Participatory Budgeting As a Social Experience: A Theoritical Query For Turkey Application

Yıl 2020, Sayı: 61, 253 - 270, 30.06.2020

Esra Doğan

https://doi.org/10.26650/JECS2019-0043

Öz

Participatory budgeting has become one of the basic processes of public financial management in the world within the last quarter of the 20th century and in Turkey as of the 21st century. However, due to being at the beginning of the process, it cannot be said that the administrative, legal structure and the social structure consider the culture of direct participation to be a universal structure within the budget process. This results from the fact that, in social terms, a participatory budget has not yet acquired an experiential quality, which corresponds to Erfahrung in German. The acquisition of an experiential quality by participatory budgeting in the sense of a financial structure is a progressive process, and it is thought that the necessary administrative and legal regulations contributing to the formation and improvement of this process must be carried out as soon as possible. This study aims to investigate whether the administrative and legal context, and the implementations included in this context related to the participatory budget process in Turkey, can help the process to acquire an experiential quality, which corresponds to Erfahrung, in the social sense. Accordingly, we aim to examine the available implementations included in the legal and scientific studies related to the participatory budget process and to provide the literature with a different perspective by approaching the malfunctions in the participatory budget process within the context of social experience, which corresponds to Erfahrung.

Anahtar Kelimeler

City Council, Experience, Participatory Budgeting, Public Financial Administration, Strategic Planning

Toplumsal Deneyim Olarak Katılımcı Bütçeleme: Türkiye Uygulamasına Yönelik Teorik Temelli Bir Sorgulama

Öz

Katılımcı demokrasinin mali bağlamını oluşturan katılımcı bütçeleme, 20. yüzyılın son çeyreğinde dünyada, 21. yüzyıl itibariyle de Türkiye’de kamu mali yönetimi olgusunun temel süreçlerinden biri haline gelmiştir. Ancak sürecin yeniliği nedeniyle gerek idari ve yasal yapının gerekse toplumsal yapının, bütçe sürecine doğrudan katılım kültürünü genel geçer biri yapı olarak kabul ettiği söylenemez. Bu durum, toplumsal bağlamda katılımcı bütçenin henüz Almanca kullanımı ile Erfahrung karşılığı deneyim niteliği kazanmamasından kaynaklanmaktadır. Katılımcı bütçelemenin mali yapı bağlamında deneyim niteliğini kazanması ise tedrici bir süreç olmakla birlikte, bu sürecin oluşumuna ve gelişimine katkı sağlayacak gerekli idari ve yasal düzenlemelerin bir an önce yapılmasının gerekli olduğu düşünülmektedir. Bu çalışma kapsamında da Türkiye’deki katılımcı bütçe sürecine ilişkin idari ve yasal bağlam ile bu bağlam dahilindeki uygulamaların, sürece Erfahrung karşılığı toplumsal anlamda deneyim niteliği kazandırabilecek yapıda olup olmadığı sorgulanmaktadır. Bu doğrultuda katılımcı bütçe sürecine ilişkin hali hazırdaki yasal bağlam ve bilimsel çalışmalar dahilindeki uygulamalar incelenerek, katılımcı bütçe sürecindeki aksaklıkların Erfahrung karşılığı toplumsal deneyim bağlamında da ele alınarak literatüre farklı bir bakış açısı kazandırılması amaçlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Deneyim, Kamu Mali Yönetimi, Katılımcı Bütçe, Kent Konseyi, Stratejik Planlama

Kaynakça

• Ağır, O. ve Belli, A. (2017). Kent konseylerinde halk katılımı ve gönüllülük: Adana kent konseyi örneği. Al-Farabi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 1(3), 320–332.
• Batal, S., Dur, İ. İ. ve Topçu, V. (2015). Yeni Büyükşehir Belediyesi Kanunu bağlamında kent konseylerinin işlevselliği ve ölçek sorunu: İstanbul Büyükşehir Beledyesi örneği. Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Degisi, 11(2), 137–156.
• Bektaş, S. (2018). Katılımcı kent konseyi modeli. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 1(2), 58–74.
• Benjamin, W. (2016). Pasajlar (A.Cemal, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Dias, N. (2014). Hope for democracy: 25 years of participatory budgeting worldwide. Portugal: In Loco Association.
• Doğan, E. (2017). Yaşam ve ölümün ekonomi politiği. A. Çüçen (Ed.), Yaşam ve ölüm felsefesi kitabı içinde (s. 673–686). Bursa: Sentez Yayıncılık.
• Doğan, E. (2019). Toplumsal katılımı belirleyen faktörler: Türkiye’de katılımcı bütçenin uygulanabilirliğine dair bir sorgulama. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi İİBF Dergisi, 21(1), 159–184.
• Doğan, K. C. ve Kalkışım, H. M. (2015). Türkiye’de Yerel siyasete katılım açısından kent konseyleri: Gümüşhane kent konseyi örneği. Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 11(2), 118–136.
• Duman, M. Z., Tosun, E. K. ve Güleç, M. M. (2015). Engelli bireylerin kentsel yönetim süreçlerine katılımının aanlizi: Van kent konseyi örneği. Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 11(2), 69–96.
• Durak, B. (2017). Yerel yönetimlerde demokrasinin yapı taşı: Katılımcı bütçeleme. Sosyal ve Beşeri Bilimleri Dergisi, 9(1), 78–92.
• Ergen, Z. (2012). Yönetimden yönetişime: Katılımcı bütçeleme modeli. Maliye Dergisi (163), 316–334.
• Erkul, H., Baykal, T. ve Kara, H. (2013). Kent konseylerinin sorunları üzerine bir inceleme: Çanakkale kent konseyi örneği. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(22), 85–105.
• Eroğul, C. (2012). Siyasal katılma. G. Atılgan, ve A. Aytekin (Ed.), Siyaset bilimi: Kavramlar, ideolojiler, disiplinlerarası ilişkiler kitabı içinde (s. 195–205). İstanbul: Yordam Kitap.
• Garcia, A. C., Vivacqua, A. S., & Tavares, T. C. (2011). Enabling crowd participation in governmental decisionmaking. Journal of Universal Computer Science, 17(14), 191–1950.
• Goldfrank, B. (2007). Lessons from Latin American experience in participatory budgeting. In Anwar Shah (Ed.), Participatory Budgeting (pp. 91–126). Washington, D.C.: The World Bank.
• Haltofova, B. (2018). Fostering community engagement through crowdsourcing: Case Study on participatory budgeting. Theoritical and Empirical Researches in Urban Management, 5–12.
• Hatcher, W. (2015). The efficiacy of public participation in municipal budgeting: An exploratory survey of officials in government finance officers association’s award-winning cities. Public Administration Quarterly, 645–663.
• Hegel, W. F. (2011). Tinin görüngübilimi (A.Yardımlı, Çev.). İstanbul: İdea Yayınevi.
• İkizer, İ. (2015). Kent konseylerinin bağımsızlığı ve belediye başkanları ilkeler sözleşmesi. Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 157–173.
• International Budget Partnership.(03.30.2018). Open Budget Survey 2017. Retrieved from https://www. internationalbudget.org/open-budget-survey/results-by-country/country-info/?country=tr
• Jay, M. (1998). Cultural semantics: Keywords of our time. Amherst: University of Massachusetts Press.
• Kara, H. ve Şimsek, S. (2016). Kent konseylerinin işlevselliği ve sürdürülebilirliği: Kadıköy kent konseyi örneği. Sosyal Bilimler Aarştırmaları Dergisi, 245–269.
• Kestellioğlu, G. (2011). Yerel demokrasi ve kent konseyleri: Kahramanmaraş örneği. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İİBF Dergisi, 121–140.
• Kılınç, A. (2017). Yerel ölçekte siyasal katılım ve temsiliyet açısından Adana kent konseyi. Bilgi, 95–116.
• Kluge, A., & Negt, O. (2018). Kamusallık ve tecrübe: Burjuva ve proleter kamusallığın analizine doğru (M. Atala, Çev.). İstanbul: NotaBene Yayınları.
• Kocaoğlu, M. (2014). Katılımcı demokrasi algılaması ve kent konseyleri: Kırşehir kent konseyi örneği. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi, 6(1), 1–15.
• Kocaoğlu, M. (2015). Yerel sürdürülebilir kalkınma ve kent konseyleri: Kırşehir kent konseyi örneği üzerinden uygulamalı bir çalışma. Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 11(2), 97–117.
• Koç, N. (2017). Katılımcı bütçe anlayışının türkiye açısından değerlendirilmesi. Hitit Üniersitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 443–470.
• Kutlu, Ö., Usta, S. ve Kocaoğlu, M. (2009). Vatandaş odaklı/vatandaşın odakta olduğu yönetim: Kent konseyleri ve Selçuklu belediyesi örneği. SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Aarştırmalar Dergisi, 507–532.
• Negt, H., & Kluge, A. (2015). Yirmi yılın ardından Negt ve Kluge’nin kamusal alan tecrübesi: Değişken karışımlar ve genişleniş alanlar. M. Özbek (Ed.), Kamusal alan kitabı içinde (s. 141–176).İstanbul: Hil Yayın.
• Negt, O., & Kluge, A. (1993). Public sphere and experience: Toward an analysis of the bourgeus and proletarian public sphere. USA: University of Minnesota Press.
• Önder, Ö. ve Güler, E. (2016). Türkiye’de yerel demokrasi açısından kent konseyleri üzerine bir araştırma: Kütahya kent konseyi örneği. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 881–902.
• Özen, A., Yaşa, A. A. ve Demirhan, H. (2016). Katılımcı bütçeleme anlayışı çerçevesinde İzmir büyükşehir belediyesinin 2015-2019 Stratejik Planının Değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(59), 1296–1310.
• Porio, E. (2017). Citizen participation and decentralization in the Philippines. In W. Berenschot, H. S. Nordholt, & L. Bakker (Ed.), Citizenship and democratization in Southeast Asia (pp. 31–50). Brill.
• Ravensbergen, F., & VanderPlaat, M. (2010). Barriers to citizen participation: The Missing voices of people living with low income. Oxford University Press, 389–403.
• Sakınç, S. ve Bursalıoğlu, S. A. (2014). Bütçelemede demokratik bir değişim: Katılımcı bütçeleme. Electronic Journal of Vocational Colleges, 1–10.
• Sintomer, Y., Herzberg, C., & Röcke, A. (2008). Participatory budgeting in Europe: Potentials and challanges. International Journal of Urban and Regional Research, 32(1), 164–178.
• Toksöz, F. (2008). İyi yönetişim el kitabı. İstanbul: TESEV Yayınları.
• Tosun, E. K., Keskin, E. B. ve Selimoğlu, E. (2016). Bursa kent konseyi’nin bilinirliğinin araştırılması. Yönetim ve Ekonomi, 23(1), 97–112.
• Usta, S. ve Bilgi, E. (2017). Hemşehrilik bilinci ve kent konseyleri: Karaman ilinde bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(26), 223–252.
• Uysal, A. B. (2013). Katılımcı senaryo tekniği yardımıyla tarihi kentsel alan için iyileştirme stratejisnin belirlenmesi. METU JFA, 30(2), 137-162.
• Wampler, B. (2000). A Guide to Participatory Budgeting. International Budget Partnership. Yalçın, A. Z. (2015). Yerel yönetimlerde katılımcı bütçeleme. Yönetim ve Ekonomi, 22(2), 311–329.
• Yaman, M. ve Küçükşen, M. (2018). Yerel demokrasinin gelişimi sürecinde kent konseylerinin rolü ve işlevselliği: Bursa ve Yalova kent konseyi örneği. İşletme, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 64–85.
• Yavuz, H. (2016). Atılmış hayat parçaları: Tanpınar’ın Huzur romanında hafıza ve mekan ilişkisi. Monograf Edebiyat Eleştiri Dergisi (5), 69–84.
• Zakirova, V. (2014). Gender inequality in Russia: The perspective of participatory gender budgeting. Reproductive Health Matters, 202–212.