Schelling's System of Transcendental Idealism and the Problem of Supreme Principle

Yıl 2024, , 1256 - 1266, 24.10.2024

Ahmet Cüneyt Gültekin

https://doi.org/10.21547/jss.1440027

Öz

Schelling's transcendental idealism is determined by the necessary motivation of thinking within a principle and presenting philosophy as a system grounded on this principle. In his System, the immediate and direct principle of knowledge provides a solution to the problem from which all knowledge begins. Self-consciousness, as the highest principle of knowledge and a kind of knowing, posits an absolute that is both the cause and effect of itself. On this ultimate ground, self-consciousness unifies the subjective realm with objective nature, attaining the identity of subjective and objective. The whole system can be deduced from the supreme principle of knowledge within this transcendental unity. The general character of the system is determined by the structure of this establishing principle. Within the framework of the System of Transcendental Idealism, the difference from Spinoza, Kant, and Fichte will be revealed, thus the self-positing ground of systematic thought and knowledge from the first principle will be explicated. In this regard, Schelling’s approach can be read as the highlighting of the subjectivity that Spinoza failed to explain and left incomplete. Furthermore, the positing of a principle as the possibility of the beginning of being and knowing is identified as the condition for the starting of thinking processes and is crucial as a foundational basis for ontological and epistemological elucidations.

Anahtar Kelimeler

Supreme principle, Transcendental idealism, Self-consciousness, Subjectivity

Schelling'in Transandantal İdealizm Dizgesi ve Başlangıç İlkesi Sorunu

Öz

Düşünmenin bir başlangıç ilkesi ile harekete geçmesi ve bu ilke yoluyla felsefenin bir dizge içinde kendini sunması Schelling’in transandantal idealizmini belirler. Filozofun dizgesinde koşulsuz bir ilke olarak ortaya konulan özbilinç, başlangıç sorununa ilişkin bir çözüm girişimidir. En yüksek ilke olarak özbilinç, öznel ve nesnel olanın birliğinin sağlanmasına dönük bir nihai zemin ile kendisinin nedeni ve sonucu olan bir mutlak ortaya koyar. Bu birlikte ben (zihin) ve doğa birbirlerini gerektiren bir ilişkide çakışmakta ve ‘ben’ hem özne hem de kendisi için bir nesne olmaktadır. Bu transandantal birlik, bilginin de bir koşulu olarak, başlangıç ilkesinden bütün bir dizgeyi türetmeyi olanaklı kılar. Dolayısıyla ilk ilkenin bulgulanışı ve ne olduğu dizgenin genel karakterini ve yapısını da belirlemektedir. Bu bağlamda bu çalışmada Schelling’in dizgesinin ilk ilkesine ilişkin bir çözümleme yapılarak başlangıç ilkesi sorununun önemi gösterilecektir. Transandantal İdealizm Dizgesi yapıtı çerçevesinde filozofun özellikle Spinoza’dan farkı ortaya konulacak, böylece düşüncenin ve bilginin kendini meşrulaştırma zemini açığa çıkarılacaktır. Bu çerçevede Schelling’in yaklaşımı Spinoza’nın açıklamakta eksik bırakmış olduğu öznelliğin öne çıkarılışı olarak da okunabilir. Ayrıca varolma ve bilmenin başlamasının olanağı olarak bir ilkenin bulgulanması düşünme süreçlerinin işleyişinin koşulu olarak tespit edilmekte ve ontolojik ve epistemolojik açıklamalar için kökensel bir zemin olarak kritik bir önem taşımaktadır.

Anahtar Kelimeler

Başlangıç ilkesi, Transandantal idealizm, Özbilinç, Öznellik

Kaynakça

• Aristoles, (1996). Metafizik. (Arslan, A. Çev.) İstanbul: Sosyal Yayınları.
• Bowie, A. (1993). Schelling and modern european philosphy: An introduction. London and New York: Routledge.
• Goudeli, K. (2002). Challanges to Germen Idealism: Schelling, Fichte and Kant. Hampshire and New York: Palgrave Macmillan.
• Limnatis, N. G. (2008). German Idealism and the problem of knowledge: Kant, Fichte, Schelling, and Hegel. Springer.
• Norris, B. (2022). Schelling and Spinoza: realism, idealism, and the absolute. Albany: Suny Press. Schelling, F. W. J. (1980). Of the I as principle of philosophy, or on the unconditional in human knowledge. Translation and Commentary by Fritz Marti, The Unconditional in Human Knowledge: Four early Essays. (s. 59-149). London: Associated University Press.
• Schelling, F. W. J. (1993). System of transcendental idealism (1800). Translated by Peter Heath, Third Printing, Charlottesville: University Press of Virginia.
• Schelling, F. W. J. (1994). On the history of modern philosophy. Translation, Introduction, and Notes by Andrew Bowie, Cambridge University Press.
• Schelling, F. W. J. (2006). Kant – Fichte. (Kılıçaslan, E. A. ve Ateşoğlu, G. Ed.). Alman İdealizmi I, Fichte (s. 498-521). (Irgat, A. Çev.). Ankara: Doğu Batı Yayınları.
• Schnell, A. (2021). Why is the first principle of the Grundlage der gesamten Wissenschaftslehre foundational for Fichte’s entire Wissenschaftslehre? Edited by David Wood, The Enigma of Fichte’s First Principles, (s. 79-93). Leiden-Boston: Brill.
• Soykan, Ö. N. (2006a). Schelling: Yaşamı felsefesi yapıtları. İstanbul: MVT Yayınları.
• Soykan, Ö. N. (2006b). Kuram-Eylem birliği olarak sanat: Schelling felsefesinde bir araştırma. İstanbul: MVT Yayınları.
• Spinoza, B. (2000). Törebilim. Çev. Aziz Yardımlı, İstanbul: İdea Yayınları.
• Sturma, D. (2007). The Nature of subjectivity: The critical and systematic function of Schelling’s philosophy of nature. Edited by Sally Sedgewick, The Reception of Kant’s Critical Philosophy: Fichte, Schelling, and Hegel, (s. 216-231). Cambridge: Cambridge University Press.
• Watkins, E. (2014). The Early Schelling on the Unconditioned. Edited by Lara Ostaric, Interpreting Schelling: Critical Essays, (s. 10-31). Cambridge: Cambridge University Press. Watson, J. (1992). Schelling’s transcendental idealism: A critical exposition. Bristol: Thoemmes Press.