The Determination of Grain Yield and Yield components of Some Maize Cultivars under Giresun Ecological Conditions

Yıl 2016, Cilt: 6 Sayı: 3, 171 - 176, 30.09.2016

Nuri Yılmaz Emir Han

Öz

This study was carried out in order to determine the grain yield and yield components of some
maize cultivars under Giresun province Bulancak district ecological conditions in 2015. In the study; TK6063,
Calcio, Hido, Everest, Carella, Cadiz, Sagunto and Tavascan were used as eight maize cultivars as plant materials.
The study was established with “Randomized Complete Block Designed” with three replications. In the study ear
height varied from 19.76 to 23.00 cm, ear diameter from 45.33 to 48.86 mm, number of kernels per ear from 14.8
to 18.13 piece, ranked grain number from 32.7 to 37.4 piece, thousand grain weight from 184.6 to 249.0g, grain
yield from 655 to 975 kg da-1. In the study, statistically signifcant differences were found among cultivars in the
ear height, number of kernels per ear, thousand grain weight and grain yield. The differences of ear diameter and
ranked grain number were found as statistically insignifcant. In the study, the highest grain yields were determined
in the cultivars of Tavascan (975 kg), Carella (900kg), TK 6063 (881 kg), Sagunto (839 kg), Cadiz (826 kg) and
Everest (801 kg) respectively.

Anahtar Kelimeler

Maize, grain yield, yield components

Giresun Ekolojik Koşullarında Bazı Mısır Çeşitlerinin Tane Verimi ve Verim Ögelerinin Belirlenmesi

Öz

Bu çalışma, bazı mısır çeşitlerinin tane verimi ve verim ögelerinin belirlenmesi amacıyla 2015 yılında
Giresun İli Bulancak İlçesi ekolojik koşullarında yürütülmüştür. Çalışmada bitki materyali olarak TK 6063, Calcio,
Hido, Everest, Carella, Cadiz, Sagunto ve Tavascan olmak üzere toplam sekiz çeşit mısır kullanılmıştır. Çalışma
tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak kurulmuştur. Çalışmada koçan boyu 19.76-23 cm,
koçan çapı 45.33-48.86 mm, koçanda sıra sayısı 14.8-18.13 adet, sırada tane sayısı 32.73-37.4 adet, bin tane ağırlığı
184.6-249.04 g, tane verimi 655-975 kg da-1 arasında değişmiştir. Çeşitler arasında koçan boyu, koçanda sıra sayısı,
bin tane ağırlığı ve tane verimi bakımından istatistiksel olarak önemli farklar elde edilirken, koçan çapı ve sırada
tane sayısı bakımından istatistiki açıdan fark bulunmamıştır. En fazla dekara tane verimi Tavascan (975 kg), Carella
(900kg), TK 6063 (881 kg), Sagunto (839 kg), Cadiz (826 kg) ve Everest (801 kg) çeşitlerinden alınmıştır

Anahtar Kelimeler

Mısır, tane verimi, verim ögeleri

Kaynakça

• Alan Ö, Akdemir H, Budak B, 2005. Küçük Menderes koşullarında bazı melez mısır (Zea mays L.) çeşitlerinin tane verimi üzerine bir araştırma. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi. 5-9 Eylül 2005, Antalya.
• Anonim, 2016. FAO İnternet Sitesi, http://faostat.fao.org/faostat (Erişim tarihi: 06 Ocak 2016).
• Anonim, 2015a. Türkiye İstatistik Kurumu Sitesi, http://tuik.gov. tr(Erişim tarihi: 15 Ekim 2015).
• Anonim, 2015b. Giresun Meteoroloji İstasyon Müdürlüğü.
• Aydın Y, 2011. Tokat Kazova koşullarında bazı atdişi melez mısır çeşitlerinin verim ve verim unsurlarının belirlenmesi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, (Basılmamış) Yüksek Lisans Tezi, 34s.
• Cengiz R, 2006. Mısır hatları arasındaki 8x8 yarım diallel melez döllerinde verim ve verim unsurlarının kalıtımları üzerine araştırmalar. Tekirdağ Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, (Basılmamış) Yüksek Lisans Tezi, 131s.
• Demiray YG, 2013. Bingöl ili ekolojik şartlarına uygun tane mısır çeşitlerinin belirlenmesi. Bingöl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, (Basılmamış) Yüksek Lisans Tezi, 68s.
• Emekliler HY, 2002. Altın Tanesi Mısırın Kimyası ve Endüstride Kullanımı. Üretimden Tüketime Mısır Paneli Tebliğleri. T.C. Sakarya Valiliği, Çizgi Ofset, Sakarya.
• İptaş S, Öz A, Boz A, 2002. Tokat-Kazova koşullarında ikinci ürün silajlık mısır yetiştirme olanakları. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi, 8(3): 185-191.
• Keskin B, Çelebi Ş, Arvas Ö, Yılmaz İH, 2011. Iğdır İlinde bazı mısır çeşitlerinin tane ve silaj verimlerinin belirlenmesi. Türkiye 9. Tarla Bitkileri Kongresi, 12-15 Eylül 2011, Bursa.
• Kırtok Y, 1998. Mısır Üretimi ve Kullanımı. Kocaoluk Basım ve Yayınevi, 445 s. Ankara.
• Öktem A, Toprak A, 2013. Çukurova koşullarında bazı atdişi mısır genotiplerinin verim ve morfolojik özelliklerinin belirlenmesi. Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 17 (4): 15-24.
• Öner F, Aydın İ, Sezer İ, Gülümser A, Mut Z, 2011. Samsun koşullarında bazı hibrit mısır çeşitlerinin verim ve kalite özelliklerinin belirlenmesi. Türkiye 9. Tarla Bitkileri Kongresi, 12-15 Eylül 2011, Bursa.
• Özata E, Kapar H, 2011. Atdişi mısır yoklama melezlerinin verim ve bazı verim öğeleri. Türkiye 9. Tarla Bitkileri Kongresi, 12- 15 Eylül 2011, Bursa.
• Pamukçu M, Erdal Ş, Savur O, Toros A, Özata E, 2011. Beyaz hibrit mısır aday çeşitlerinin Antalya ve Samsun koşullarında performanslarının değerlendirilmesi. Türkiye 9. Tarla Bitkileri Kongresi, 12-15 Eylül 2011, Bursa.
• Vartanlı S, 2006. Ankara koşullarında hibrit mısır çeşitlerinin verim ve kalite özelliklerinin belirlenmesi. A.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, (Basılmamış) Yüksek Lisans Tezi, 70s.
• Yaşak S, Çınar A, Tugay ME, 2003. Mısırda (Zea mays L.) ekim zamanının tohum tutma ve diğer bazı özellikler üzerine etkileri. Türkiye 5. Tarla Bitkileri Kongresi 13-17 Ekim 2003, Diyarbakır.