Program Çalışmaları için Öğretmen Eğitimi

Yıl 2021, , 30 - 55, 27.09.2021

Gülsen Ünver

https://doi.org/10.55661/jnate.952088

Cited By: 4

Öz

Bu makale, program çalışmaları için öğretmen eğitimi konusundaki kuramsal bir çerçeve sunmaktadır. Öğretmenin programı tasarlama, uygulama ve değerlendirme süreçlerinde önemli rolü vardır. Mesleki yeterlikleri üst düzeyde olan, mesleki gelişimini sürdüren ve program çalışmalarına yönelik olumlu tutum sergileyen öğretmen, bu çalışmalara büyük katkı sağlayabilir. Ancak Türkiye’de “davranışçı”, “politik sorun”, “program sorunu” ve “yetiştirme sorunu” öğretmen eğitimi paradigmaları yaygındır. Programı tartışılabilir, içselleştirilmiş ve bütüncül bilgi olarak algılamak; verilen, genel ve dar kapsamlı bilgi biçiminde algılamaktan daha etkili bulunmaktadır. Türkiye’de programın verilen, genel ve dar kapsamlı bilgi olarak algılanmaktadır. Öğretmenin program yeterliklerini edinmesini eğitimin süresi ve öğretmen eğitimcilerinin program yönelimleri de etkilemektedir. Bu nedenle, öğretmen eğitimcilerinin, öğretmenin program çalışmalarındaki rolüne ilişkin bakış açısı esnek olmalıdır. Hizmet öncesi eğitimde ve mesleki gelişim etkinliklerinde “bireysel gelişim”, “araştırma odaklı” ve “öğrenme sorunu” değerler dizileri temele alınmalıdır. Hizmet öncesi eğitim, öğretmen adaylarının program geliştirme yeterliklerini kazanmalarını ve program çalışmalarına olumlu tutum geliştirmelerini amaçlamalıdır. Öğretmenin programı tartışılabilir, içselleştirilmiş ve bütüncül bilgi olarak algılamasını hedeflemelidir. Mesleki gelişim etkinlikleri bireysel, uygulamalı ve sürekli yapılmalıdır. Mesleki gelişim etkinliklerinde programla ilgili kılavuz, basılı ya da elektronik kaynaklar ve iletişim ağlarından yararlanılmalıdır. Ayrıca, öğretmen eğitimi, bütün program çalışmalarında bir boyut olarak ele alınmalıdır.

Anahtar Kelimeler

Program geliştirme, hizmet öncesi öğretmen eğitimi, mesleki gelişim

Teacher Education for Curriculum Studies

Öz

Anahtar Kelimeler

Program geliştirme, hizmet öncesi öğretmen eğitimi

Kaynakça

• Altun, T., Baştürk, A. ve Gülay, A. (2019). Sınıf öğretmenleri ve okul yöneticilerinin ilkokul programlarının güncellenmesine ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Ege Eğitim Dergisi, 20(1), 209-222. doi: 10.12984/egeefd.462958
• Apple, M. W. (2005). Controlling the work of teachers. In D. J. Flinders & S. J. Thornton (Eds.), The curriculum studies reader (2nd Ed.), (pp. 183-197). New York: Routledge.
• Arslan, S. ve Özpınar, İ. (2008). Öğretmen nitelikleri: İlköğretim programlarının beklentileri ve eğitim fakültelerinin kazandırdıkları. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 2(1), 38-63.
• Avcı, F. ve Akdeniz, E. C. (2021). Koronavirüs (Covid-19) salgını ve uzaktan eğitim sürecinde karşılaşılan sorunlar konusunda öğretmenlerin değerlendirmeleri. Uluslararası Sosyal Bilimler ve Eğitim Dergisi, 3(4), 117-154.
• Baş, G. (2016). Sınıf öğretmenlerinin program geliştirme yeterliklerine ilişkin görüşlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 43, 21-32. doi: 10.15285/ebd.49293
• Bay, E., Gündoğdu, K., Ozan, C., Dilekçi, D. ve Özdemir, D. (2012). İlköğretim öğretmen adaylarının program yaklaşımlarının analizi. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 2(3), 15-29.
• Berlak, H., & Berlak, A. (1983). Toward a nonhierarchical approach to school inquiry and leadership. Curriculum Inquiry, 13(3), 267-294. doi: 10.2307/1179607
• Borich, G. D. (2014). Effective teaching methods: Research-based practice (8th Ed.). Boston, MA: Pearson.
• Bragança, M. G. V., & deOliveira, Z. M. F. (2014). Deconstruction of paradigms for teacher training: A transdisciplinary perspective. Journal of Modern Education Review, 4(5), 349-357. doi: 10.1080/03057267.2020.1755802
• Budak-Bayır, E. (2008). Fen müfredatlarındaki yeni yönelimler ışığında öğretmen eğitimi: Sorgulayıcı-araştırma odaklı Kimya öğretimi. Yayımlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Bümen, N. T. (2006). Üç büyük ildeki özel okullarda program geliştirme servislerinin etkililiği ve karşılaşılan problemler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 6(3), 615-667.
• Bümen, N. T., Ünver, G. ve Başbay, M. (2010). Ortaöğretim Alan Öğretmenliği Tezsiz Yüksek Lisans Programı derslerinin öğrenci görüşlerine göre incelenmesi: Ege Üniversitesi Örneği. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 9(17), 41-62.
• Bümen, N. T., Ateş, A., Çakar, E., Ural, G. ve Acar, V. (2012). Türkiye bağlamında öğretmenlerin mesleki gelişimi: Sorunlar ve öneriler. Milli Eğitim, 41(194), 31-50.
• Bümen, N. T., Çakar, E. ve Yıldız, D. G. (2014). Türkiye’de öğretim programına bağlılık ve bağlılığı etkileyen etkenler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(1), 203-228.
• Can, E. (2020). Coronavirüs (Covid-19) pandemisi ve pedagojik yansımaları: Türkiye’de açık ve uzaktan eğitim uygulamaları. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 6(2), 11-53.
• Carl, A. E. (2002). Teacher empowerment through curriculum development: Theory into practice (2nd Ed.). Cape Town: Juta.
• Carl, A. (2005). The “voice of the teacher” in curriculum development: A voice crying in the wilderness? South African Journal of Education, 25(4), 223-228.
• Cochran-Smith, M. (2003). Learning and unlearning: The education of teacher educators. Teaching and Teacher Education, 19, 5-28.
• Cochran-Smith, M., & Fries, K. (2008). Research on teacher education: changing times, changing paradigms. In M. Cochran-Smith, S. Feiman-Nemser, & D. J. McIntyre (Eds.), Handbook of Research on Teacher Education: Enduring Questions in Changing Contexts (pp. 1050-1093). New York: Routledge/Taylor Francis and the Association of Teacher Educators.
• Collins, A. B. (2005). İlköğretim Türkçe programları pilot uygulama değerlendirmesi. Eğitimde Yansımalar VIII, Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu. 14-16 Kasım 2005, Kayseri Erciyes Üniversitesi, ss. 220-229. Ankara: Sim Matbaası.
• Craig, C. J. (2010). Teachers as curriculum makers. In C. Kridel (Ed.), Encyclopedia of Curriculum Studies (pp. 867-869). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Çiftçi, Z. B., Akgün, L. ve Deniz, D. (2013). Dokuzuncu sınıf matematik öğretim programı ile ilgili uygulamada karşılaşılan sorunlara yönelik öğretmen görüşleri ve çözüm önerileri. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 3(1), 1-21.
• Darling-Hammond, L. (2008). The case for university-based teacher education. In M. Cochran-Smith, S. Feiman-Nemser, D. J. McIntyre (Eds.) Handbook of research on teacher education: Enduring questions in changing contexts (3rd Ed.) (pp. 333-346). New York: Routledge.
• Dejong, L. (1999). Learning through projects in early childhood teacher education. Journal of Early Childhood Teacher Education, 20(3), 317-326. doi: 10.1080/0163638990200309
• Demirel, Ö. (2009). Kuramdan uygulamaya: Eğitimde program geliştirme (12. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Dereobalı, N. ve Ünver, G. (2009). Okulöncesi Öğretmenliği Lisans Programı derslerinin öğretim elemanları tarafından genel bir bakış açısıyla değerlendirilmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(3), 161-181.
• Dikbayır, A. ve Bümen, N. T. (2016). Dokuzuncu sınıf Matematik dersi öğretim programına bağlılığın incelenmesi. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 6(11), 17-38.
• Doll, R. C. (1964). Curriculum improvement: Decision making and process. Boston: Allyn and Bacon.
• Drake, C., & Sherin, M. G. (2006). Practicing change: Curriculum adaptation and teacher narrative in the context of mathematics education reform. Curriculum Inquiry, 36(2), 153-187.
• Duman, E. (2006). Sınıf öğretmeni adaylarının program geliştirme yeterlikleri hakkındaki görüşlerinin belirlenmesi: Ankara Üniversitesi ve Kırıkkale Üniversitesi örnekleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Eğitim Fakülteleri Programlarını Değerlendirme ve Akreditasyon Derneği [EPDAD]. (2012). Tarihçe. https://www.epdad.org/tarihe adresinden alındı.
• Eğitim Reformu Girişimi [ERG]. (2012). 4+4+4’e geçiş, Eylül 2012 bilgi ve politika notları: 4+4+4 düzenlemesi ile neler değişti? Yeni sisteme geçişte neler izlenmeli? http://erg.saban-ciuniv.edu/sites/erg.sabanciuniv.edu/files/KHK444PolitikaNotu_SON.pdf adresinden alındı.
• Eisner, E. W. (2001). What does it mean to say a school is doing well? Phi Delta Kappan 82(5),367-372. doi: 10.1177/003172170108200506
• Eret, E. (2013). An assessment of pre-service teacher education in terms of preparing teacher candidates for teaching. Unpublished PhD Thesis, Middle East Technical University, Ankara.
• Ertürk, S. (1979). Eğitimde “program” geliştirme (3. Baskı). Ankara: Meteksan L. Ş.
• Ertürk, S. (1986). Türkiye’deki bazı eğitim sorunları üzerine düşünceler (2. Baskı). Ankara: Yelkentepe Yayınları.
• Eryaman, M. Y., & Riedler, M. (2010). Teacher-proof curriculum. In C. Kridel (Ed.), Encyclopedia of curriculum studies (pp. 864-865). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Farley-Ripple, E., & Buttram, J. (2015). The development of capacity for data use: The role of teacher networks in an elementary school. Teachers College Record, 117(4), 1-34.
• Fetterman, D. M. (1994). Empowerment evaluation. Evaluation Practice, 15(1), 1-15. doi: 10.1177/109821409401500101
• Fetterman, D. M. (2000). Steps of empowerment evaluation: From California to Cape Town. In D. L. Stufflebeam, G. F.
• Madaus, & T. Kellaghan (Eds.), Evaluation models: Viewpoints on educational and human services evaluation (2nd Ed.) (pp. 395-408). Boston: Kluwer Academic Publishers.
• Fradd, S. H., & Lee, O. (1997). Teachers' voices in program evaluation and improvement: A case study of a TESOL program. Teaching and Teacher Education, 13(6), 563-577. doi: 10.1016/S0742-051X(97)80001-7
• Ginsburg, M. B. (1986). Reproduction, contradictions, and conceptions of curriculum in preservice teacher education. Curriculum Inquiry, 16(3), 283-309. doi: 10.1080/03626784.1986.11076006
• Gökmenoğlu, T. (2013). Preparing teachers; Expectations and existing situation at faculties of education. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 4(4), 39-54.
• Gözütok, F. D., Akgün, Ö. E. ve Karacaoğlu, Ö. C. (2005). İlköğretim programlarının öğretmen yeterlikleri açısından değerlendirilmesi. Eğitimde Yansımalar VIII, Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım 2005, Kayseri Erciyes Üniversitesi, ss. 17-40. Ankara: Sim Matbaası.
• Henson, K. T. (2010). Curriculum planning: Integrating multiculturalism, constructivism, and education reform (4th Ed.). Long Grove, Illinois: Waveland.
• Hewitt, T. W. (2006). Understanding and shaping curriculum: What we teach and why? Thousand Oaks, CA: Sage.
• Ho, D. C. W. (2010). Teacher participation in curriculum and pedagogical decisions: Insigths into curriculum leadership. Educational Management Administration & Leadership, 38(5), 613-624. doi: 10.1177/1741143210373739
• Holmes Group. (1986). Tomorrow’s teachers: A report of the Holmes Group. East Lansing, MI: Author.
• Jardine, D. W., Friesen, S., & Clifford, P. (2006). Curriculum in abundance. New Jersey: Lawrance Erlbaum.
• Karacaoğlu, Ö. C. ve Acar, E. (2010). Yenilenen programların uygulanmasında öğretmenlerin karşılaştığı sorunlar. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 45-58.
• Karasolak, K., Tanrıseven, I. ve Yavuz-Konokman, G. (2013). Öğretmenlerin hizmetiçi eğitim etkinliklerine ilişkin tutumlarının belirlenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(3), 997-1010.
• Kaya, A., Çepni, S. ve Küçük, M. (2002). Fizik öğretmenleri için üniversite destekli bir hizmet içi eğitim model önerisi. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 3(1), 112-119.
• Kelly, A. V. (1999). The curriculum: Theory and practice. London: Paul Chapman.
• Kızılaslan-Tunçer, B. ve Şahin, Ç. (2019). Öğretmen adaylarının eğitim programına ilişkin bilgi düzeylerinin incelenmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 247-260. doi: 10.17556/erziefd.511367
• Kilimci, S. (2006). Almanya, Fransa, İngiltere ve Türkiye’de sınıf öğretmeni yetiştirme programlarının karşılaştırılması. Yayımlanmamış doktora tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
• Kontaş, H. (2009). BİLSEM öğretmenlerinin program geliştirme ihtiyaçlarına ilişkin geliştirilen programın etkililiği. Yayımlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Korthagen, F., Loughran, J., & Russell, T. (2006). Developing fundamental principles for teacher education programs and practices. Teaching and Teacher Education, 22, 1020-1041. doi: 10.1016/j.tate.2006.04.022
• Kumral, O. (2010). Eğitsel eleştiri modeli ile eğitim fakültesi sınıf öğretmenliği programının değerlendirilmesi: Bir durum çalışması. Yayımlanmamış doktora tezi, Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın.
• Külekçi, E. (2013). 4+4+4 Eğitim sistemi kapsamında birleştirilmiş sınıf uygulamasına ilişkin öğ-retmen görüşlerinin değerlendirilmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 369-377.
• Kwon, Y-I. (2004). Early childhood education in Korea: Discrepancy between national kindergarten curriculum and practices. Educational Review, 56(3), 297-312. doi: 10.1080/0013191042000201208
• Lieber, J., Butera, G., Hanson, M., Horn, E., Czaja, C., Diamond, K., Goodman-Jansen, G., Daniels, J., Gupta, S., & Odom, A. (2009). Factors that influence the implementation of a new preschool curriculum: Implications for professional development. Early Education and Development, 20(3), 456-481. doi: 10.1080/10409280802506166
• Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2008). Sınıf öğretmenlerinin hizmet içi eğitim ihtiyacının belirlenmesi. http://www.meb.gov.tr/earged/earged/sinif_ogrt_ihtiyaci.pdf adresinden alındı.
• Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2017). Öğretmen strateji belgesi 2017-2023. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2017/06/20170609-13-1.pdf adresinden alındı.
• Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2018). 2023 eğitim vizyonu. http://2023vizyonu.meb.gov.tr/doc/2023_EGITIM_VIZYONU.pdf adresinden alındı.
• Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2021). 2001-2020 yıllarında planlanan faaliyet bilgileri. http://oygm.meb.gov.tr/www/hizmetici-egitim-planlari/icerik/28 adresinden alındı.
• National Academy of Education. (2005). A good teacher in every classroom: Preparing the highly qualified teachers our children deserve. San Francisco: Jossey-Bass.
• Ornstein, A. C., & Hunkins, F. P. (2009). Curriculum: Foundations, principles, and issues (5th Ed.). Boston: Pearson Education.
• Özcan, M. (2013). Okulda üniversite: Türkiye’de öğretmen eğitimini yeniden yapılandırmak için bir model önerisi. http://www.tusiad.org.tr/komisyonlar/sosyal-politikalar-komisyonu/rapor/okulda-universite--turkiyede-ogretmen-egitimini-yeniden-yapilandirmak-icin-bir-model-onerisi/ adresinden alındı.
• Özdaş, A., Tanışlı, D., Köse, N. Y. ve Kılıç, Ç. (2005). Yeni ilköğretim Matematik dersi (1.-5. sınıflar) öğretim programının öğretmen görüşlerine dayalı olarak değerlendirilmesi. Eğitimde Yansımalar VIII, Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım 2005, Kayseri Erciyes Üniversitesi, ss. 239-255. Ankara: Sim Matbaası.
• Öztürk, M., & Yıldırım, A. (2014). Perceptions of beginning teachers on pre-service teacher preparation in Turkey. Journal of Teacher Education and Educators, 3(2), 149-166.
• Patton, M. Q. (2000). Utilization-focused evaluation. In D. L. Stufflebeam, G. F. Madaus, & T. Kellaghan (Eds.), Evaluation models: Viewpoints on educational and human services evaluation (2nd Edition) (pp. 425-438). Boston: Kluwer Academic Publishers.
• Podhorsky, C., & Fisher, D. (2007). Lesson study: An opportunity for teacher led professional development. In T. Townsend, & R. Bates (Eds.), Handbook of teacher education: Globalization, standards and professionalism in times of change (pp. 445-456). New York: Kluwer-Springer.
• Ramrathan, L. (2010). From response to theorizing: Curriculum genesis in South Africa from the perspective of critical incidence autoethnography. In W. F. Pinar (Ed.), Curriculum studies in South Africa: Intellectual histories & present circumstances (pp. 107-124). New York, Palgrave Macmillan.
• Saban, A. (2021). Eylem araştırması aracılığıyla program geliştirme: Uygulayıcılar için bir model önerisi. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 11(1), 299-354. doi: 10.14527/pegegog.2021.009
• Saez, M. J., & Carretero, A. (1998). Innovations in the Spanish science curriculum: A view of a systemic reform. Journal of Curriculum Studies, 30(6), 719-738. doi: 10.1080/002202798183404
• Saraçoğlu, G., Demirkan, Ö. ve Ünver, G. (2018). Kız Teknik Yüksek Öğretmen Okulundaki öğretmenlik uygulamalarının incelenmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38(1), 299-331.
• Sargent, M. C., & Barker, K. (2002). Preparing early childhood professionals: Are there differences between two, four and advanced degree programs? Journal of Early Childhood Teacher Education, 23(4), 349-355. doi: 10.1080/1090102020230409
• Saygı, H. (2021). Covid-19 pandemi uzaktan eğitim sürecinde sınıf öğretmenlerinin karşılaştığı sorunlar. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 7(2), 109-129. doi: 10.51948/auad.841632
• Saylan, N. (2001). Ortaöğretim öğretmenlerinin program tasarısı ile ilgili görüşleri ve tasarı süreçlerindeki davranışlarının belirlenmesi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6, 1-13.
• Saylor, J. G., Alexander, W. M., & Lewis, A. J. (1981). Curriculum planning for better teaching and learning (4th Ed.). Tokyo: Holt-Sanders.
• Schiro, M. S. (2008). Curriculum theory: Conflicting visions and enduring concerns. Thousand Oaks, CA: Sage. Silin, J. G., & Schwartz, F. (2003). Staying close to the teacher. Teachers College Record, 105(8), 1586-1605.
• Squires, D. A. (2009). Curriculum alignment: Research-based strategies for increasing student achievement. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Şahin, A. ve Kumral O. (2013). Öğretmen adaylarının öğretim programına ve program rollerine ilişkin imgeleri. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 14, 19-32.
• Şahin, İ. ve Beycioğlu, K. (2015). Eğitim fakültesi öğretim elemanlarının öğretmen yetiştirmeye ilişkin görüşleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(2), 33-50. doi: 10.17679/iuefd.16259330
• Taba, H. (1962). Curriculum development: Theory and practice. New York: Harcourt, Brace & World.
• Tan-Şişman, G. (2017). Öğretmen yetiştirme lisans programları ders içeriklerinde “eğitim programı” kavramı. İlköğretim Online, 16(3), 1301-1315. doi: 10.17051/ilkonline.2017.330259
• Tan-Şişman, G. (2021). Hizmet öncesi öğretmen eğitiminde program geliştirme bilgisinin kazandırılması. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 11(1), 355-400. doi: 10.14527/pegegog.2021.010
• Tanner, D., & Tanner, L. (1981). Curriculum development: Theory into practice (4th Ed.). Tokyo: Holt-Sanders. Upper Saddle River, New Jersey: Pearson.
• Taylor, M. W. (2010). Replacing the “teacher-proof” currıculum with the “curriculum-proof” teacher: Toward a more systematic way for mathematics teachers to interact with their textbooks. Unpublished PhD Thesis, Stanford University, California.
• Tekışık, H. H. (2005). Yeni ilköğretim programlarının uygulanmasına öğretmenlerin hazırlanması. Eğitimde Yansımalar VIII, Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım 2005, Kayseri Erciyes Üniversitesi, ss. 11-15. Ankara: Sim Matbaası.
• The Association of Teacher Educators. (2007). Standards for Teacher Educators. Retrieved from https://www.ate1.org/resources/Documents/Standards/Teacher%20Educator%20Standards%20-%20Jan%202018.pdf
• Tonbul, Y. ve Altunay, E. (2011). Eğitim fakültelerinin öğretmenlerin mesleki gelişimine katkısı. e-Journal of New World Sciences Academy, 6(3), 2188-2209.
• Turja, L., Endepohls-Ulpe, M., & Chatoney, M. (2009). A conceptual framework for developing the curriculum and delivery of technology education in early childhood. International Journal of Technology and Design Education, 19, 353-365. doi: 10.1007/s10798-009-9093-9
• Uşun, S. ve Cömert, D. (2003). Okul öncesi öğretmenlerinin hizmet içi eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi. G.Ü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2), 125-138.
• Ülkar, E. (2017). 3564 öğretmene yeni müfredat eğitimi. Hürriyet Gazetesi. http://www.hurriyet.com.tr/3564-ogretmene-yeni-mufredat-egitimi-40408968 adresinden alındı.
• Ünver, G. (2002). Okul öncesi eğitimi öğretmen adaylarının ders planı modelleri. Eğitim ve Bilim, 27(126), 62-69.
• Ünver, G. ve Erdamar, G. (2015). Türkiye’de erken çocukluk dönemi öğretmenlerinin eğitim programı geliştirme sürecine katkıları. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), 215-234.
• Ünver, G. B., Dikbayır, A. ve Yurdakul, B. (2015). Kesintili zorunlu eğitim ilkokul birinci sınıf uygulamalarının incelenmesi. K. Ü. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(4), 1643-1660.
• Ünver, G. (2016a). Köy Enstitülerinde kuram-uygulama bağlantısı. Akademik Düzlemde Köy Enstitüleri Sempozyumu, 16-17 Nisan 2016, Dikili Belediyesi, ss. 209-248. İzmir: Kanyılmaz Matbaacılık.
• Ünver, G. (2016b). Connecting theory and practice in pre-service early childhood teacher education programs. Cukurova University Faculty of Education Journal, 45(2), 243-264.
• Wiles, J. (2009). Leading curriculum development. Thousand Oaks, CA: Corwin Press.
• Yaşar, Ş., Gültekin, M., Türkkan, B., Yıldız, N. ve Girmen, P. (2005). Yeni ilköğretim programlarının uygulanmasına ilişkin sınıf öğretmenlerinin hazırbulunuşluk düzeylerinin ve eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi: Eskişehir ili örneği. Eğitimde Yansımalar VIII, Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım 2005, Kayseri Erciyes Üniversitesi, ss. 51-63. Ankara: Sim Matbaası.
• Yeşilyurt, E. (2013). The effect of Curriculum Development course on pre-service teachers' cognitive awareness of curriculum development. Journal of Theoretical Educational Science, 6(3), 316-342. doi: 10.5578/keg.5280
• Yıldırım, A. (2011). Öğretmen eğitiminde çatışma alanları ve yeniden yapılanma. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 1(1), 1-17.
• Ying Dan-Jun, I., Huang, A. F., & Zheng, Z. L. (2010). Telling stories: Understanding teachers’ identity in a context of curriculum innovation. In O. Kwo (Ed.) Teachers as learners: Critical discourse on challenges and opportunities (pp. 45-64). London: Springer.
• Yurdakul, B. (2015). Perceptions of elementary school teachers concerning the concept of curriculum. Educational Sciences: Theory & Practice, 15(1), 125-140. doi: 10.12738/estp.2015.1.2168
• Yüksek Öğretim Kurulu [YÖK]. (1998). Türk yükseköğretiminin bugünkü durumu. http://www.yok.gov.tr/egitim/raporlar/mart98/tybdurumu.html adresinden alındı.
• Yüksek Öğretim Kurulu [YÖK]. (2007). Eğitim fakültesi öğretmen yetiştirme lisans programları. http://www.yok.gov.tr/documents/10279/30217/E%C4%9E%C4%B0T%C4%B0M+FAK%C3%9CLTES%C4%B0%20%C3%96%C4%9ERETMEN+YET%C4%B0%C5%9ET%C4%B0RME+L%C4%B0SANS+PROGRAMLARI.pdf/054dfc9e-a753-42e6-a8ad-674180d6e382 adresinden alındı.
• Yükseköğretim Kurulu [YÖK]. (2008). Üniversitelerimizde uygulanacak olan “Ortaöğretim Alan Öğretmenliği Tezsiz Yüksek Lisans Programları” açılması için başvuru formu. http://www.yok.gov.tr/egitim/tezsizyl/tezsizyl.pdf adresinden alındı.
• Yükseköğretim Kurulu [YÖK]. (2013). Eğitim fakülteleri ile ilgili basın açıklaması. http://basin.yok.gov.tr adresinden alındı.
• Yükseköğretim Kurulu [YÖK]. (2020). YÖK'ten Eğitim Fakültelerinin Müfredatlarına Yönelik Tarihi Karar. https://www.yok.gov.tr/Sayfalar/Haberler/2020/egitim-fak%C3%BCltelerine-yetki-devri.aspx adresinden alındı. Yüksel, S. (1998). Program geliştirme sürecine öğretmen katılımı. Eğitim Yönetimi, 4(13), 99-106.
• Zeichner, K. M. (1983). Alternative paradigms of teacher education. Journal of Teacher Education, 34(3), 3-9. doi: 10.1177/002248718303400302
• Zeichner, K. M., & Liston, D. P. (1996). Reflective teaching: An introduction. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum.
• Zeichner, K., & Conklin, H. C. (2005). Teacher education programs. In M. Cochran-Smith, & K. Zeichner (Eds.) Studying teacher education (pp. 645-736). New York: Routledge.