Lausanne Peace Conference, which registered Turkey’s independence in international arena, took place from 20 November 1922 to 24 July 1923. The main purpose of this conference was the establishment of peace order between the Allies and Turkey. In this sense, there were various issues and policies that each of the parties took into consideration and followed individually. Of course, among them Italy had also its own policies that safeguarded Italians’ self-interests. Among the issues negotiated during the conference, Italy especially focused on the sovereignty of the islands in the Aegean Sea, the Straits regime and economic treaties. Italians tried to maintain their interests by following various strategies on all of these subjects. The purpose of this study is to analyze the objectives of Italians and the strategies they followed during the negotiations in the light of documents.
Türkiye’nin bağımsızlığının uluslararası arenada tescil edildiği Lozan Barış Konferansı, 20 Kasım 1922-24 Temmuz 1923 tarihleri arasında gerçekleştirilmişti. Bu konferansın asıl amacı İtilaf Devletleri ile Türkiye arasındaki barış nizamının tesis edilmesiydi. Bu anlamda, tarafların her birinin ayrı ayrı önem verdiği meseleler ve izlediği çeşitli politikalar bulunmaktaydı. Tabiidir ki, bunların arasında İtalya’nın da kendine ait çıkarlarını gözettiği politikaları söz konusuydu. İtalya, konferans boyunca müzakere edilen meselelerden özellikle Ege Denizi’ndeki adaların hâkimiyeti, Boğazlar rejimi ve iktisadi antlaşmaların üzerinde durmuştu. İtalyanlar bu konuların hepsi üzerinde ayrı stratejiler takip ederek çıkarlarını muhafaza etmeye gayret etti. Bu çalışmanın amacı müzakereler sürecinde İtalyanların amaçlarını ve takip ettikleri stratejileri belgeler ışığında ortaya koyarak analiz etmektir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Haziran 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 17 Sayı: 33 |