok boyutlu bir mücadelenin ancak bileşenlerinden biri olabileceğini savunmakta; sürdürülebilir ve kalıcı etkilerin ancak ve ancak merkezi politika ve müdahaleleri başarıyla tamamlayabildiklerinde söz konusu olabileceğini ileri sürmektedir. Nitekim küreselleşme süreciyle birlikte, gittikçe daha da derinleşen ve kalıcı hale gelen yoksulluk sorunu, bu tür bir iş bölümünü daha da gerekli kılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Yoksulluk, Yoksullukla mücadele, Yerel yönetimler, Küreselleşme, Yerelleşme

Destekleyen Kurum

Yazar bu çalışma için finansal destek almadığını beyan etmiştir.

Local Government in the Struggle against Poverty: New Trends from Global to Local

Öz

The United Nations Development Program (UNDP) estimates that around one billion people worldwide live under conditions of extreme poverty with under one dollar per day, cannot meet their basic human needs, and that at least one billion people live in relative poverty. This means more than one third of the world’s children are malnourished, more than 840 million adults, including more than half women, are illiterate and 1.2 million live without access to safe drinking water. This painful picture of global poverty clearly demonstrates that poverty has become a more chronic problem than ever before. Due to this situation, local governments have become more involved in the struggle against poverty recently. As a matter of fact, for various reasons, local governments can take an active role in the fight against poverty. However, local governments often lack data and information to identify causes of poverty, prioritize interventions, or target specific groups of the poor. Previously ignored by central planning, local governments have had little experience in the preparation and implementation of development plans. Inadequate delegation of power, disproportionate allocation of resources, or poor coordination between sectors further limited the capacity of local authorities to meet local needs. Limited downward accountability also limited the action of the political will of the newly authorized authorities. In short, local governments and local interventions have not been able to gain the deserved place and power in effective anti-poverty policies for a long time, but where they can play a more effective role in contemporary anti-poverty policies all over the world.

Anahtar Kelimeler

Poverty, Poverty alleviation, Local government, Globalisation, Localisation

Kaynakça

• Ashaver, B. T. (2013). Poverty, ınequality and underdevelopment in third world countries: Bad state policies or bad global rules? Journal of Humanities and Social Science (IOSR-JHSS), 15(6), 33–38.
• Barrett, C. B. (2005). Rural poverty dynamics: Development policy implications. Agricultural Economics. International Association of Agricultural Economists, 32(1), 45–60.
• Batal, S. (2016). Yoksulluk kavramının yerelleşmesi: Kentsel yoksulluk ve yerel yönetimlerin konuya yaklaşımı. International Journal of Social Science, 52, 301–316.
• Batterbury, S., & Fernando, J. (2006). Rescaling governance and the impacts of political and environmental decentralization: an ıntroduction. World Development, 34(11), 1851–1863.
• Bonfiglioli, A. M. (2003). Empowering the Poor: Local Governance for Poverty Reduction. New York. UNCDF.
• Bradshaw, T. K. (2006). Theories of poverty and anti‐poverty programs in community development. RPRC Working Paper No. 06‐05. University of Missouri. Columbia.
• Carr, E. R. (2008). Rethinking poverty alleviation: A ‘poverties’ approach. Development in Pratice, 18(6), 36–48.
• Carter, M. R., & Barrett, C. B. (2006). The economics of poverty traps and persistent poverty: An asset-based approach. Journal of Development Studies, 42(2), 178–199.
• CPRC. (2004). Chronic Poverty Report 2004‐5, Manchester. Dixon, J., & David, M. (2002). Poverty: A persistent global reality. London. Routledge.
• Domfeh, K. A., & Bawole J. N. (2009). Localising and sustaining poverty reduction: experiences from Ghana. Management of Environmental Quality: An International Journal, 20(5), 313–336.
• Genyi, E. (2008). Poverty, good governance and development process in Nigeria. International Conference on Arts and Humanity. 3rd – 7th November. University of Abuja. Nigeria.
• Goetz, E. G. (1994). Expanding possibilities in local economic development policy: An examination of U.S. Cities. Political Research Quarterly, 47(1), 85–109.
• Guttal, S. (2007). Globalisation. Development in Practice, 17(4-5), 113–145. ILO. (2018). Infrastructure, Poverty Reduction and Jobs, https://www.ilo.org/asia/ projects/WCMS_099513/lang--en/index.htm
• Jütting, J., Kauffmann, C., Mc Donnell, I., Osterrieder, H., Pinaud, N., & Wegner, L. (2004). Decentralisation and Poverty in Developing Countries: Exploring the Impact. OECD Development Centre. Working Paper No. 236. Paris.
• Linda L., & K. (2009). Poverty and local governments: Economic development and community service provision in an era of decentralization.
• Growth and Change, 4(3), 98–114. Narayan, D., & Petesch, P. (2002). Voices of the poor: from Many Lands. Oxford University Press for the World Bank. New York.
• Nissanke M., & Thorbeck E. (2006). Channels and policy debate in the globalization– inequality–poverty nexus. World Development, 34(8). 1338–1360.
• Olowa, O. (2012). Concept, measurement and causes of poverty: nigeria in perspective. American Journal of Economics, 2(1), 25–36.
• Önen, S. M. (2010). Yerel yönetimlerin yoksullukla mücadelesi: Malatya Belediyesi örneği. Sayıştay Dergisi, 21(79), 63–95.
• Önen, S. M. (2010b). Yoksulluk ve yerinden yönetim: Nasıl bir yönetişim. Türk İdare Dergisi, 82(469), 165–182.
• Rassekh F., & Speir J. (2010). Can economic globalization lead to a more just society? Journal of Global Ethics, 6(1), 66–87.
• Stiglitz J. (2018). Küreselleşme: büyük hayal kırıklığı (Çeviren: Arzu Taşçıoğlu, Deniz Vural). İstanbul: Alfa Yayıncılık.
• Sullivan, D. M. (2002). Local governments as risk takers and risk reducers: An examination of business subsidies and subsidy controls. Economic Development Quarterly, 16(2), 55–87. Şenses F. (2001). Küreselleşme sürecinde yoksulluk. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Todaro, P. M., & Smith, S. C. (2006). Economic development. Harlow: Pearson Education. Uzun, A. M. (2003). Yoksulluk olgusu ve dünya bankası. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 4(2).
• Wang, S. G. (2004). “Poverty Targeting in the People’s Republic of China”. ADB Institute Discussion Paper. No. 4.
• Wichmann, R. (1995). The link between poverty, environment and development. The Political Challenge of Localizing Agenda 21”. Countdown, 1(5). 1–4.
• World Bank. (2003). World Bank Participatory Poverty Assessment for Niger. Washington. DC World Bank. (2018). Poverty Statistics. World Bank Group.
• Yan, Ei. (2018). Urban poverty, economic restructuring and poverty reduction policy in urban China: Evidence from Shanghai, 1978–2008”. Development Policy Review, 36(4). 92–116.