Views of Classroom Teachers about the Use of out of School Learning Environments

Yıl 2016, Sayı: 10, 35 - 50, 25.07.2016

Tuğba Selanik-ay , Ömer Erbasan

Öz

One of the major goals for education is to provide information that can be used by students in daily life. In this context learning environments out of schools are significant. The aim of this study is to identify the views of the classroom teachers about the use of learning environments out of schools. The participants of the study were 21 classroom teachers. The data were collected through the face to face interviews. The findings indicated that the majority of the classroom teachers regarded the learning environments out of school as museums, field visits, mosques and health clinics. They reported that such learning environments can be used for life sciences, social studies and science courses. The contributions of the learning environments out of school were stated by the participants as follows: making learning long-lasting, socialization, improving student interest, learning by doing. The potential problems related to the learning environments out of school stated by the participants are as follows: granting permission, security, financial problems and transportation. In order to faciliate more frequent use of the learning environments out of school they suggested that bureaucratic procedures should be less, and financial support by the ministry of national education should be given. In light of the findings it can be said that the most frequent learning environments which classroom teachers were stated that historical places and institutions; the less used one were stated that art places and virtual places. The following suggestions are developed based on the results of the study: Classroom teachers may be informed about learning out of school through in-service training activities. Pre-service teachers may be informed about it in teacher training programs; Permission procedure can be made much easier. In learning activities out of school procedures may not involve such requirements; state may support for learning out of school through financial support and transportation; various activities can be planned to support for cooperation between schools and society; teachers may be supported by guides and administrators during the learning activities out of school.

Sınıf Öğretmenlerinin Okul Dışı Öğrenme Ortamlarından Yararlanmaya İlişkin Görüşleri

Öz

Okul dışı öğrenme genişletme, içerik ve öğretim yöntemleri olmak üzere üç boyutta ele alınabilir. Genişletme boyutu: Toplumun, doğal çevrenin ve çalışılan konunun yapılandırılmış öğrenme etkinlikleriyle okul dışına taşınmasıdır. İçerik boyutu: Doğal çevre ve onun ilişkileri hakkındaki bilgileri, okul dışında kullanılacak özel becerileri ya da insanın çevreyle ilişkisini, birey ve toplum olarak insanın çevre üzerindeki etkisini içerebilir. Son boyut olarak okul dışı öğretim, çeşitli konulardaki kavramları anlama becerilerini geliştirmek için etkinlikleri kullanan; bilişsel, duyuşsal ve psikomotor alanlar arasındaki bağlantıları sağlayan bir yöntemdir. Çocuğun gelişiminde ders dışı etkinlikler, ders içi faaliyetler kadar önemlidir. Ancak okullarımızda ders dışı etkinliklere yeterince yer verilmemektedir. Bu araştırmanın temel amacı sınıf öğretmenlerinin okul dışı öğrenme ortamlarından yararlanmaya ilişkin görüşlerinin belirlenmesidir. Araştırma verileri 2015-2016 öğretim yılı güz döneminde Afyon ilinde 21 sınıf öğretmeni ile yapılan yüz yüze görüşmeler ile elde edilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak, sınıf öğretmenlerin okul dışı öğrenme ortamlarından yararlanmaya ilişkin görüşlerini belirlemek amacıyla araştırmacılar tarafından geliştirilen ve 5 açık uçlu sorudan oluşan görüşme formu kullanılmıştır. Veriler betimsel analiz ile çözümlenmiş, elde edilen görüşler frekans ve yüzdeler ile tablolar halinde sunulmuştur. Sınıf öğretmenlerinin görüşleri okul dışı öğrenme ortamları, okul dışı öğrenme ortamlarından en çok yararlanılan dersler, okul dışı öğrenme ortamlarından yararlanmanın öğrenciye katkıları, okul dışı öğrenme ortamlarından yararlanmada yaşanan sorunlar ve çözüm önerileri temaları altında ele alınmıştır. Sınıf öğretmenlerinin okul dışı öğrenme ortamlarından yararlanmaya ilişkin görüşleri incelendiğinde sınıf öğretmenlerinin en sık yararlandıkları okul dışı ortamları olarak tarihi mekânları ve kurum/kuruluşları belirttikleri; en az yararlanılan ortamlar olarak ise sanatsal mekânlar ve sanal ortamları belirttikleri belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlar ışığında sınıf öğretmenlerinin farklı derslerdeki kazanımları sanat ve sanatsal mekânlarla disiplinler arası yaklaşımla ilişkilendirmelerini sağlayacak çeşitli uygulama örnekleri geliştirilmesi ve bu örneklere programda da yer verilmesi; bunun yanı sıra sanal öğrenme ortamlarına ilişkin farkındalık geliştirmelerini sağlayacak çeşitli seminerlerle bilgilendirilmeleri önerilebilir

Kaynakça

• Binbaşıoğlu, C. (2000). Okulda ders dışı etkinlikler. Ankara: Milli Eğitim.
• Bozdoğan, A. E. & Yalçın, N. (2006). Bilim merkezlerinin ilköğretim öğrencilerinin fene karşı ilgi düzeylerinin değişmesine ve akademik başarılarına etkisi: Enerji Parkı. Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (7), 95-114.
• Bozdoğan, A.E. (2007). Bilim ve teknoloji müzelerinin fen öğretimindeki yeri ve önemi. (Unpublished Phd thesis). Gazi University/Graduate School of Educational Sciences, Ankara.
• Bozdoğan, A.E. & Yalçın, N. (2009). Ankarada'ki Bilim ve Teknoloji Müzelerinin Eğitim Amaçlı Kullanım Düzeyleri. Milli Eğitim Dergisi, 182, 232-248.
• Bunting, C. J. (2006). Interdisciplinary teaching through outdoor education. Newzeland: Human Kinetics.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri (18. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Chin, C. C. (2004). Museum experience - A resource for science teacher education. International Journal of Science and Mathematics Education, 2, 63-90Çavuş, R., Kaplan, A. Ö., Sünbül, F., Çetin, B. (2013). İnformal öğrenme ortamlarının çevre bilinci kazandırmasına ilişkin öğretmen görüşleri: Kocaeli Bilgievi Örneği. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 3 (1), 15-26.
• Çengelci, T. (2013). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin sınıf dışı öğrenmeye ilişkin görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13 (3), 1823-184. DOI: 10.12738/estp.2013.3.1410
• Dillon J., Rickinson, M., Teamey, K., Morris, M., Choi, M. Y., Sanders, D. & Benefield, P. (2006). The value of outdoor learning: evidence from research in the UK and elsewhere. School Science Review, 87 (320), 107-111.
• Güler, A. (2011). Planlı bir müze gezisinin ilköğretim öğrencilerinin tutumuna etkisi. Elementary Education Online, 10 (1), 169-179
• Hakverdi Can, M. (2013). İlköğretim öğrencilerinin bilim merkezindeki deney setleri hakkındaki görüşleri ve öğrenme. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Özel Sayı (1), 219-229
• Hepner, P. P., Wampold, B. E., Owen, J., Wang, K. T. & Thompson, M. N. (2015). Research design in counseling. Boston: Cengage Learning.
• Jamieson, P. (2009). The serious matter of informal learning. Planning for higher education, 37 (2), 18.
• Karademir, E. (2013). Öğretmen ve öğretmen adaylarının fen ve teknoloji dersi kapsamında "Okul dışı öğrenme etkinliklerini" gerçekleştirme amaçlarının planlanmış davranış teorisi yoluyla belirlenmesi. (Unpublished master thesis). Hacettepe University/Social Sciences Institute, Ankara.
• Karasar, N. (2015). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel.
• Kenny, H.A. (2009). Monkeying around: Examining the effects of a community zoo on the science achievement of third graders. Unpublished dissertation. The University of Toledo, Ohio, USA.
• Kılıç, H.E. & Şen, A. İ. (2014). Okul Dışı Öğrenme Etkinliklerine ve Eleştirel Düşünmeye Dayalı Fizik Öğretiminin Öğrenci Tutumlarına Etkisi. Eğitim ve Bilim, 34 (176), 13-36.
• Kıyıcı, F. B., & Yiğit, E. A. (2010). Sınıf Duvarlarının Ötesinde Fen Eğitimi: Rüzgar Santraline Teknik Gezi. International Online Journal of Educational Sciences, 2 (1).
• Köse, E. (2013). Eğitim kurumlarında gerçekleştirilen ders dışı etkinliklerin sınıflandırılmasına yönelik bir öneri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 2 (2), 336-353
• Kurtuluş, A. (2015). İnformal (Sınıf dışı) öğrenme ortamı pi günü: Büyük risk yarışması örneği. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi. 4 (1). 107-116.
• Lakin, L. (2006). Science beyond the classroom. Journal of Biological Education, 40 (2), 88-90.
• Melber, L. H. & Abraham, L. M. (1999). Beyond the classroom: Linking with informal education. Science Activities, 36 (1), 3-4.
• Miles, M. B. & Huberman, M. A. (1994). An Expanded Sourcebook Qualitative Data Analysis. Thousand Oaks, California: Sage Publications.
• Orion, N., Hofstein, A.,Tamir, P. & Giddings, G. J. (1997) Devolopment and validation of an instrument for assesing the learning environment of outdoor science activities. Science Education, 81, 161-171.
• Öztürk, Ş. (2009). Okulda eğitimle bütünleştirilmiş mekân dışı eğitim. Milli Eğitim Dergisi, 181, 131-144.
• Payne, M. R. (1985). Using the outdoors to teach science: a resourge guide for elementary and middle school teachers. National institute of education, Wasington.
• Priest, S. (1986). Redefining outdoor education: A matter of many relationships. Journal of Environmental Education, 17 (3), 13-15.
• Ramey-Gassert, L. (1997). Learning science beyond the classroom. The Elementary School Journal, 97(4), 433-450.
• Salmi, H. S. (1993). Science Centre Education: Motivation and Learning in Informal Education. (Unpublished Phd thesis). Helsinki University/Graduate School of Educational Sciences, Finland.
• Simmons, D. (1998) Using natural settings for environmental education: Perceived benefits and barriers. Journal of Environmental Education, 29 (3), 23–31.
• Tatar, N. & Bağrıyanık, K. E. (2012). Fen ve Teknoloji dersi öğretmenlerinin okul dışı eğitime yönelik görüşleri. İlköğretim Online, 11 (4), 883-896.
• Taşoğlu, M. (2010). Coğrafya öğretiminde okul dışı etkinliklerin öğrencinin akademik başarısına etkisi. (Unpublished master thesis). Marmara University/Graduate School of Educational Sciences, İstanbul.
• Türkmen, H. (2010). Informal (Sınıf-Dışı) Fen bilgisi eğitimine tarihsel bakış ve eğitimimize entegrasyonu. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3 (39), 46-59
• Türnüklü, A. (2000). Eğitim Bilim Araştırmalarında Etkin Olarak Kullanılabilecek Nitel Araştırma Tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 24, 543- 559
• Ünver, G., Bümen, N. T. & Başbay, M. (2010). Ortaöğretim Alan Öğretmenliği Tezsiz Yüksek Lisans Derslerine Öğretim Elemanı Bakışı: Ege Üniversitesi Örneği. Eğitim ve Bilim Dergisi, 155 (35), 6377.
• Yavuz, M. (2012). Fen eğitiminde hayvanat bahçelerinin kullanımının akademik başarı ve kaygıya etkisi ve öğretmen - öğrenci görüşleri. (Unpublished master thesis). Sakarya University/Graduate School of Educational Sciences, Sakarya.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.