The Sulh ve Selamet-i Osmâniyye [Ottoman Peace and Welfare] Party was founded with the merging of the Osmanlı Sulh ve Selâmet Cemiyeti [Ottoman Peace and Welfare Union] that had formed in Istanbul after the signing of the Armistice of Mudros with the Selamet-i Osmâniyye Fırkası [Ottoman Welfare Party]. This party’s main political stance was in opposition to Committee of Union and Progress (CUP). It gained a significant political position during the armistice period and was also pro-Prince Sabahaddin. Meanwhile, Prince Sabahaddin supporters were not the only members of the Ottoman Peace and Welfare Party: Different groups were also involved in the party since it was first founded. In this context, to suggest that the main factor determining the political approach of the party was its opposition to CUP would not be wrong. After the official occupation of Istanbul, the Ottoman Peace and Welfare Party had its political activities suspended like other parties and was unable to establish a close relationship with the Ankara government. In view of this, although the party relaunched its political efforts in Istanbul in 1921, it was unsuccessful and shortly after completely withdrew from the political arena.
Prince Sabahaddin The Turkish national struggle The Ottoman Parliament The National Liberal Party liberalism liberal Nationalism
Sulh ve Selâmet-i Osmâniyye Fırkası, Mondros Mütarekesi’nin imzalanması sonrası İstanbul’da teşkil olunan Osmanlı Sulh ve Selâmet Cemiyeti ile Selâmet-i Osmâniyye Fırkası’nın birleşmesiyle kurulmuştu. En temel politik tavrı İttihat ve Terakki karşıtlığı olan ve mütareke dönemi siyasi hayatında önemli bir yer edinen fırka, aynı zamanda Prens Sabahattin yanlısıydı. Ancak Prens Sabahattin, fırkanın resmî lideri olmadığı gibi adı da fırkanın herhangi bir kurulunda yer almamaktaydı. Diğer taraftan Sulh ve Selâmet-i Osmâniyye Fırkası sadece Prens Sabahattin yanlılarından oluşmamakta, kuruluşundan itibaren farklı gruplar da fırka içinde yer almaktaydı. Bu açıdan fırkanın siyasi tutumunu belirleyen esas unsurun İttihat ve Terakki karşıtlığı olduğunu söylemek yanlış olmayacaktır. İstanbul’un resmen işgali sonrası diğer pek çok fırka gibi faaliyetlerini sonlandıran Sulh ve Selâmet-i Osmâniyye Fırkası, Ankara Hükümeti ile yakın ilişki kuramamıştı. Bu yüzden 1921 yılında İstanbul’da yeniden çalışmalarına başlasa da etkili olamamış, bir süre sonra da siyasi hayattan tamamen çekilmişti.
Prens Sabahattin Millî Mücadele Meclis-i Mebusan Millî Ahrar Fırkası Liberalizm Liberal Milliyetçilik
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 32 Sayı: 1 |