ORMAN DEPOLARINDAKİ OLASI RİSK ETMENLERİNİN İŞ SAĞLIĞI VE GÜVENLİĞİ AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2015, Cilt: 3 Sayı: 3, 165 - 172, 23.12.2015

Saliha Ünver Okan , Hafız Acar

Öz

Odun hammaddesi üretim zincirinin son aşaması, taşınan tomrukların satışına kadar uygun koşullar altında ve güvenli bir şekilde orman depolarında saklanmasıdır. Depoya getirilen ürünler; ürün cinsi (yapraklı ya da ibreli), şekli (tomruk, maden direk, kağıtlık odun, sanayi odunu, yakacak odun), boyutları (uzun, orta ya da kısa) ve kalitesine (I. II. ve III. Sınıf) göre sınıflandırılarak ayrı ayrı parsellerde istiflenirler. Satış sonrasında da işleme merkezlerine taşınmak üzere tekrar kamyonlara yüklenirler. Orman depolarında yükleme, boşaltma ve istifleme işleri büyük oranda insan ya da makine gücü ile gerçekleştirilir. Orman depoları üretim ile tüketim merkezlerinin arasında bulunan, ortalama %5 eğimli açık arazi üzerinde kuruludurlar. Depoların açık alanda olmaları işçiler üzerinde hava koşullarından, çalışma ortamından ve yapılan işlerin ağırlığından kaynaklanan önemli tehlikeler içermekte ve bunların sonucunda da ölümcül ya da uzun süreli sakatlığa neden olan büyük kazalar meydana gelebilmektedir. Bu çalışmada, orman depolarında çalışan işçilerin karşılaşabildiği olası tehlikeler ortaya konularak işçi sağlığı ve iş güvenliği açısından alınması gereken önlemler değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Orman depoları, Risk etmenleri, Orman işçiliği, Yükleme-boşaltma işleri, İş sağlığı ve güvenliği

Anahtar Kelimeler

Orman depoları Risk etmenleri Orman işçiliği Yükleme-boşaltma işleri İş sağlığı ve güvenliği

Kaynakça

• Acar, H.H. 2004. Ormancılıkta İş Bilgisi Ders Notu. KTÜ Orman Fakültesi Yayınları. 197s.
• Acar, H.H., Ay, N., Ünver, S., 2008. Doğu Karadeniz Bölgesindeki Orman Depolarının Özellikleri ve Depolama Sırasında Ürünlerde Meydana Gelen Kayıpların Değerlendirilmesi. Doğu Karadeniz Ormancılık Enstitüsü Dergisi, Çevre ve Orman Bakanlığı Yayın No:316, DKOA Yayın No:28. 3241. Trabzon.
• Akbulut T. 1996. İşçi Sağlığı Prensip ve Uygulamaları. 5. Baskı. İstanbul.
• Akkaya, C. 2001. Maden Sektöründe Risk Faktörleri, Türk Tabipleri Birliği Mesleki Sağlık Ve Güvenlik Dergisi. 38-41.
• Beyhan, Y. 2004. Çalışma Hayatı-Sağlık Riskleri ve Beslenme, İşyeri Hekimliği Ders Notları, 8. Basım, Ed: Akbulut, T., TTB Yayınları, Ankara.
• Camkurt, M.Z. 2007. İşyeri Çalışma Sistemi Ve İşyeri Fiziksel Faktörlerinin İş Kazaları Üzerindeki Etkisi. TÜHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi 20 (6), 21 (1), 80-106.
• Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı (ÇSGB), 1993. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği İle İlgili Genel Bilgiler. Ankara. 1-17.
• Çandır, M., 2012. Gürültünün Teknik Özellikleri ve Etkileri. riskmedakademi.com
• Erdinç, O. ve Kayıhan, P. 2009. Occupational Exposure To Wood Dust And Health Effect on The Respiratory System in A Minor Industrial Estate in Bursa/Turkey, Intr. J. of Occupational Medicine and Environmental Health. 22(1):43- 50.
• Esen, H., Fığlalı, N. 2013. Çalışma Duruşu Analiz Yöntemleri Ve Çalışma Duruşunun Kas-İskelet Sistemi Rahatsızlıklarına Etkileri. SAU J. Sci. 17(1):41-51.
• Gamgam, Z. 1994. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği, Şeker-İş Yayınları, Yayın No:81, Ankara, 6s.
• Global Strategy on Occupational Safety and Health, 2003. Conclusions Adopted by the International Labour Conference at its 91st Session.
• Güler Ç. (Ed.), 2004. Sağlık Boyutuyla Ergonomi. Ankara. Palme Yayıncılık.
• Güler Ç. (Ed.), 2003. Ergonomiye Giriş, Ankara Tabip Odası, Ankara.
• Kalkınma Bakanlığı, 2014. Sürdürülebilir orman Yönetimi Özel İhtisas Raporu. Onuncu Kalınma Planı 2014-2018, Yayın No: 2872, Ankara, 86s.
• Kürklü, G., Görhan, G. ve Burgan, H.İ. 2013. Çalışma Hayatında Gürültünün Etkisi Ve İnşaat Teknolojileri Eğitimi Açısından Değerlendirilmesi, SDU International Journal of Technologic Sciences, 5 (1), 22-35.
• OGM, 1996. 288 Sayılı Tebliğ. TC Orman Bakanlığı, Orman Genel Müdürlüğü, İşletme Pazarlama Dairesi Başkanlığı, Ankara.
• OGM, 2012. Türkiye Orman Varlığı. Orman İdaresi ve Planlama Dairesi Başkanlığı Yayın No: 85. Envanter Serisi No: 12. Ankara. 26s.
• Salvendy, G. 2005. Handbook of Human Factors And Ergonomics, 3.Basım, USA.
• Tankut, A.N., Kurban, H., Melemez, K. 2014. Orman Endüstri İşletmelerinde Odun Tozunun Ergonomik Etkilerinin İncelenmesi. II. Ulusal Akdeniz Orman Ve Çevre Sempozyumu. 22-24 Ekim 2014 – Isparta. 785-794.
• Tuncay, C. 2008. ILO ve AB Normları Işığında İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu Tasarısı Taslağı’nın Değerlendirilmesi. Sicil Dergisi, MESS Yayını, Sayı: 12, 47-67.
• URL-1, 2006. http://www.ilo.org/public/english/protectiona/s afework/intro. Son Erişim Tarihi: 30 Nisan 2015.
• URL-2, 2015. http://www.iskanunu.com/kanunlar/kanun-veyonetmelikler/is-sagligi-ve-guvenligine-iliskinrisk-gruplari-listesi-tebligi.html. Son Erişim: 30 Nisan 2015.
• Ünver, S. 2013. Ormancılık Sektöründe Odun Hammaddesi Üretim Faaliyetinde Risk Analizi. KTÜ Bilimsel Araştırma Projeleri (BAP), Proje Kod No: 1220. Trabzon. 85s.
• Ünver, S. ve Acar H.H. 2011. Ormancılık Faaliyetlerinde Risk Değerlendirmesi, 17. Ergonomi Kongresi Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, 14-17 Ekim, 412-421, Eskişehir.
• 4857 Sayılı İş Kanunu. 2003. T.C. Resmi Gazete, 25134, 22 Mayıs 2003.