Investigation of the Chemistry and Science Teachers' Self-Efficacy on Alternative Assessment and Evaluation in Terms of Some Variables

Yıl 2023, Cilt: 8 Sayı: 2, 137 - 156, 30.09.2023

Mehtap Özdemir , Canan Nakiboğlu

https://doi.org/10.37995/jotcsc.1354350

Öz

When the explanations of the 2018 Secondary Education Chemistry and Science Curricula concerning the assessment and evaluation approach are examined, it is seen that the emphasis is on acting with the understanding of maximum diversity and flexibility in the assessment and evaluation process in both curricula. It is stated that in ensuring the effectiveness of assessment and evaluation practices, the priority is on teachers and educational practitioners. It can be said that the assessment and evaluation approach of both the 2018 Secondary Education Chemistry and Science Curricula are largely based on the alternative assessment and evaluation approach. This study investigates the level of self-efficacy of chemistry and science teachers towards alternative assessment and evaluation tools in terms of different variables. A total of 142 teachers, 97 female and 45 male, participated in the study. 32 of these teachers are chemistry teachers and 110 of them are science teachers. At the end of the study, it was determined that the teachers' self-efficacy levels for alternative assessment and evaluation tools were high. It has been revealed that the variables of gender, branch, and years of service do not have a significant effect on teachers' self-efficacy. In addition, it was concluded that the self-efficacy of teachers with doctoral education is higher than that of teachers with undergraduate and graduate degrees. Suggestions are provided at the end of the study.

Anahtar Kelimeler

Self-Efficacy, Chemistry and Science Teachers, Alternative Assessment and Evaluation

Kimya ve Fen Bilimleri Öğretmenlerinin Alternatif Ölçme ve Değerlendirmeye ilişkin Öz Yeterliliklerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi

Öz

2018 Ortaöğretim Kimya ve Fen Bilimleri Dersi Öğretim Programlarının ölçme ve değerlendirme yaklaşımına ilişkin açıklamaları incelendiğinde, her iki öğretim programında da ölçme ve değerlendirme sürecinde maksimum çeşitlilik ve esneklik anlayışıyla hareket edilmesine vurgu yapıldığı görülür. Ölçme ve değerlendirme uygulamaları etkililiğinin sağlanmasında önceliğin öğretmenler ve eğitim uygulayıcılarında olduğu da belirtilmektedir. Hem 2018 Ortaöğretim Kimya hem de Fen Bilimleri Dersi Öğretim Programlarının ölçme ve değerlendirme yaklaşımının büyük ölçüde alternatif ölçme ve değerlendirme yaklaşımına dayandığı söylenebilir. Bu çalışma kimya ve fen bilimleri öğretmenlerinin alternatif ölçme ve değerlendirmeye yönelik öz yeterlik düzeylerini farklı değişkenler açısından araştırmaktadır. Araştırmaya 97'si kadın, 45'i erkek olmak üzere toplam 142 öğretmen katılmıştır. Bu öğretmenlerin 32'si kimya öğretmeni, 110'u ise fen bilimleri öğretmenidir. Araştırma sonucunda öğretmenlerin alternatif ölçme ve değerlendirme araçlarına yönelik öz yeterlik düzeylerinin yüksek olduğu tespit edilmiştir. Cinsiyet, branş ve hizmet yılı değişkenlerinin öğretmen öz-yeterliği üzerinde anlamlı bir etkisinin olmadığı ortaya çıkmıştır. Ancak doktora eğitimi almış öğretmenlerin öz yeterliliklerinin lisans ve yüksek lisans mezunu öğretmenlere göre daha yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çalışmanın sonunda önerilere yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Öz Yeterlilik, Kimya ve Fen Bilimleri Öğretmenleri, Alternatif Ölçme ve Değerlendirme

Etik Beyan

Balıkesir Üniversitesi, Fen ve Mühendislik Bilimleri Etik Komisyonundan, 17.03.2022 tariinde onay belgesi alınmıştır.

Kaynakça

• Aksoy, A. (2018). İlkokul ve ortaokul öğretmenlerinin alternatif ölçme araçları öz yeterliklerinin incelenmesi [Examination of primary and secondary school teachers' self-efficacy in alternative assessment tools]. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
• Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American psychologist, 37(2), 122-147. doi:10.1037/0003-066x.37.2.122.
• Bandura, A. (1995). Comments on the crusade against the causal efficacy of human thought. Journal of behavior therapy and experimental psychiatry, 26(3), 179-190.
• Baş, G., & Beyhan, Ö. (2016). Öğretmenlerin eğitimde ölçme ve değerlendirmeye yönelik özyeterlik algılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi [Examination of teachers’ self-efficacy perceptions on educational measurement and evaluation in terms of some variables]. Journal of Measurement and Evaluation in Education and Psychology, 7(1), 18-32.
• Bayat, S., & Şentürk Ş. (2015). Fizik, kimya, biyoloji ortaöğretim alan öğretmenlerinin alternatif ölçme değerlendirme tekniklerine ilişkin görüşleri [Physics, Chemistry, Biology Teachers' Views on Alternative Assessment and Evaluation Techniques in Secondary School]. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 118-135.
• Bodner, G. M. (1986). Constructivism: A theory of knowledge. Journal of chemical education, 63(10), 873. Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri (23. Edition). Pegem Yayıncılık, Ankara.
• Çakan, M. (2004). Öğretmenlerin ölçme-değerlendirme uygulamaları ve yeterlik düzeyleri: İlk ve ortaöğretim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37, 99-114.
• Cheng, M. H. (2006). Junior secondary science teachers’ understanding and practice of alternative assessment in Hong Kong: Implications for teacher professional development. Canadian Journal of Science, Mathematics and Technology Education, 6(3), 227-243. https://doi.org/10.1080/14926150609556699
• Flowers, C., Ahlgrim-Delzell, L., Browder, D., & Spooner, F. (2005). Teachers' perceptions of alternate assessments. Research and Practice for Persons with Severe Disabilities, 30(2), 81-92.
• İşman, A. (2006). Öğretimde planlama ve değerlendirme. Pegem A Yayıncılık, Ankara.
• Kansu, A., & Sayar, G. (2018). Özyeterlilik, yaşam anlamı ve yaşam bağlılığı kavramları üzerine bir inceleme. Üsküdar Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademi Dergisi, 1(1), 1-11.
• Karaaslan, O. (2015). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin alternatif ölçme ve değerlendirme tekniklerini uygulamadaki yeterlilikleri. Yüksek Lisans Tezi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Van.
• Karasar N. (2011). Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Kılınç, M. (2011). Öğretmen adaylarının eğitimde ölçme ve değerlendirmeye yönelik özyeterlik algı ölçeği. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(4), 81-93.
• Magnusson, S., Krajcik, J., & Borko, H. (1999). Nature, sources and development of pedagogical content knowledge for science teaching. In J. Gess-Newsome & N. G. Lederman (Eds.), Examining pedagogical content knowledge: The construct and its implications for science education (pp. 95-132). Dordrecht, the Netherlands: Kluwer Academic.
• Ministry of National Education (MoNE) (2004). İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi (4–5. Sınıflar) Öğretim Programı. Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, Ankara.
• Ministry of National Education (MoNE) (2018a). Ortaöğretim Kimya Dersi Öğretim Programı (9, 10, 11 ve 12. Sınıflar). Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, Ankara.
• Ministry of National Education (MoNE) (2018b). Fen Bilimleri Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, Ankara.
• Nakiboglu, C., & Karakoç, Ö. (2005). The forth knowledge domain a teacher should have: The pedagogical content knowledge. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri / Educational Sciences: Theory & Practice, 5(1), 181-206.
• Özenç, M. (2013). Sınıf öğretmenlerinin alternatif ölçme ve değerlendirme yeterliklerinin incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Shulman, L. (1986). Those who understand: Knowledge growth in teaching. Educational Researcher, 15(2), 4-14.
• Sütçü, N. D., & Bulut İ. (2017). Ortaokul matematik öğretmenlerinin alternatif ölçme ve değerlendirme tekniklerine ilişkin yeterlik algıları ve bu teknikleri kullanma düzeyleri. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 289-308.
• Şahin, Ç., & Kaya, G. (2020). Alternatif ölçme değerlendirme ile ilgili yapilan araştirmalarin incelenmesi: bir içerik analizi. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 10(2), 798-812.
• Şenel Çoruhlu, T., Nas, S. E., & Çepni, S. (2009). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin alternatif ölçme ve değerlendirme tekniklerini kullanmada karşılaştıkları problemler: Trabzon örneği. [problems facing science and technology teachers using alternative assesment tecnics: Trabzon sample]. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 122-141.
• Şenel, S., Pekdağ, B., & Günaydin, S. (2018). Kimya öğretmenlerinin eğitimde ölçme ve değerlendirme süreçlerinde yaşadıkları problemler ve yetersizlikler. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 12(1), 419-441.
• Turgut, M. F. (1984). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme Metotları. Saydam Matbaacılık, Ankara.
• Tatar, N., & Buldur, S. (2013). Improving preservice science teachers’ self-efficacy about the use of alternative assessment: Implication for theory and practice. Journal of Baltic Science Education, 12(4), 452.
• Üztemur, S. S., & Metin, C. (2015). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme alanındaki kavram yanılgıları ve öz yeterlik inançlarının incelenmesi. AJELI-Anatolian Journal of Educational Leadership and Instruction, 3(2), 41-67.
• Watt, H. M. (2005). Attitudes to the use of alternative assessment methods in mathematics: A study with secondary mathematics teachers in Sydney, Australia. Educational studies in mathematics, 58, 21-44.
• Yayla, G. (2011). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin tecrübeleriyle alternatif ölçme değerlendirme yaklaşımlarına yönelik öz yeterlilikleri arasındaki ilişki. International Conference on New Trends in Education and Their Implications, Siyasal Kitabevi, 879-883.