Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

INTERCULTURAL SENSITIVITY LEVEL OF UNIVERSITYSTUDENTS: SELÇUK UNIVERSITY EXAMPLE

Yıl 2018, , 54 - 73, 11.07.2018
https://doi.org/10.18094/josc.430980

Öz

Progress in globalization and communication technologies has increased opportunities for intercultural contacts and interactions. As a result of these developments, it can be ar-gued that people should have a strong ability to acquire intercultural sensitivity, so that they can live their lives comfortably and smoothly. Therefore, to analyze the level ofinter-cultural sensitivity studies carries a key quality reserve both for academically and soci-ally.In the context of this study, intercultural communication sensitivity examined thro-ugh the Turkish and foreign students of Selcuk University, using the Intercultural Sensi-tivity Scale developed by Chen and Starosta (2000).In addition, it has been analyzed whether the intercultural sensitivity levels differ according to certain variables. Method used in the study was field survey that conducted a face to face poll to 436 students.Ac-cording to the results of factor analysis; It was determined that Chen and Starosta's 5factors were not completely replicated and that 3 factor groups emerged.On the other hand, it comes into picture that the level of intercultural sensitivity significantly under-goes a change according to sex and citizenship, the frequency with which different count-ries follow mass media, having friends from different countries, and the level of knowing a foreign language.

Kaynakça

  • Aksoy Z (2012). Uluslararası Göç ve Kültürlerarası İletişim. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(20), ss.292-303.
  • Aksoy Z (2016). Kültürlerarası İletişim Eğitiminde Öğrencilerin Kültürlerarası Duyarlılık Gelişimi Öz değerlendirmeleri Üzerine Bir İnceleme . Selçuk İletişim, 9 (3): 34-53.
  • Bae S ve Song H (2017). Intercultural sensitivity and tourism patterns among international students in Korea: using a latent profile analysis. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 22:4, 436-448.
  • Bekiroğlu O ve Balcı Ş (2014). Kültürlerarası İletişim Duyarlılığının İzlerini Aramak: "İletişim Fakültesi Öğrencileri Örneğinde Bir Araştırma”. Türkiyat Araştırmalar Dergisi, 35: 429-459.
  • Bhawuk D ve Brislin D (1992). The Measurement of Intercultural Sensitivity Using The Concepts of Individualism and Collectivism. International Journal of Intercultural Relations, 16: 413-436.
  • Bulduk S, Usta E ve Dinçer Y (2017). Kültürlerarası Duyarlılık ve Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi: Bir Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu Örneği. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 7 (2): 73-77.
  • Cetişli Egelioğlu N, Işık G, Öztornacı Özgüven B, Ardahan E, Uran,Özgürsoy B, Top E, ve Avdal Ünsal E (2016). Hemşirelik Öğrencilerinin Empati Düzeylerine Göre Kültürlerarası Duyarlılıkları. İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi , 1(1): 27-33.
  • Chen G (2010). The Impact of Intercultural Sensitivity on Ethnocentrism and Intercultural Communication Apprehension. Intercultural Communication Studies, 19(1), 1-9.
  • Chen G-M (1997). A Review of the Concept of Intercultural Sensitivity. Paper presented at the biennial convention of Pacific and Asian Communication Association, January, Honolulu, Hawaii.
  • Chen G-M ve Starosta W (2000). The Development and Validation of the Intercultural Sensitivity Scale. Paper presented at the Annual Meeting of the National Communication Association WA, November 8‐12, 2000. . Seattle.
  • Chen G-M ve Starosta W (2008). Intercultural Communication Competence A Synthesis. Y. M. Molefi Kete Asante içinde, The Global Intercultural Communication Reader,Jing Yin (s. 215-238). New York and London: Taylor and Francis Group.
  • Demir S ve Üstün E (2017). Öğretmen Adaylarının Kültürlerarası Duyarlılık ve Etnikmerkezcilik Düzeylerinin İncelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 18, Sayı 3,01-11.
  • Göker G ve Meşe G (2011). Türk Göçmenlerin İtalyanlara Bakış Açısı:Bir Kültürlerarası İletişim Araştırması. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 65-82.
  • Kartarı A (2014). Kültür, Farklılık ve iletişim, Kültürlerarası iletişim kavramsal dayanakları. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Kim Y (2005). Inquiry in Intercultural and Development Communication. . Journal of Communication, , 55 (3): 554–577.
  • Mao Y ve Hale C-L (2015). Relating Intercultural Communication Sensitivity to Conflict Management Styles, Technology Use,and Organizational Communication Satisfaction in Multinational Organizations in China. Journal of Intercultural Communication Research, 44:2, 132-150.
  • Matkin G ve Barbuto J (2012). Demographic Similarity/Difference,Intercultural Sensitivity, and Leader–Member Exchange: A Multilevel Analysis. Journal of Leadership &Organizational Studies, 19(3) 294–302.
  • Öğüt N (2018). Kültürlerarası İletişim ve Duyarlılık. Konya: Literatürk.
  • Park J (2017). Multicultural Experience and Intercultural Sensitivity among South Korean Adolescents. Multicultural Education Review, Vol. 5, No. 2, pp. 108-138.
  • Peng S-Y, Rangsipaht S ve Thai S (2005). Measuring Intercultural Sensitivity: A ComparativeStudy of Ethnic Chinese and Thai Nationals. Journal of Intercultural Communication Research, Vol. 34, No. 2, June,pp. 119-137.
  • Sarı E (2004). Kültürlerarası İletişim: Temeller, Gelişmeler, Yaklaşımlar. folklor/edebiyat, 3, cilt: x sayı: 39.
  • Sarı Güven M (2015). Kültürlerarası İletişim Engelleri:1991'den günümüze Türkiye-Ermenistan İlişkileri Örneği. International Journal of Science Culture and Sport (IntJSCS), 105-111.
  • Şimşek H, Erkin O ve Bayık Temel A (2017). Cultural Sensitivity and Related Factors among Nurse Educators in Turkey. International Journal of Caring Sciences, Volume 10 | Issue 3| Page 1374-1381.
  • Yağbasan M (2016). Almanya ve Türkiye Özelinde Kültürlerarası iletişim. . Konya : Literatürk.

Üniversite Öğrencilerinin Kültürlerarası Duyarlılık Düzeyi: Selçuk Üniversitesi Örneği

Yıl 2018, , 54 - 73, 11.07.2018
https://doi.org/10.18094/josc.430980

Öz

Küreselleşme ve iletişim teknolojilerindeki ilerlemeler, kültürlerarası
kişiler ve etkileşimler için fırsatları artırmıştır. Yaşanan bu gelişmeler
sonucunda insanların

yaşamını rahat ve problemsiz bir şekilde devam ettirebilmesi için güçlü bir
şekilde kültürlerarası duyarlılık yeteneğine sahip olması gerektiği ileri
sürülebilir.
Dolayısıyla,
kültürlerarası

duyarlılık
düzeyini irdelemeye yönelik çalışmalar hem akademik hem de toplumsal açıdan
önemli bir kaynak niteliği taşımaktadır.
Bu çalışma kapsamında da Chen ve Starosta’nın (2000) geliştirdiği
Kültürlerarası Duyarlılık Ölçeği kullanılarak, kültürlerarası duyarlılık düzeyi
Selçuk Üniversitesinde eğitim gören Türk ve yabancı öğrenciler örneğinde incelenmiştir.

Ayrıca, belli değişkenler doğrultusunda kültürlerarası duyarlılık düzeylerinin
farklılaşıp farklılaşmadığı da analiz edilmiştir. Yöntem olarak saha
araştırmasının kullanıldığı çalışmada, 436 katılımcıya yüz yüze anket
uygulanmıştır. Faktör analizi
sonuçlarına göre; Chen ve Starosta’nın ölçeğindeki 5 faktörün tümüyle yinelenmediği ve 3 faktör
grubunun ortaya çıktığı saptanmıştır. Diğer taraftan; cinsiyete ve vatandaşlık
durumuna, farklı ülkelerin kitle iletişim araçlarını takip etme sıklığı,
farklı ülkelere mensup arkadaşa sahip olma durumuna ve yabancı dil bilme düzeyine göre kültürlerarası duyarlılık düzeylerinin
anlamlı bir biçimde farklılaştığı ortaya çıkmıştır.

Kaynakça

  • Aksoy Z (2012). Uluslararası Göç ve Kültürlerarası İletişim. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(20), ss.292-303.
  • Aksoy Z (2016). Kültürlerarası İletişim Eğitiminde Öğrencilerin Kültürlerarası Duyarlılık Gelişimi Öz değerlendirmeleri Üzerine Bir İnceleme . Selçuk İletişim, 9 (3): 34-53.
  • Bae S ve Song H (2017). Intercultural sensitivity and tourism patterns among international students in Korea: using a latent profile analysis. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 22:4, 436-448.
  • Bekiroğlu O ve Balcı Ş (2014). Kültürlerarası İletişim Duyarlılığının İzlerini Aramak: "İletişim Fakültesi Öğrencileri Örneğinde Bir Araştırma”. Türkiyat Araştırmalar Dergisi, 35: 429-459.
  • Bhawuk D ve Brislin D (1992). The Measurement of Intercultural Sensitivity Using The Concepts of Individualism and Collectivism. International Journal of Intercultural Relations, 16: 413-436.
  • Bulduk S, Usta E ve Dinçer Y (2017). Kültürlerarası Duyarlılık ve Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi: Bir Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu Örneği. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 7 (2): 73-77.
  • Cetişli Egelioğlu N, Işık G, Öztornacı Özgüven B, Ardahan E, Uran,Özgürsoy B, Top E, ve Avdal Ünsal E (2016). Hemşirelik Öğrencilerinin Empati Düzeylerine Göre Kültürlerarası Duyarlılıkları. İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi , 1(1): 27-33.
  • Chen G (2010). The Impact of Intercultural Sensitivity on Ethnocentrism and Intercultural Communication Apprehension. Intercultural Communication Studies, 19(1), 1-9.
  • Chen G-M (1997). A Review of the Concept of Intercultural Sensitivity. Paper presented at the biennial convention of Pacific and Asian Communication Association, January, Honolulu, Hawaii.
  • Chen G-M ve Starosta W (2000). The Development and Validation of the Intercultural Sensitivity Scale. Paper presented at the Annual Meeting of the National Communication Association WA, November 8‐12, 2000. . Seattle.
  • Chen G-M ve Starosta W (2008). Intercultural Communication Competence A Synthesis. Y. M. Molefi Kete Asante içinde, The Global Intercultural Communication Reader,Jing Yin (s. 215-238). New York and London: Taylor and Francis Group.
  • Demir S ve Üstün E (2017). Öğretmen Adaylarının Kültürlerarası Duyarlılık ve Etnikmerkezcilik Düzeylerinin İncelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 18, Sayı 3,01-11.
  • Göker G ve Meşe G (2011). Türk Göçmenlerin İtalyanlara Bakış Açısı:Bir Kültürlerarası İletişim Araştırması. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 65-82.
  • Kartarı A (2014). Kültür, Farklılık ve iletişim, Kültürlerarası iletişim kavramsal dayanakları. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Kim Y (2005). Inquiry in Intercultural and Development Communication. . Journal of Communication, , 55 (3): 554–577.
  • Mao Y ve Hale C-L (2015). Relating Intercultural Communication Sensitivity to Conflict Management Styles, Technology Use,and Organizational Communication Satisfaction in Multinational Organizations in China. Journal of Intercultural Communication Research, 44:2, 132-150.
  • Matkin G ve Barbuto J (2012). Demographic Similarity/Difference,Intercultural Sensitivity, and Leader–Member Exchange: A Multilevel Analysis. Journal of Leadership &Organizational Studies, 19(3) 294–302.
  • Öğüt N (2018). Kültürlerarası İletişim ve Duyarlılık. Konya: Literatürk.
  • Park J (2017). Multicultural Experience and Intercultural Sensitivity among South Korean Adolescents. Multicultural Education Review, Vol. 5, No. 2, pp. 108-138.
  • Peng S-Y, Rangsipaht S ve Thai S (2005). Measuring Intercultural Sensitivity: A ComparativeStudy of Ethnic Chinese and Thai Nationals. Journal of Intercultural Communication Research, Vol. 34, No. 2, June,pp. 119-137.
  • Sarı E (2004). Kültürlerarası İletişim: Temeller, Gelişmeler, Yaklaşımlar. folklor/edebiyat, 3, cilt: x sayı: 39.
  • Sarı Güven M (2015). Kültürlerarası İletişim Engelleri:1991'den günümüze Türkiye-Ermenistan İlişkileri Örneği. International Journal of Science Culture and Sport (IntJSCS), 105-111.
  • Şimşek H, Erkin O ve Bayık Temel A (2017). Cultural Sensitivity and Related Factors among Nurse Educators in Turkey. International Journal of Caring Sciences, Volume 10 | Issue 3| Page 1374-1381.
  • Yağbasan M (2016). Almanya ve Türkiye Özelinde Kültürlerarası iletişim. . Konya : Literatürk.
Toplam 24 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Nesrin Öğüt

Emre Osman Olkun

Yayımlanma Tarihi 11 Temmuz 2018
Gönderilme Tarihi 5 Haziran 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018

Kaynak Göster

APA Öğüt, N., & Olkun, E. O. (2018). Üniversite Öğrencilerinin Kültürlerarası Duyarlılık Düzeyi: Selçuk Üniversitesi Örneği. Selçuk İletişim, 11(2), 54-73. https://doi.org/10.18094/josc.430980

Cited By