Bütünleştirilmiş Öğrenme-Öğretme Yaklaşımının Okuduğunu Anlama ve Yazılı Anlatım Becerilerine Etkisi

Yıl 2010, Cilt: 9 Sayı: 3, 631 - 668, 01.12.2010

Ergün Hamzadayı

Öz

Bu araştırmada, bütünleştirilmiş öğrenme-öğretme yaklaşımının okuduğunu anlama ve yazılı anlatım becerileri üzerindeki etkisi araştırılmıştır. Bütünleştirilmiş öğrenme-öğretme yaklaşımı, Türkçe öğretiminde karşılaşılan problemlerin aşılabilmesinde çoklu bir kuramsal bakışa gereksinim olduğu düşüncesinden doğmuştur. Araştırmanın kuramsal temelini oluşturmak amacıyla, çoklu bir kuramsal bakış benimsenerek davranışçı, bilişsel ve yapılandırmacı öğrenme kuramları, felsefi temellerini de içerecek bir biçimde tanıtılmış, bu kuramların öğretim tasarımı açısından önemli görülen ilke ve varsayımları karşılaştırılmış ve her bir kuramın güçlü ve zayıf yönleri belirlenmiştir. Elde edilen veriler, anadili öğretim izlencesinin ögeleriyle (amaç ve davranışlar, içerik, öğretim strateji ve yöntemleri, değerlendirme) ilişkilendirilerek “bütünleştirilmiş öğrenme-öğretme yaklaşımı”na ulaşılmıştır. Bu araştırmanın amacı, Türkçe öğretiminde, bütünleştirilmiş öğrenme-öğretme yaklaşımının uygulandığı bir grubun öğrenmede ulaştığı erişi (okuduğunu anlama ve yazılı anlatım becerileri yönünden) düzeyleri ile bütünleştirilmiş öğrenme-öğretme yaklaşımının uygulanmadığı grubun öğrenmede ulaştığı erişi düzeyleri arasında anlamlı bir farkın olup olmadığını saptamaktır

Anahtar Kelimeler

Öğrenme Kuramları, Türkçe Öğretimi, Öğretim Tasarımı

The Effect of Integrated Learning-Teaching Approach on Reading Comprehension and Narration Skills

Öz

This study investigated the effects of integrated learning-teaching approach on reading comprehension and narration skills. Considerations regarding how to overcome difficulties in the teaching of Turkish language through multi-theoretical perspectives have resulted in this approach to come into the existence. For the purpose of forming theoretical foundations of the research, behaviourist, cognitive and constructivist learning theories with their philosophical foundations were introduced, their principals and assumptions with regard to instructional design were compared, and their strengths and weakness were delineated. These considerations were then associated with the components of Turkish language program (content, objectives, teaching strategies and methods, assessment) and that paved way for “integrative learning and teaching approach” to come into being. This study aimed to investigate whether there is a significant difference between the performance of the experimental group students who were exposed to integrative learning and teaching approach and that of control group students who were not exposed to integrative learning and teaching approach in terms of reading comprehension and written expression skills in Turkish language

Anahtar Kelimeler

Learning Theories, Turkish Teaching, Educational Design

Kaynakça

• Açıkgöz, K. Ü. (2005). Etkili Öğrenme ve Öğretme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Açıkgöz, K. Ü. (2006). Aktif Öğrenme. İzmir: Biliş Yayınları.
• Adalı, O. (2004). Anlamak ve Anlatmak. İstanbul: Pan Yayıncılık.
• Aydın, H. (2007). Felsefi Temelleri IĢığında Yapılandırmacılık. Ankara: Nobel Yayınları.
• Başaran, İ. E. (1984). Eğitime GiriĢ. Ankara: Sevinç Matbaası.
• Beothel, M., Dimock, K. V. (2000). Constructing Knowledge with Technology. Austin, TX: Southwest Educational Development Laboratory.
• Bednar, A.K., Cunningham, D., Duffy, T.M., Perry, J.P. (1995). “Theory into practice: How do we link?”, Instructional technology: Past, present and future. Englewood, CO: Libraries Unlimited, Inc. s. 100-111.
• Bilen, M. (2006). Plandan Uygulamaya Öğretim. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Blanton, B. B. (1998). “The Application of the Cognitive Learning Theory to Instructional Design. International Journal of Instructional Media. C.25, S.2, s.171-177.
• Chen, C. (2003). “A Constructivist Approach to Teaching: Implications in Teaching Computer Networking”, Information Technology, Learning, and Performance Journal, C.21, S.2, s.17-27.
• Cooper, P. A. (1993). “Paradigm shifts in designed instruction: from behaviorism to cognitivism to constructivism”, Educational Technology. C.33, S.5, s. 12-19.
• Deryakulu, D. (2001). “Yapıcı Öğrenme”, Sınıfta Demokrasi. Ankara: Eğitim Sen Yayınları. s. 53-77.
• Dembo, M. H. (1981). Teaching for Learning: Applying Educational Psychology in the Classroom. Santa Monica: Goodyear Publishing Company
• Doğanay, A. ve Sarı, M. (2007). “Öğretim Amaçlarının Belirlenmesi, İfade Edilmesi, ve Uygun İçeriğin Seçimi”, Öğretim Ġlke ve Yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Driscoll, M. P. (1994). Psychology of Learning for Instruction. Boston, MA: Allyn and Bacon. s. 71-77.
• Duffy, T. M., Cunningham, D. J. (1996). “Constructivism: Implications for the Design and Delivery of Instruction”, Hand Book Of Research For Educational Communications and Technology. New York: Simon & Schuster Macmillan s.170-197.
• Ertmer, P. A., ve Newby, T. J. (1993). “Behaviorism, Cognitivism, Constructivism: Comparing Critical Features From an Instructional Design Perspective”, Performance Improvement Quarterly, C.6, S.4, s. 50-72.
• Gür, S. B. (2006). “Öğrenci Merkezli Eğitimin Çıkmazları”, EskiYeni Dergisi. S.3, s. 34-45.
• Johansen, D. H. (1991). “Objectivism versus constructivism: Do we need a new philosophical paradigm?”, Educational Technology Research and Development. C.39, S.3, s. 5-14.
• Kavcar, C. (1998). “Türkçe Eğitimi ve Sorunlar”, TÖMER Dil Dergisi. Ankara Üniversitesi. S. 65, s. 5-17.
• Keser, H. (2002). “Programlı Öğretim”, Öğretimde Plânlama ve Değerlendirme (içinde, s. 93-106). Ankara: Nobel Yayınevi.
• Kocaman, A. (1998). “Anadili Öğretimi, Yabancı Dille Öğretim ve Ötesi”, Ana Dilinde Çocuk Olmak-Yabancı Dilde Eğitim. İstanbul: Papirüs Yayınevi. s. 313- 317.
• Koç, G. ve Demirel, M. (2004). “Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa: Eğitimde Yeni Bir Paradigma”, Hacettepe Eğitim Dergisi. S.27, s. 174-180.
• Korkmaz, İ. (2007). “Eğitim Programı: Tasarımı ve Geliştirilmesi”, Öğretim Ġlke ve Yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Mc Leod, G. (2003) “Learnin Theory and Instructional Design”. Learning Matters. C.2, s. 35-43
• Mergel, B. (1998). Instructional Design and Learning Theory. http://www.usask.ca/education/coursework/802papers/mergel/brenda.htm. (4.7.2006 tarihinde ulaşılmıştır.)
• Merriam, S. ve Caffarella, R. S. (1999). Learning in Adulthood: A Comprehensive Guide. San Francisco: Jossey-Bass.
• MEB. (2004). Yeni Türkçe Dersi Programı ve Kılavuzu. Ankara: MEB. Morrison, G. R., Ross, S. M. ve Kemp, J. E. (2001). Designing Effective Instruction. New York: John Wiley and Sons.
• Philips, D. C. ve Soltis ,J. F. (2005). Öğrenme: Perspektifler. Ankara: Nobel Yayınları.
• Scheurman, G. (1998). “From Behaviorist to Constructivist Teaching”, Social Education. C.62, S.1, s.6-9.
• Sells, B. (1989). “The instructional design movement in educational technology”, Educational Technology. C.29, S.5, s.5-11.
• Senemoğlu, N. (2005). GeliĢim Öğrenme ve Öğretim. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Sever, S. (2000). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sever, S. (2005). “2004 Öğretim Programında Türkçe Öğretim Anlayışı” Eğitimde Yansımalar III (Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu). Ankara: Sim Matbaası.
• Sever, S., Kaya Z. ve Aslan, C. (2006). Etkinliklerle Türkçe Öğretimi. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Spiro, R.J., Feltovich, P.J., Jacobson, M.J., ve Coulson, R.L. (1992). “Cognitive flexibility, constructivism, and hypertext: random access instruction for advanced knowledge acquisition in ill-structured domains”, Constructivism and the technology of instruction: A conversation. (Ed. Duffy, T. M. ve Jonassen, D.) Hillsdale, NJ: Erlbaum. s.57-75.
• Sönmez, V. (2001). Program GeliĢtirmede Öğretmen El Kitabı. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sönmez, V. (2008). Eğitim Felsefesi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Şahinel, S. (2002). EleĢtirel DüĢünme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Şimşek, N. (2004). “Yapılandırmacı Öğrenme ve Öğretime Eleştirel Bir Yaklaşım”, Eğitim Bilimleri ve Uygulama. C.3, S.2, s.115-139.
• Tam, M. (2000). “Constructivism, Instructional Design, and Technology: Implications for Transforming Distance Learning”, Educational Technology & Society. C.2. s. 124-138.
• Vrasidas, C. (2000). "Constructivism versus objectivism: implications for interaction, course design, and evaluation in distance education", International Journal of Educational Telecommunications. C. 6, S.4, s.39-62.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel AraĢtırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldız, C. (2003). Anadili Öğretiminde ÇağdaĢ YaklaĢımlar ve Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Yurdakul, B. (2005). “Yapılandırmacılık”, Eğitimde Yeni Yönelimler. Ankara: Pegem A Yayıncık. s. 39-65.