Having Children and Parents

Yıl 2021, Cilt: 1 Sayı: 1, 30 - 40, 15.03.2021

Yunus Macit

Öz

As an institution seen in almost all societies, the family still exists, but it also undergoes significant changes. Among the most important changes that occur are the reasons for marriage and the circumstances of having children. Undoubtedly, many factors such as working life and socioeconomic conditions, other than people's own motivations, seem to have an important place in these changes. Within the scope of this study, it was tried to evaluate the value given to the child in the 21st century and the change in parenting perception and the point it reached.In the first part of the study, the family life cycle was mentioned and the answer to the question of why to have children was sought.In the second part, the value given to the child and the child-parent relationship are focused. As a result, it has been observed that there has been a decrease in the rate of having children over the years, and this decrease and the family's withdrawal have led to a psychological increase in the value given to the child.

Anahtar Kelimeler

Child, Parent, Family, Value

Çocuk Sahibi Olmak ve Ebeveynlik

Öz

Aile hemen hemen bütün toplumlarda görülen bir kurum olarak, halen varlığını sürdürmekte ancak bununla birlikte önemli değişiklere de uğramaktadır. Meydana gelen değişikliklerin en önemlileri arasında ise evlenme ile ilgili sebepler, çocuk sahibi olma durumları yer almaktadır. Şüphesiz insanların kendi motivasyonları dışında çalışma hayatı, sosyo ekonomik şartlar gibi birçok etken bu değişimlerde önemli bir yere sahip görünmektedir. Bu çalışma kapsamında 21. yüzyılda çocuğa verilen değer ile ebeveynlik algısının değişimi ve geldiği nokta değerlendirilmeye çalışılmıştır. Çalışmanın birinci bölümünde aile yaşam döngüsüne değinilerek devamında neden çocuk sahibi olunur sorusuna cevap aranmıştır. İkinci bölümde ise çocuğa verilen değer ile çocuk-ebeveyn ilişkisi üzerine yoğunlaşılmıştır. Sonuç olarak bakıldığında yıllar içinde çocuk sahibi olma oranında bir azalma olduğu, bu azalmanın ve ailenin çekirdekleşmesinin çocuğa verilen değerin psikolojik olarak artmasını beraberinde getirdiği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Çocuk, Ebeveyn, Aile, Değer

Kaynakça

• Adıgüzel, C., Dümenci, S. B., & Topal, M. (2020). Çekingenlik Davranışının Tespiti ve Giderilmesine İlişkin Şema Yaklaşımı İle Büyük Ebeveyn–Ebeveyn ve Çocuk İlişkisi. Gelişim ve Psikoloji Dergisi, 1(1), 17–25.
• Ahmadova, P., & Yavuz, M. (2019). Annenin Bağlanma Özelliği ile Ebeveyn Tutumları ve Çocukların. Sağlık ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(Bahar), 1–18. https://dergi.biruni.edu.tr/index.php/2019/05/16/sayi-3-bahar/
• Akgün, R., & Çetin, H. (2020). 4-6 yaş arası çocuğu olan ebeveyn tutumlarının ve istismar farkındalıklarının belirlenmesi üzerine bir çalışma. Toplum ve Kültür Araştırmaları Dergisi, 5, 42–61.
• Akyurt, M. A. (2018). Türkiye’de Doğurganlık Davranışları: Düzey, Belirleyiciler, Politikalar. İçinde Y. Esen & C. Nuhrat (Ed.), Türkiye aile yapısı ileri istatistik analizi içinde (Aile, Çalı, ss. 12–33).
• Ayaz, B., & Kılıçarslan, F. (2020). Aile Terapisi. İstanbul Üniversitesi. http://auzefkitap.istanbul.edu.tr/kitap/sosyalhizmetlt_ao/aileterapisi.pdf
• Bağçeli Kahraman, P., & Çubukçu, A. (2019). Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Annelerinin İstismar Düzeyleri, Ebeveyn Tutumları ve Çocuklarının Davranış Problemleri Arasındaki İlişki. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 10(17), 1304–1331. https://doi.org/10.26466/opus.507909
• Boyacıoğlu, İ. (2020). Sosyal psikolojik açıdan nüfus politikaları: çocuğa verilen değerin aile dinamikleri ve kadının statüsü üzerindeki etkileri. Madde, Diyalektik ve Toplum, 3(3), 274–277.
• Çağlayan Bingöl, H. (2013). Aile ve Boşanma Danışmanlığı Kılavuzu. T.C Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayınları.
• Çalıklar, Ö., & Kadıoğlu, H. (2020). Orijinal Makale Sağlıklı Aile Ebeveynlik Envanteri’nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirliği. J Psychiatric Nurs, 11(1), 49–56. https://doi.org/10.14744/phd.2019.93585
• Camadan, F., Karataş, Z., & Bozalı̇, S. (2017). Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 16((64-Ek Sayı)), 1510–1530. https://doi.org/10.17755/esosder.306804
• Çamur Duyan, G. (2018). Aile Yaşam Döngüsü. İçinde K. Tepeli (Ed.), Aile Yaşam Döngüsü (s. 90). Hedef Yayıncılık.
• Canel, N. A. (2013). Aile Yaşam Becerileri: C. 3. basım. T.C Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayınları.
• Erol, P. Ö., & Aloğlu, E. (2017). Çocuğun değeri ve aile değişimi: Türkiye’den otuz yıllık bir portre. Sosyoloji Dergisi, 35, 77–101.
• Gür, S. (2011). Aile Döngüsü ve Evreleri. http://www.turkpdr.com/makale/yetiskinlik-psikolojisi/aile-dongusu-ve-evreleri.htm
• Gürmen, M. S. (2019). Çocukla Gelen ve Hiç Bitmeyen İlişki: Ortak Ebeveynlik. Türk Psikoloji Yazılar, 22(44), 15–31. https://doi.org/10.31828/tpy1301996120181126m000010
• İlden Koçkar, A., & Harma, M. (2018). Aile içi anlaşmazlıklar, çocuklara yansımaları ile çocuğun değerinin yıllar içerisinde değişimi. İçinde Y. Esen & C. Nuhrat (Ed.), Türkiye aile yapısı ileri istatistik analizi içinde (ss. 136–177). Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı.
• Jeong, S. Y., & Kim, J. (2020). Asset or burden? Impact of children on parents’ retirement. Journal of Asian Economics, 1–14. https://doi.org/https://doi.org/10.1016/j.asieco.2020.101251
• Kağıtçıbaşı, Ç., & Ataca, B. (2005). Value of Children and Family Change: A Three-Decade Portrait From Turkey. Applied Psychology: An International Review, 54(3),317–337. https://doi.org/10.1111/j.1464-0597.2005.00213.x
• Karaca, M. A., & Efilti, E. (2020). The Communıcatıon Between Parents Wıth Specıal Needs Chıldren And Theır Typıcally Developıng Chıldren In Turkey. European Journal of Special Education Research, 6(2).
• Koç, İ. (2014). Türkiye’de Aile Yapısının Değişimi: 1968-2011. İçinde M. Turgut & S. Feyzioğlu (Ed.), Türkiye Aile Yapısı Araştırması Tespitler ve Öneriler İleri Analiz Çalışması (ss. 24–53). T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü.
• Koç, İ. (2018). Türkiye’de Aile Yapısının Değişimi Sürecinde Tek Ebeveynli Ailelerin Oluşumu, Belirleyicileri Ve Refah Durumu (2006-2016). İçinde Y. Esen & C. Nuhrat (Ed.), Türkiye aile yapısı ileri istatistik analizi (ss. 33–85). Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı.
• Koç, İ., & Saraç, M. (2018). Türkiye’de ilk evlilik yaşının ve evliliğe ilişkin pratiklerin değişimi ve boşanma ile ilişkisi (2006-2016). İçinde Y. Esen & C. Nuhrat (Ed.), Türkiye aile yapısı ileri istatistik analizi (ss. 88–133). Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı.
• Nazlı, S. (2016). Aile Danışmanlığı: C. 12. Basım. Anı Yayıncılık.
• Nichols, P. M. (2013). Aile Terapisi Kavramlar ve Yöntemler: C. 1. basım (Ç. O. Gündüz (ed.)). Kaknüs yayınları.
• Olson, D. H., DeFrain, J., & Skogrand, L. (2011). Marriages and Families: Intımacy, Dıversıty, and Strengths, Seventh Edıtıon. The McGraw-Hill Companies,.
• Özdemir, Ş., Torlak, Ö., & Vatandaş, C. (2013). Aile yaşam döngüsü ve tüketim. Sekam yayınları, 4.
• Pınar, Ş., & Kükcü Doğan, A. (2020). Yeni Çocuk Sahibi Olmuş Ebeveynlerin Anne Baba Rolüne Hazır Olma Durumu ile Sosyodemografik Özelliklerinin Karşılaştırılması. STED / Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi, 29(4), 255–266. https://doi.org/10.17942/sted.751964
• Roopnarine, J. L., & Gielen, U. P. (2005). Families In Global Perspectıve. Pearson. Visit www.ablongman.com/replocator to contact your local Allyn & Bacon/Longman representative
• TDK. (2020). No Title. Türk Dil Kurumu. https://sozluk.gov.tr/
• TÜİK. (2020). TUİK. https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=206&locale=tr
• Tüzer, V., & Göka, E. (2002). Aile Terapisinin Klinik Psikiyatriye Katkısı Psikiyatrik Hastalıklarda Aileye Yaklaşım ve Uygulama. Yeni Symposium, 40(3), 111–117.
• Uğur, Z. B. (2018). Çocuk Sahibi Olmak İnsanları Mutlu Ediyor Mu? Türkiye’den Bulgular. Nüfusbilim Dergisi, 40, 83–104.
• Uğur, Z. B. (2020). Does Having Children Bring Life Satisfaction in Europe? Journal of Happiness Studies, 21, 1385–1406. https://doi.org/https://doi.org/10.1007/s10902-019-00135-5
• Yavuz, S., & Güllüpınar, F. (2019). Türkiye’de Çocuğun Ekonomik Değerini Etkileyen Faktörler: 2016 Aile Yapısı Araştırması Analizi Üzerinden Sosyolojik Bir Değerlendirme. Sosyoloji Dergisi/Journal of Sociology, 39(2).
• Yavuz, S., & Özmete, E. (2012). Türkiye’de genç bireyler ve ebeveynleri arasında yaşanan sorunların “aile yapısı araştırması” sonuçlarına göre değerlendirilmesi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 7(29), 9–27.