Öğrenme Halkası Modelinin Öğrencilerin Ekolojik Ayak İzlerini Azaltmasına Etkisi

Yıl 2011, Cilt: 10 Sayı: 3, 1143 - 1160, 01.12.2011

Özgül Keleş

Öz

Bu araştırmanın amacı 5E öğrenme halkası modelinin kullanıldığı ekolojik ayak izi eğitiminin, ilköğretim öğrencilerinin ekolojik ayak izlerini azaltma konusundaki etkisini araştırmaktır. Araştırmanın çalışma grubunu 4., 5., 6., 7. ve 8. sınıflarda öğrenim gören toplam 124 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmaya katılan ilköğretim öğrencilerinin ekolojik ayak izi kavramı konusunda bilgilerini artırmak, ekolojik ayak izlerini hesaplamak amacıyla yapılan bu çalışmada 5E öğrenme modeline göre ders işlenişi gerçekleştirilmiştir. Araştırmada, deneysel yöntem kullanılmıştır. Verilerin analizinde ilişkili örneklemler için t-testi kullanılmıştır. Elde edilen bulgular, araştırmaya katılan ilköğretim öğrencilerinin ekolojik ayak izlerinin araştırma sonucunda azaldığını göstermiştir. İlköğretim öğrencilerinin ekolojik ayak izi ortalamalarının sınıf düzeyi ve cinsiyete göre anlamlı farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Araştırma sonuçlarının sürdürülebilir yaşam ve çevre eğitimine olası etkileri, öğrenme ve öğretim programı geliştirme açılarından önemi eleştirel bir bakış açısıyla ele alınarak olası çözüm önerileri geliştirilmiştir

Anahtar Kelimeler

Ekolojik Ayak İzi, 5E Öğrenme Halkası Modeli, Sürdürülebilir Yaşam, İlköğretim

The Effect of Learning Cycle Model on Students’ Reducing Ecological Footprints

Öz

The objective of this study is to investigate effect of ecological footprint education, in which 5E learning cycle model is used, in reducing primary school students’ ecological footprints. The working group of the study is composed of 124 primary school students studying in 4th, 5th, 6th, 7th, 8th classes. In this study, 5E learning model is used in teaching a course in order to increase the participating students’ knowledge about ecological footprints and to calculate ecological footprints. Experimental method is used in this study. In data analysis, the paired samples t-test is used in for relevant samplings. The findings gathered indicate that ecological footprints of the participating students to the study decreased at the end of the study. It is determined that the mean of primary students’ ecological footprints differ from meaningfully according to level of the class and sex. Prospective solution offers are developed by handling the prospective effects of conclusions of the study on sustainable life and environmental education and conclusions’ importance in terms of learning and developing learning programmes with a critical point of view

Anahtar Kelimeler

Ecological Footprints, 5E Learning Cycle Model, Sustainable Life, Primary Education

Kaynakça

• Abellera, D. (2005). Ecological Footprint Teacher’s Manual Workshop. Redefining Progress. Oakland.
• Akıllı, H., Kemahlı, F., Okudan, K., & Polat, F. (2008). Ekolojik Ayak İzinin Kavramsal İçeriği ve Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi’nde Bireysel Ekolojik Ayak İzi Hesaplaması. Akdeniz I.I.B.F. Dergisi (15), 1-25.
• Bond, S. (2003). Ecological Footprinting: Comparing Nature’s Supply with Human Demand. Ecological Footprinting. WWF Cymru.
• Grigoryeva, V. V. (2010). Research of Parameters of a Personal Ecological Footprint as an Effective Tool of Education for Sustainable Development. The State of the Art in Ecological Footprint Theory and Applications Footprint Forum 2010 Academic Conference Short Communications. Editor Simone Bastianoni Colle Val d’Elsa, 9th-10th June, Italy.
• James, P. R.(2010). “And the Winner is......South Australia”: Ecological Footprint Reduction by Government, Community and University Actions. The State of the Art in Ecological Footprint Theory and Applications Footprint Forum 2010 Academic Conference Short Communications. Editor Simone Bastianoni Colle Val d’Elsa, 9th-10th June, Italy.
• Janis, A. J. (2007). Quantifying the Ecological Footprint of the Ohio State University. Ph.D Thesis. The Ohio State University, Columbus. Kanlı, U. (2009). Yapılandırmacı Kuramın Işığında Öğrenme Halkası’nın Kökleri ve Evrimi-Örnek Bir Etkinlik. Eğitim ve Bilim 34(151), 44-64.
• Keleş, Ö. (2010). Pre-Service Science Teachers’ Views of Ecological Footprint. The State of the Art in Ecological Footprint Theory and Applications Footprint Forum 2010 Academic Conference Short Communications. Editor Simone Bastianoni Colle Val d’Elsa, 9th-10th June, Italy.
• Keleş, Ö. (2007). Sürdürülebilir Yaşama Yönelik Çevre Eğitimi Aracı Olarak Ekolojik Ayak İzinin Uygulanması ve Değerlendirilmesi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Keleş, Ö., Uzun, N., & Özsoy, S. (2008). Öğretmen Adaylarının Ekolojik Ayak İzlerinin Hesaplanması ve Değerlendirilmesi. Ege Eğitim Dergisi,9(2), 1-14.
• Keleş, Ö., & Özsoy, S. (2010). Türkiye’ye Özgü Ekolojik Ayak İzi Hesaplama Aracı. Global Footprint Network.
• Kühtz, S. (2007). Adoption of Sustainable Development Schemes and Behaviours in Italy: Barriers and Solutions – What Can Educators Do? International Journal of Sustainability in Higher Education, 8(2), 155-169.
• Lawson, A. E. (1995). The Learning Cycle. Science Teaching and The Development of Thinking. S. Horne, International Thomson Publishing. 164: 132-175.
• Living Planet Report (Yaşayan Gezegen Raporu). (2008). Ecological Footprints of Nations. http://assets.panda.org/downloads/living_planet_report_2008.pdf. Erişim Tarihi 17 Kasım 2008.
• Meyer, V. (2004). The Ecological Footprints as an Environmental Education Tool for Knowledge, Attitude and Behaviour Changes towards sustainable Living. MS Thesis, University of South Africa, Africa.
• Musheno, B. V. & Lawson A. E. (1999). Effects of Learning Cycle and Traditional Text on Comprehension of Science Concepts by Students at Differing Reasoning Levels. Journal of Research in Science Teaching, 36(1), 23-37.
• Ören, Ş. F., & Tezcan, R. (2009). İlköğretim 7. Sınıf Fen Bilgisi Dersinde Öğrenme Halkası Yaklaşımının Öğrencilerin Tutumları Üzerine Etkisi. İlköğretim Online, 8(1), 103-118.
• Parker, V. (2000). Effects of a Science Intervention Program on Middle-Grade Student Achievement and Attitudes. School Science & Mathematics, 100(5), 236-243.
• Redefining Progress & Earth Day Network. (2009). Bobbie Bigfoot Ecological Footprint Kids Quiz. www.kidsfootprint.org. Erişim Tarihi 8 Mart 2009.
• Ryu, C. H., & Brody, S.D. (2006). Can Higher Education Influence Sustainable Behavior? Examining the Impacts of a Graduate Course on Sustainable Development Using Ecological Footprint Analysis. International Journal of Sustainability in Higher Education 7(2), 158-175.
• TEMA (Türkiye Erozyonla Mücadele Ağaçlandırma ve Doğal Varlıkları Koruma Vakfı). (2006). Dünyanın Durumu 2006, Özel Konu: Çin ve Hindistan. Çeviren: Ayşe Başçı. İstanbul: Safa Tanıtım ve Matbaacılık Hizmetleri Ltd.
• TTKB (Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı). (2007). Ortaöğretim Biyoloji Dersi 9. Sınıf Öğretim Programı. http://ttkb.meb.gov.tr/ Erişim Tarihi 26 Ekim 2007.
• Tuncer, G. & Erdoğan, M. (2006). Sürdürülebilirlik İçin Eğitim: Bir Ders Değerlendirilmesi. VII. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Kongresi, 6-8 Eylül. Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Vuuren, D.P. & Smeets, E. M. W. (2000). Ecological Footprints of Benin, Bhutan, Costa Rica and the Netherlands. Ecological Economics, 34(1), 115-130.
• Wackernagel, M., & Rees, W. (1996). Our Ecological Footprint: Reducing Human Impact on the Earth. Gabriola Island, Canada: New Society Publishers.
• Wackernagel M., Monfreda C., Moran D., Wermer P., Goldfinger S., Deumling D., Murray M., (2005). National Footprint and Biocapacity Accounts 2005: The underlying calculation method. Global Footprint Network. 33pp.
• Weinberg, R., & Quesenberry, J. (2010). Introducing the Footprint in Information Systems Education. The State of the Art in Ecological Footprint Theory and Applications Footprint Forum 2010 Academic Conference Short Communications. Editor Simone Bastianoni Colle Val d’Elsa, 9th-10th June,Italy.
• Wilson, J. & Anielski, M. (2005). Ecological Footprints of Canadian Municipalities and Regions. Ecological Footprinting. Yeşil Kutu. (2007). Ekolojik Ayak İzimiz. Öğretmen Kılavuz Kitabı. s.199.