Creative Behavior And Personality Trait Scale (YDKOO) Validity And Reliability

Yıl 2017, Cilt: 8 Sayı: 1, 82 - 95, 30.04.2017

Nazan Kaytez , Abide Güngör Aytar

Öz

This study aims to perform the validation and reliability work of the Creative Behavior and Personality Trait Scale. The validation and reliability implementation of the study included 270 children who are five years old in kindergartens of Provincial Directorate of National Education in Çankırı city center. The YDKÖÖ was measured on a one factor and four-point Likerttype scale. The validity of the scale was tested by means of the confirmatory factor analysis. The reliability of the scale was tested through Cronbach’s alpha internal consistency coefficient and test-retest reliability coefficient. The confirmatory factor analysis concluded that the scala had a one factor structure. Cronbach’s Alpha Internal Consistency Coefficient was α=.94. The Correlation Coefficient was .82, which was significant and intermediate. The mean scores in the first and second administrations of the YDKÖÖ did not differ significantly. As a result of the research YDKÖÖ is an appropriate instrument for children preschool period aged 5 years.

Anahtar Kelimeler

Creativity, Creative Behaviors, Creative Personality, Pre-School Period, Children

Yaratıcı Davranış Ve Kişilik Özellikleri Ölçeği (YDKÖÖ) Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması

Öz

Bu araştırmada “Yaratıcı Davranış ve Kişilik Özellikleri Ölçeği” nin geçerlik-güvenirlik çalışmasının yapılması amaçlanmıştır. Araştırmanın geçerlik- güvenirlik uygulamasına Çankırı il merkezinde bulunan Milli eğitim Müdürlüğü’ne bağlı anaokullarına devam eden beş yaş grubundan toplam 270 çocuk alınmıştır. YDKÖÖ tek boyuttan oluşan dörtlü likert tipi bir ölçektir. Ölçeğin geçerlik çalışması için Doğrulayıcı Faktör Analizi; güvenirlik çalışması için Cronbach Alfa İç Güvenirlik Katsayısı ve Test – Tekrar Test Güvenirlik Katsayısına bakılmıştır. Doğrulayıcı faktör analizi sonucunda ölçeğin tek boyuttan oluştuğu doğrulanmıştır. Güvenirlik katsayısı, 94, test tekrar test sonrası korelasyon katsayısı, 82 bulunmuştur. YDKÖÖ’den elde edilen 1. ve 2. uygulama puan ortalamaları arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermediği bulunmuştur. Araştırma sonucunda, ölçeğin okulöncesi dönem 5 yaş çocukları için geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yaratıcı Yetenek, Yaratıcı Davranış, Yaratıcı Kişilik Okul Öncesi Dönem, Çocuk

Kaynakça

• Argun, Y. (2012). Okul öncesi dönemde yaratıcılık ve eğitimi. Ankara: Anı.
• Bentley, T. (1999). Yaratıcılık. (O.Yıldırım, Çev). İstanbul: Hayat.
• Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem.
• Can, A. (2014). Bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. Ankara: Pegem.
• Can Yaşar, M. (2009). Anasınıfına devam eden altı yaş çocuklarının yaratıcı düşünme becerilerine drama eğitiminin etkisi. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Cropley, A. (2003). Creativity in Education and Learning: A guide for teachers and educators. USA: Psychology.
• Çelebi- Öncü, E. (Ed). (2014). Yaratıcılığa kavramsal bakış. Ankara: Hedef.
• Çetin, Z., Üstündağ, A., Kerimoğlu, G. & Beyazıt, U. (2015). Ülkemizde ve dünyada çocuklarda yaratıcılığın ölçülmesinde kullanılan testlerin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimleri Dergisi, 2(2), 31-47.
• Çıngı, H. (1990). Örnekleme Kuramı, Ankara: H.Ü. Fen Fakültesi.
• Dere, Z. (2014). Anasınıfına devam eden çocuklara uygulanan yaratıcılık eğitim programının çocukların yaratıcı davranışlarına etkisinin incelenmesi. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Englebright, F., & Sechirmacher, R. (2014). Çocuklarda sanat ve yaratıcılığın gelişimi. Ankara: Nobel.
• Feist, G. J., & Barron, F. X. (2003). Predicting creativity from early to late adulthood: Intellect potential and personality. Journal of Research in Personality, 37, 62–88.
• Glaveanu, V. P. (2011). Children and creativity: A most (un) likely pair? Thinking Skills and Creativity, 6, 122–131.
• Isbell, R. T., & Raines S. C. (2003). Creativity and the arts with young children. Canada: Thomson Delmar Learning.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel.
• Kemple, K. M., & Nissenberg, S. A. (2000). Nurturing creativity in early childhood education: Families are part of it. Early Childhood Education Journal, 28, 67–71
• Kim, K. H. (2012). The creativity crisis: the decrease in creative thinking scores on the torrance tests of creative thinking. Creativity Research Journal, 23(4), 285-295.
• Levine, M. (2002). Her çocuk başarabilir, okul çağında zihinsel gelişim ve öğrenme farklılıkları, Çev: Zeliha Babayigit, İstanbul: Boyner.
• Mayesky, M. (2006). Creative activities for young children. New York, USA.: Thomson Delmar Learning.
• Pagani, L. Rubenson, D., & Runco, M. A. (2003). The ımpact of junior kindergarten on behaviour in elementary school children. Internationel Journal of Behavioral Devolopment, 27(5), 423– 427.
• Rein, R. P. & Rein, R. (2000). Çocuğunuzun beceri ve yeteneklerini nasıl geliştirebilirsiniz? (Çev. S. Göktan). İstanbul: Ya-pa.
• Rudy, D., & Grusec, J. E. (2006). Authoritarian parenting in individualist and collectivist groups: Associations with maternal emotion and cognition and children’s self esteem. Journal of Family Psychology, 20, 68-78.
• Runco, M. A. (2007). Creativity theories and themes: Research, development and practice. Elsevier. Amsterdam: Boston, Academic.
• San, İ. (2004). Sanat ve eğitim: yaratıcılık, temel sanat kuramları, sanat eleştirisi yaklaşımları. Ankara: Ütopya.
• Steinberg, R. J. (2006). Creativity is a habit. Education Week, 25(24), 47– 64.
• Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: Temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3 (6) 49–74.
• Tezbaşaran, A. A. (1997). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. Ankara: Türk Psikologlar Derneği.