Bu araştırmanın amacı; T.C. 1982 Anayasası’nın 2. Maddesi’nde yer alan “sosyal devlet ilkesi”nin bir gereği olarak bakıma muhtaç bireylerin topluma kazandırılması adına uygulamada var olması gereken engellilerin istihdamını sağlamaya yönelik korumalı işyerini konu edinmiştir. Engelliler toplum içinde göz ardı edilen farklı durumlara/yeteneklere sahip bireylerdir. Bu bireylerin hayata bağlanması ve korumalı işyerlerinin çatısı altında ekonomik hayata dâhil olmasının ne derece gerçekleştiği bu çalışmada kavramsal düzeyde ele alınmıştır. Ayrıca Anayasa’nın 49, 50 ve 61. Maddelerinde yer alan; çalışma hakkı, çalışma şartları, ödevi ve dinlenme hakları ile sosyal güvenlik bakımından özel olarak korunması gerekenleri belirten yasalar ve Büyükşehir Belediye Özürlü Hizmet Birimleri Yönetmeliği kapsamına giren ilgili mevzuat değerlendirilmiş, akabinde mevcut yasaların iyileştirilmesine yönelik birtakım öneriler geliştirilmiştir. Türkiye’de engelli istihdamının OECD ve bazı Avrupa ülkelerine kıyasla geride kaldığı, bu anlamda geliştirilmesi gereken korumalı işyerleri için daha fazla adımın atılması gerektiği sonucuna varılmıştır. Ayrıca çalışmada korumalı işyeri pratiği down kafeler özelinde Türkiye’den ve dünyadan örneklerle mukayeseli olarak incelenmiştir. Türkiye’de down kafelerin bağlı olarak hizmet verdiği kurumlar tahlil edildiğinde ise yaklaşık yüzde 55’nin belediyelere, yüzde 35’nin dernek ve vakıflara, yüzde 10’unun ise özel kesim girişimlerine ait olduğu gözlemlenmiştir. Türkiye örnekleminde özel kesim ve belediyelerin birlikte organize ettiği down kafe sayısının yetersiz kaldığı saptanmıştır. Sonuç olarak yasal altyapısı olsa da korumalı işyerlerinin daha yaygın hâle gelebilmesi ve fonksiyonlarını tam anlamıyla yerine getirebilmeleri için ilgili yasal mevzuatın daha esnek ve uygulanabilir olmasına yönelik adımlar atılması gerekmektedir.
korumalı işyeri işletmecilik ve toplum engelli istihdamı sosyal devlet ilkesi anayasada çalışma hakkı ve ödevi
The aim of this research is; as a requirement of the "social state principle" in Article 2 of the Constitution of the Republic of Turkey, 1982, about the sheltered workplace, which should exist in practice to provide individuals who are in need of care employment and integrate into the society. In this study, the extent to which these individuals are connected to life and included in economic life under the roof of sheltered workplaces is discussed at the conceptual level. Moreover, relevant legislation is evaluated, and then some suggestions are developed for improving the existing laws. The employment of disabled people in Türkiye is compared to OECD and some European countries. Additionally the practice of sheltered workplaces –in special down cafes- was analyzed comparatively with examples from Türkiye and the world in the study. When the ownership of down cafe shops in Türkiye was analyzed, it was observed that approximately 55 percent belong to municipalities, 35 percent belong to associations and foundations, and 10 percent belong to private sector initiatives. It was inferred from the Turkish sample that the number of down cafes established both by the private sector and municipalities was insufficient. As a result, sheltered businesses have a legal infrastructure but more steps need to be taken. Making the relevant legislation more flexible and applicable will help sheltered businesses to become widespread and fully fulfil their functions.
sheltered workplace business and society disabled employement welfare state principle right and duty to work in the constitution
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İnsan Kaynakları Yönetimi, İstihdam Eşitliği ve Çeşitliliği, Maliye Çalışmaları (Diğer), Strateji, Yönetim ve Örgütsel Davranış (Diğer) |
Bölüm | İşletme Finans |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Nisan 2024 |
Gönderilme Tarihi | 23 Ağustos 2023 |
Kabul Tarihi | 19 Aralık 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 23 Sayı: 2 |