The word ḥusniyyāt and the phrases uslūb-i ḥasen, naẓm-i ḥasen, shi‘r-i ḥasen and ṭarz-i ḥasen, which are found in verse and prose classical Turkish literature texts, are used in a way that refers to a special literary term that is widely known, apart from their dictionary meanings. However, to my knowledge, no explanation of the terminological meaning of these expressions can be found in contemporary sources. In some recent scholarly publications, some determinations regarding the terminological function of the word ḥusniyyāt were included. However, the compositions uslūb-i ḥasen, naẓm-i ḥasen, shiʿr-i ḥasen and ṭarz-i ḥasen were not the subject of academic research. Therefore, it remains unclear whether these expressions, especially the phrases other than ḥusniyyāt, have a terminological equivalent, and if so, in what sense they are used. This study aims to determine, through the attestation of the texts in the canon, whether the words and phrases in question are used for terminological purposes and, if they are specialised literary terms, what kind of texts they refer to. In this framework, firstly, more than two hundred works of dīvān, mathnavī, tadhkirah and majmu‘ah in the field were scanned, the relevant attestations were identified, and the meaning of the mentioned phrases in the context was tried to be determined. As a result of the analyses and evaluations, it was determined that both the word ḥusniyyāt and other phrases were used as a special literary term denoting poems about beauties and love, as the equivalent of “güzelleme” in Turkish folk poetry in classical literature.
Manzum ve mensur klasik Türk edebiyatı metinlerinde rastlanan hüsniyyât sözcüğü ile üslûb-ı hasen, nazm-ı hasen, şi‘r-i hasen ve tarz-ı hasen terkipleri, sözlük anlamlarının dışında, yaygın olarak bilinen özel bir edebiyat teriminden söz eder mahiyette kullanılmıştır. Ancak dönemin çağdaş kaynaklarında mezkûr ibarelerin terimsel anlamlarına yönelik bir açıklama görülememiştir. Modern dönemde ortaya konan bazı bilimsel yayımlarda ise hüsniyyât sözcüğünün terimsel işlevine yönelik bazı tespitlere yer verilmiş, ancak üslûb-ı hasen, nazm-ı hasen, şi‘r-i hasen ve tarz-ı hasen terkipleri akademik araştırmaların konusu edilmemiştir. Hâliyle bu ibarelerin, özellikle hüsniyyât haricindeki terkiplerin, hem terimsel karşılıklarının olup olmadığı hem de böyle bir özellikleri varsa ne anlamda kullanıldıkları meselesi belirsizliğini korumaktadır. Bu makalede söz konusu sözcük ve terkiplerin terimsel amaçla kullanılıp kullanılmadıklarının tespiti ve özel bir edebiyat terimi olmaları hâlinde ne tür metinleri imlediklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu çerçevede öncelikle saha içindeki divan, mesnevi, tezkire ve mecmua cinsinden iki yüzü aşkın eser taranıp ilgili tanıklar belirlenmiş ve mezkûr ibarelerin bağlam içindeki anlamı tespit edilmeye çalışılmıştır. Yapılan inceleme ve değerlendirmeler sonucunda ise hem hüsniyyât sözcüğünün hem de diğer terkiplerin, halk şiirindeki güzellemenin klasik edebiyattaki muadili kabîlinden, güzeller ve aşk konulu şiirleri imleyen özel bir edebiyat terimi olarak kullanıldıkları belirlenmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Osmanlı Sahası Klasik Türk Edebiyatı |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 12 Ağustos 2024 |
Kabul Tarihi | 26 Eylül 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 64 Sayı: 3 |