Osmaniye Yerfıstığı ve Topraklarının Bazı Ekolojik Özelliklerinin İlçeler Arasında Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi

Yıl 2020, Cilt: 5 Sayı: 4, 460 - 465, 31.12.2020

Hüsniye Aka Sağlıker Cemile Elmasoğlu

https://doi.org/10.35229/jaes.734513

Cited By: 1

Öz

Destekleyen Kurum

Osmaniye Korkut Ata Üniversitesi BAP Birimi

Proje Numarası

OKÜBAP-2017-PT3-032

Teşekkür

Bu çalışma Osmaniye Korkut Ata Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından OKÜBAP-2017-PT3-032 proje numarası ile desteklenmiştir.

Investigation Comparatively of Some Ecological Properties of Peanuts and Its Soils among Osmaniye Disticts

Öz

Bu çalışmada, Osmaniye’nin Sumbas, Kadirli, Merkez, Düziçi ve Toprakkale ilçelerinden iki farklı dönemde (Şubat 2017 ve Eylül 2017) örneklenmiş yerfıstığı toprakları ile sadece Eylül 2017’de toplanmış yerfıstığının bazı ekolojik özellikleri ilçeler arasında karşılaştırılmıştır. Toprakların % saturasyon, % CaCO3, % EC içerikleri, bünye tipi ve pH değerleri birbirine yakın bulunmuştur. Tek fark Kadirli topraklarının kireç içeriğinin (%) Düziçi ve Toprakkale ilçe topraklarından istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek olmasıdır (P<0.05). İlçe topraklarının % C, % N, K (ppm) ve P (ppm) içerikleri hem Şubat 2017 hem de Eylül 2017’de kıyaslandığında C, N ve K değerleri arasında anlamlı bir fark tespit edilememiştir (P>0.05). Düziçi ilçesinin Eylül 2017’de P içeriği (15.9 ppm) diğer ilçeler ve örnekleme zamanından anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (P<0.05). Sumbas ve Kadirli yerfıstıklarının N içerikleri (sırasıyla % 2.93 ve % 2.60) Düziçi yerfıstığından (% 4.70) anlamlı düzeyde düşük bulunmuş iken (P<0.05). Düziçi yerfıstığının N içeriği ile Merkez ve Toprakkale yerfıstıkları arasında fark gözlenmemiştir (P>0.05). K, Mg ve Ca içerikleri (ppm) tüm ilçeler arasında fark göstermemiştir (P>0.05). Sonuç olarak Osmaniye’de yetiştirilen yerfıstığı danesinin toprak [% C, % N, K (ppm) ve P (ppm)] ve dane örneklerinin [% C, % N, K (ppm), Na (ppm), Mg (ppm) ve Ca (ppm)] besin elementi içeriklerinin ilçeler arasında fark göstermediği ortaya konmuştur.

Anahtar Kelimeler

Azot, besin elementleri, , karbon, Osmaniye ilçeleri, yerfıstığı danesi

Proje Numarası

OKÜBAP-2017-PT3-032

Kaynakça

• Allison, L.E. & Moodie, C.D. (1965). Carbonate. In: Black CA et al, (Eds), Methods of Soil Analysis. American Society of Agronomy, Madison, 9-15.
• Arıoğlu, H.H. (1999). Yerfıstığı Yetiştirme Islahı, Yağ Bitkileri Ders Kitabı, Ç.Ü.Z.F Yayınları, 220, A-70, 74, Adana.
• Arıoğlu, H.H. (2014).Yağ Bitkileri Yetiştirme ve Islahı, Çukurova Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Ders Kitabı, 220, A-70, Adana.
• Buttriss, J. (2002). Adverse Reactions to Food. Blackwell Science, Oxford, 151.
• Demiralay, I. (1993). Toprak Fiziksel Analizleri, Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, Erzurum, 1-47.
• Osmaniye Meteoroloji Müdürlüğü. 2019. https://mgm.gov.tr/?il=Osmaniye. Erişim tarihi: 12 Aralık 2019.
• Duchaufour, P. (1970). Precis de Pedologie. Masson et C1e, Editeurs, Paris, 32-37.
• Gül, A., Arıoğlu, H., Tülücü, K., Biçici, M., Özgür, F. & Fenercioğlu, H. (2001). Osmaniye’nin Simgesi: Yerfıstığı Ekonomisi, Üretim Tekniği, Hastalık ve Zararlıları, Gıda Sanayi Açısından Önemi, 1. Osmaniye Fıstık Festivali Etkinlikleri, Osmaniye Gazeteciler Cemiyeti Kültür Yayını, Sayı:1. Jackson, M.L. (1958). Soil Chemical Analysis, Prentice-HallInc., Englewood Cliffs.
• Kacar, B. (2012). Toprak Analizleri, Nobel Akademik Yayıncılık, 484, 78-105, Ankara.
• Kacar, B. & Katkat, V. (2018). Bitki Besleme, ISBN:9786053201212, Ankara, 7. Baskı.
• Kadiroğlu, A. (2008).Yerfıstığı Yetiştiriciliği. Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, Antalya, 53-55.
• Kleinbaum, D.G., Kupper, L.L., Muller, K.E & Nizam, A. (1998). Applied Regression Analysis and Other Multivariable Methods, DuxburyPress, California.
• Olsen, S. R., Cole, C. V., Watanable, F. S. & Dean. L.A. (1954). Estimation of Available Phosphorus in Soils by Extraction with Sodium Bicarbonate. U.S. Dep. Of Agric. Circ. 939-942.
• Osmaniye Kadastro Müdürlüğü. (2019). https://www.tkgm.gov.tr/tr/node/1131. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2019.
• Öğütçü, Z. (1969). Yerfıstığı ve Ziraati. Türkiye Ticaret Odaları Sanayi Odaları ve Ticaret Borsaları Yayınları, Ankara.
• Öztürk, M. & Besler, H. T. (2008). Besin Alerjileri, Klasmat Matbaacılık, Sağlık Bakanlığı Yayın, 727, 15-16.
• Richards, L.A. (1954). Diagnosisand İmprovement Salineand Alkaline Soils U.S. Dep. Agr. Handbook 60.
• Şahin, G. (2014). Türkiye’de Yerfıstığı (Arachishypogaea L.) Yetiştiriciliği ve Bir Coğrafi İşaret Olarak Osmaniye Yerfıstığı. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 13 (3), 619-644.
• Taşlıgil, N. & Şahin, G. (2009). Türkiye’de Yerfıstığı Ziraatı, Türkiye 8. Tarla Bitkileri Kongresi, 19 – 22 Ekim 2009, Hatay, s. 233 – 236.
• Taşkaya, B. (2007). Yerfıstığı. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Tarımsal Ekonomi ve Politika Geliştirme Enstitüsü Yayınları, 9 (7), 1-4.