Uydu-Uzay Teknolojilerinin Geliştirilmesinde Türkiye’nin Yönetim Anlayışı ve Dünya Ölçeğinde Karşılaştırmalı Bir Analiz

Yıl 2020, Cilt: 1 Sayı: 1, 70 - 92, 18.08.2020

Şahabeddin Kutlu

Öz

Ülkelerin gelecekleri adına hedefler ileri sürerek bu hedefler çerçevesinde çalışmalarına yön vermeleri gerek ülkenin gelişmesi ve ilerlemesi gerekse belirli gayeler etrafında toplumun kenetlenmesi adına oldukça önemlidir. Ancak söz konusu hedeflere ulaşabilme adına izlenen yöntem ve yönetim tarzının ülkenin sosyal, ekonomik, demografik, kültür ve eğitim altyapısı ile uyumlu olması da bir o kadar gereklidir. Aksi takdirde yapılan yanlış yaklaşımlar ve yöntemler hedeflerin ölü doğmasına ya da zamanında ulaşılamamasına neden olabilecektir. Böylesi bir durum hem zaman ve kaynak israfına hem de hedeflere olan inançların sarsılmasına neden olabilecektir. Bu nedenle uydu – uzay teknolojileri gibi yüksek teknoloji ve bilgi birikimi gerektiren bir sahada bu teknolojiye sahip olma ve millileştirme hususundaki çalışmaların da belirtilen çerçevede incelenmesi son derece önemlidir.
Bu makalede özellikle son yıllarda ivmelenen Türkiye’nin uydu ve uzay teknolojilerini millileştirme çalışmalarına katkı sağlamak amacıyla söz konusu sahada dünyada önde gelen ülkelerin inovasyon, organizasyon ve kültür yönleriyle yaklaşımları ele alınarak Türkiye’nin hem bu uzun ve zorlu süreçte kendi kültürüne ve hem de iş yapma yöntemlerine uygun adımları atması amacıyla öneriler sunulmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Uydu, Milli Uydu, Türkiye Uzay Kurumu, Uydu Teknolojileri, Uzay Çalışmaları

Kaynakça

• Acar, U ve Çolakoğlu, M. (2006). “Küreselleşme Sürecinde Kobi’lerin Rekabet Stratejisi ve Kümelenmeler”, 5. Orta Anadolu İşletmecilik Kongresi, Tokat.
• Altuntuğ, N. (2007). “Küresel Rekabet Ortamında Ayırt Edici ve Sürdürülebilir Üstünlükler Bağlamında Temel Yetenek Tabanlı Stratejiler ve Bir Uygulama”, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Doktora Tezi, Isparta.
• Arıcıoğlu, M, A. (2000). “Batı ve Japon İşletme Yönetimi”, Syf: 28, İz Yayıncılık, İstanbul.
• Atalan, H. (2008). “Avrupa Havacılık Endüstrisi ve Türkiye’nin Konumu”, www.savunmasanayi.net.
• Bulut, M., Eraslan, H. ve Şahin, Ö. (2004). “Elmas (Diamond) Modeli ile Ankara Bilişim Kümelenmesi Rekabet Analizi”, 3. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi, Eskişehir.
• Casson, M. (1998). “An Entrepreneurial Theory of the Firm; Pg: 25, Reading.
• Cressy, R. (2002). “Funding Gaps: A Symposium”, City University Business School of London, Pg: 2, London.
• Drucker, P. (1974). “Management Tasks, Responsibilities, Practices”, Harper & Row, New York.
• Eroğlu, O. ve Pıçak, M. (2011). “Entrepreneurship, National Culture and Turkey”, International Journal of Business and Social Science, Vol: 2, No: 16, Syf: 1, Diyarbakır.
• European Space Agency (ESA). (2016). “ESA Budget 2016”, www.esa.int.
• European Space Agency (ESA). (2016). “Establishments and Facilities”, www.esa.int.
• Güngör, F. E.ve Eroğlu, A. (2006). “İnovasyon Teorisi ve İnovasyon Benimseme Modelinin Savunma Sanayii Fırmaları İçin Uygulanabilirliği ve Müşteri İsterleri Odaklı İnovasyon Çalışmalarının Önemi”, SAVTEK 2006, Savunma Teknolojileri Kongresi, Ankara, 29-30 Haziran.
• Hofstede, G. (2001). “Cultures and Organizations: Software of the Mind”, McGraw-Hill Book Company, Pg: 45, London.
• Japan Aerospace Exploration Agency (JAXA). (2003). “About”, http://global.jaxa.jp.
• Kozlu, C. (1988). “Kurumsal Kültür-Amerika, Japonya ve Türkiye: Başarılı Firma Yönetimlerinde Kurumsal Kültürün Rolü”, Bilkom Yayınları, 2. Baskı, Syf: 14-15, İstanbul.
• Kuah, A. T. H. (2002). “Cluster Theory and Practice: Advantages for the Small Business Locating in Vibrant Cluster”, Journal of Research in Marketing and Entrepreneurship, Vol: 4, Issue: 3, Pg: 206-228.
• Lawrence, P. ve Edwards, V. (2000). “Management in Western Europe”, Macmillan Business, Pg: 194, Britain.
• Morden, T. ve Bowles, D. (1998). “Management in South Korea: A Review”, Management Decision, 36/5, Pg: 316-330.
• Oberg, W. (1993). “Cross Cultural Perspectives on Management Principles”, Academy of Management Journal, Volume: 6, Number: 2, Pg: 130, New York.
• Porter, M. (1990). “The Competitive Advantage of Nations”, Harvard Business Review.
• Reyhanoğlu, M. (1999). “Şebeke Ögüt Yapıları ve Türkiye’deki Sanayi İşletmeleri Üzerine Bir Araştırma”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabili Dalı Yüksek Lisans Tezi, Antakya.
• Robbins, S. P. (2003). “Organizational Behavior”, Prentice Hall International Edition.
• Sargut, S. (2001). “Kültürlerarası Farklılaşma ve Yönetim”, İmge Kitabevi, Syf: 146-149, Ankara.
• Simon, H. (1996). “Hidden Champions”, Harvard Business School, Boston.
• Şahiner, O. (2006). “Hava ve Uzay Hukukunun Gelişimi Açısından Türkiyenin Yeri”, Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Hukuk Fakültesi Kamu Hukuku Anabilimdalı Yüksek Lisans Tezi, Diyarbakır.
• Taş, A. (2007). “Türk Yönetim Tarzı (Örgütlenme, Sahiplik, İnsan Kaynakları ve Stratejik Yönetim Boyutlarıyla)”, Sakarya Üniversitesi Doktora Tezi, Sakarya.
• Taşlıcalı, A. K. (2005). “Cumhuriyetimizin 100. Kuruluş Yılında Türkiye’nin Uzay Vizyonu Ne Olmalıdır?”, İstanbul Ticaret Üniversitesi V. Ulusal Üretim Araştırmaları Sempozyumu, İstanbul, 25-27 Kasım.
• TMMOB Makina Mühendisleri Odası. (2005). “III. Ulusal Uçak, Havacılık ve Uzay Mühendisliği Kurultayı”, Eskişehir.
• Tuncel, K. (2000). “Risk Sermayesi Finansman Modeli”, Sermaye Piyasası Kurulu, Yayın No: 37, Ankara.
• Tuncer, Ş. (2004). “Project Management and Use of Information Technology for Project Communication Management in Turkish Electronic Sector”, Ankara.
• Turan, A. (2014). “Temel Yetenek ve Dış Kaynaklardan Yararlanma Tekniklerine Felsefik Bir Bakış: Dinamik Beceriler ve İş Modeli Yaklaşımlarıyla İlişkilendirme” Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 5, Sayı: 7, Kars.
• TÜBİTAK. (1997). “Türkiye’nin Bilim ve Teknoloji Politikası”, Ankara.
• Uyguç, N. (2003). “11. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildirisi”, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Syf: 428, Afyon.
• Womack, J. P., Jones, D. T. ve Roos, D. (1990). “Dünyayı Değiştiren Makine”, Rawson Associates, New York.
• Yılmaz, B. (2004). “Kobi’lerin Finansman Sorunlarına Bir Çözüm Önerisi: Risk Sermayesi Finansman Modeli”, Dış Ticaret Dergisi, DTM Yayını, Yıl: 9, Sayı: 33, Ankara.