Etkileşimli Öğretim Stratejisinin Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı Öğrencilerinin Konuşma Becerilerine Etkisi

Yıl 2015, Cilt: 1 Sayı: 1, 14 - 43, 06.05.2015

Derya Çintaş Yıldız

Öz

Bu çalışmada, etkileşimli öğretim stratejisinin Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı 1. sınıf öğrencilerinin (öğretim elemanı, akran ve öz değerlendirme sonuçlarına göre) konuşma becerilerine etkisi araştırılmıştır. 2011-2012 eğitim-öğretim yılında Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı 1. Sınıf (I. öğretim) öğrencileri üzerinde gerçekleştirilen bu araştırma, deneysel araştırma modellerinden biri olan ön test – son test kontrol gruplu deneme modeline göre desenlenmiştir. Araştırmada deney ve kontrol grupları 40’ar öğrenciden oluşmaktadır.  Öğrencilerin konuşma becerileri, “Etkili Konuşma Ölçeği” (Yıldız ve Yavuz, 2012) aracılığıyla toplanmıştır.

Araştırmacı tarafından deney grubunda etkileşimli öğretim stratejisine göre, kontrol grubunda ise doğrudan öğretim stratejisine göre hazırlanan konuşma etkinlikleriyle 10 hafta uygulama yapılmıştır. Araştırma bulgularına göre öğretim elemanları, akran ve öz değerlendirmelerine göre etkileşimli öğretim stratejisiyle hazırlanan konuşma etkinliklerinin öğrencilerin etkili konuşma becerilerini geliştirdiği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Konuşma Becerisi, Etkileşimli Öğretim Stratejisi, Doğrudan Öğretim Stratejisi, Konuşma Eğitimi.

Kaynakça

• Okuma, yazma ve dinleme becerilerinin gelişiminde de etkileşimli öğretim stratejisi kullanılabilir.
• Açıkgöz, K.Ü. (2007). Aktif öğrenme. İzmir: Biliş Yayınları.
• Aksan, D. (2009). Her yönüyle dil ana çizgileriyle dilbilim. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Ammelburg, G. (2003). Konuşma sanatı, konuşmacı eğitimi. İstanbul: Doruk Yayımcılık.
• Amobi, F.A. (2005). Preservice teachers’ reflectivity on the sequence and consequences of teaching
• actions in a microteaching experience. Teacher Education Quarterly, 32 (1), 115–130. Andrade, H. (2007). “Self- assessment through rubrics”. Educational Leadership, 4 (2), 26-34. Arhan, S. (2007) Öğretmen görüşlerine göre ilköğretim okulları ikinci kademede konuşma eğitimi
• (Ankara İli Örneği). Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Arslan, A. (2012). Üniversite öğrencilerinin “topluluk karşısında konuşma” ile ilgili çeşitli görüşleri
• (Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi örneği). Turkish Studies, 7 (3), 221-231. Aşıcı, M. (1996). İlkokul 4-5. sınıflarda anadili öğretiminde karşılaşılan problemler ve öneriler.
• Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Bangir, G. (1997). Sınıf içi iletişime ilişkin öğretmen-öğrenci davranışları görüşleri ve önerileri.
• Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara Bilge, O. (2005). İlköğretim 6. sinif matematik dersi asal sayilar ve çarpanlara ayirma ünitesinin hedef
• ve davranişlarini kazandirmada aktif öğrenme yaklaşiminin etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi
• Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Bloom, B. S. (1976). Human Characteristics and School Learning. New York: Mcgraw-Hill. Boud, D. & Falchikov, N. (1989). Quantitative studies of self-assessment in higher education: a critical
• analysis of findings. Higher Education, (18), 529-549. Bradlow, A.R., & Baker, R.E. (2009). Variability in word duration as a function of probability, speech
• style and prosody. Lang. Speech, (52), 391–413. Bromley K.; & Modlo M. (1997). Using cooperative learning to improve reading and writing in
• işbirlikçi öğrenme ortamlarında akademik başarı, tutum ve kalıcılığa etkileri. Doktora Tezi. Dokuz
• Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir. Clark, H. H. (1996). Using language. Cambridge: Cambridge University Press. Council of Europe (2002). Common European framework of reference for languages: learning teaching
• assessment case studies, Strasbourg: Council of Europe. Çakır, Ö. (2000). Yabancı dil öğretmeni yetiştirmede mikro öğretimin rolü, bir model. Hacettepe
• Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7-14. Çakır, C. (2008). Nonverbal cues in the oral presentations of the freshman trainee teachers of english at
• Gazi University. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28 (1), 127-152. Day, C. (1999). Developing teachers: the challenges of lifelong learning. London: Falmer Press. Demirel, Ö. (2007). Öğretimde planlama ve değerlendirme öğretme sanatı. (Geliştirilmiş 11. Baskı),
• Ankara: Pegem A Yayıncılık. Deniz, K. (2007). İlköğretim ikinci kademede konuşma ve dinleme yoluyla öğrencileri ikna üzerine bir
• araştırma. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Dochy, F., Segers M., & Sluijsmans, D. (1999). The use of self, peer and co-assessment in higher
• education: A Review. Studies in Higher Education, 24 (3). 64-75. Douglas, D., & Myers, R. (2000). Assessing the communication skills of veterinary students: whose
• criteria? in A. J. Kunnan (Ed.), Fairness and validation in language assessment: selected papers
• from the 19th language testing research colloquium, Orlando, Florida (Pp. 60-81). Cambridge,
• Uk: Cambridge University Press. Dohen, M. Schwartz, J. & Bailly, G. (2010). Speech and face-to-face communication. Speech
• Communication, (52), 477–480. Dülger, M. (2011). Konuşma becerisinin ilköğretim öğrencilerine öğretimi üzerine bir inceleme. Yüksek
• Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir Ergin, A. & Birol, C. (2000). Eğitimde iletişim. Ankara: Anı Yayıncılık. Eskenazi, M. (2009). An overview of spoken language technology for education. Speech
• Communication, 51 (10), 832–844. Espino, C. M. (1999). "Promoting Language Proficiency and Academic Achievement Through
• Cooperation." ERIC Document Reproduction Service. No: ED 436983. Erişim tarihi: 05.10.2011. ETS. Information Bulletin for The Test of Spoken English. TSE (2001). Princeton, NJ: Educational
• Testing Service. http://www.toefl.org/tse/tseindx.html. Erişim tarihi: 12.01.2012. Gabriele, A. J. (2007). The influence of achievement goals on the constructive activity of low achievers
• during collaborative problem solving. British Journal of Educational Psycology, (77), 121-141. Gökkaya, H. (2008). Konuşma becerisinin sağaltılmasında tekerlemelerin kullanımı. Yüksek Lisans
• Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu. Grossman, P., Wineburg, S., & Woolwort, S. (2001). Toward a theory of teacher community. Teachers
• College Record, 103 (6), 942–1012. Güney, K. (2008). Mikro-yansıtıcı öğretim yönteminin öğretmen adaylarının sunu performansı ve
• yansıtıcı düşünmesine etkisi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ. Hirst, L. A. & Slavik, C. (1990). Cooperative Approaches To Language Learning. Chapter 10 of
• Effective Language Education Practices and Native Language Issues, 133-142. Holtgraves, T. (2008). Automatic intention recognition in conversation processing. Journal of Memory
• and Language, (58), 627–645. Howell, C. L. (2006). “Student Perceptions of Learner Centered Education”. The Northern Rocky
• Mountain Educational Research Association. Http://www.Zwisler. De/Scripts/ Sprachentwicklung,
• “Sprachentwicklung”, Rainer ZWISLER, 25 Haziran 2006. Iyamu, E. O. S., & Ukadike, J. O., (2007). Learning among undergraduate students in selected nigerian
• universities. International Journal of Information and Communication Technology Education, 3 (4), 8-13. Johnson, D.W. Johnson, R.T.; & Stanne, M. B. (2000). Cooperative Learning Methods: A Meta
• Analy Sis. http://www. co-operation, org/pages/ci-methods. html. Erişim tarihi: 02.01.2013 Karaarslan, F. (2010). Konuşma ve yazma eğitiminde beyin fırtınası tekniğinin etkililiği. Yüksek Lisans
• Tezi. Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya. Karabay, A. (2005). Kubaşık Öğrenme Etkinliklerinin İlköğretim Beşinci Sınıf Türkçe Dersinde
• Öğrencilerin Dinleme ve Konuşma Becerileri Üzerindeki Etkileri. Yüksek Lisans Tezi. Çukurova
• Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana. Karadoğan, S. E. (2003). Kişiler arası iletişim sürecinde güven unsuru, güven ve ikna ölçeği örneği.
• Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Karasar, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Kaya, M. (2004). Üniversite öğrencilerinin Türkçede yanlış ünlü sesletimleri. Hasan Ali Yücel Eğitim
• Fakültesi Dergisi, (1), 89-97. Kazu, H. (1999). Öğretmen Yetiştirmede "Mikro Öğretimin Etkililiği" 4. Uluslararası Eğitim
• Bilimleri Kongresi, Anadolu Üniversitesi: Eskişehir. Kennedy, J. G. (2006). “Peer-Assessment in Group Projects: Is It Worth It?” Australian Computing
• Education Conference. Newcastle. Kurudayıoğlu, M. (2011). Türkçe öğretmeni adaylarının sözlü anlatımlarının düşünceyi geliştirme
• teknikleri açısından incelenmesi. Türklük Bilimi Araştırmaları, (29), 213-226. Kuusisaari, H. (2012). Teachers’ collaborative learning – development of teaching in group discussions.
• Teachers and Teaching: Theory and Practice, 19 (1), 50-62. Levinson, S.C. (2006). On the human ‘interaction engine’. In: Enfield, N.J., Levinson, S.C. (Eds.),
• Roots of Human Sociality, Berg, 39–69. Michael, J. (2006). Where’s the evidence that active learning works? Advances in Physiology
• Education, (30), 159–167. Millî Eğitim Bakanlığı, (2006). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı (6, 7, 8. Sınıflar). Talim ve
• Terbiye Kurulu Başkanlığı, Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi. Mills, J.E., & D.F. Treagust. (2003). Engineering education—Is problem-based or project-based learning
• www.aaee.com.au/journal/2003/ mills_treagust03.pdf. Erişim tarihi: 26.09.2011. answer? Australasian Journal of Engineering Education. O’Connell, D.C., & Kowal, S., (2008). Communicating with One Another: Toward a Psychology of
• Spontaneous Spoken Discourse. New York: Springer Publications. Orhun Dedeoğlu, B. (2009). İlköğretim 3. sınıflarda türkçe derslerinde tekerleme kullanımının
• öğrencilerin konuşma becerilerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim
• Bilimleri Enstitüsü, İzmir. Özbay, M. (2003). Konuşma becerisi ve iyi bir konuşmanın ses özellikleri. Jandarma Eğitim Dergisi. (26), 18-22. Özer, K. (2002). İlköğretim 4-5. sınıflarda türkçe öğretiminde işbirliğine dayalı öğrenme metodunun
• kullanımına yönelik bir değerlendirme. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler
• Enstitüsü, Konya. Öztürk Çelik, Z. (1999). Türk üniversiteleri için Türk dili dersi program modeli. Yüksek Lisans Tezi.
• Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir. Pickering, M.J., & Garrod, S., (2004). Toward a mechanistic psychology of dialog. Behaviour. Brain
• Sci. (27), 169–190. Putnam, R.T., & Borco, H. (2000). What do new views of knowledge and thinking have to say about
• research on teacher learning? Educational Researcher, 29 (1), 4–15. Robison, D. F. (2006). Active learning in a large enrollment introductory biology class: problem
• solving, formative feedback and teaching as learning. Yayımlanmamış Doktora Tezi: Brigham. Sağlam Yeşiltepe, Ö. (2010). 7. Sınıf öğrencilerinin hazırlıksız konuşma becerileri üzerine bir
• Universiteit Nederland. Taşdemir A. ve Tay B., (2007). Fen Bilgisi Öğretiminde Öğrencilerin Öğrenme Stratejilerini
• Kullanmalarının Akademik Başarıya Etkileri. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (1), 173-187. Taşpınar M. & Atıcı, B. (2002). Öğretim model, strateji, yöntem ve becerileri/teknikleri: kavramsal
• boyut. Eğitim Araştırmaları, (8), 207–215. Temizkan, M. (2009). Akran değerlendirmenin konuşma becerisinin geliştirilmesi üzerindeki etkisi.
• Mustafa Kemal University Journal of Social Sciences Institute, 6 (12), 90-112. Temizyürek, F. (2004). Türkçe öğretiminde konuşma eğitiminin yeri ve önemi, XII. Eğitim Bilimleri
• Kongresi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, (4), 2769-2784, Ankara. Türkçe Sözlük (1998). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Topping, K. J., Smith, E. F. , Swanson, I. & Elliot, A. (2000). Formative peer assessment of academic
• writing between postgraduate students. Assessment and Evaluation in Higher Education. 25 (2), 149-169. Turaçoğlu, İ. (2011). Öğretmen adaylarının grup araştırması tekniğine yönelik öz değerlendirmeleri.
• Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (31), 39-47. Uzun, A. & Yurdabakan, İ. (2011). İlköğretim öğrencilerinin öz-değerlendirmeye yönelik tutumlarının
• incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (22), 51 – 69. Veenman, S., Denesen, E., Van Der Akker, A. & Van Der Rijt, J. (2005). Effects of a cooperative
• learning program on the elaborations of students during help seeking and help giving. American
• Educational Research Journal, 42 (1), 115-151. Webb, N. M., & Mastergeorge, A. (2003). Promoting effective helping behavior in peer directed groups.
• International Journal of Educational Research, 39, 1-2, 73-97. Wilkinson, G.A. (1996). Enhancing Microteaching through Additional Feedback from preservice
• Administrators. Teaching and Teacher Education, 12 (2), 211–221. Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri-yeni yaklaşımlar. Ankara: Akçağ Yayınları. Yangın, B. (1994). İlkokul öğretmenlerinin türkçe dersindeki davranışları. Yüksek Lisans Tezi.
• Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Yelok, V. & Sallabaş, M. E. (2009). Öğretmen adaylarının sözlü anlatım dersine ve sözlü anlatıma
• yönelik tutumlarının değerlendirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7 (3), 581-606. Yıldız Çintaş, D. & Yavuz, M. (2012). Etkili konuşma ölçeği: bir ölçek geliştirme çalışması. Turkish
• Studies - International Periodical for The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 7 (2), 319-334.