Bu çalışma, Türkiye ve Rusya’nın Suriye politikalarını neoklasik realizm çerçevesinde ele alarak söz konusu politikaların iki ülke arasındaki ilişkilere olan etkilerini analiz etmektedir. Çalışmanın temel hipotezi, Türkiye ve Rusya’nın Suriye politikalarının yalnızca uluslararası sistemin sunduğu baskı ve fırsatlar çerçevesinde değil, aynı zamanda iç politik dinamikler, liderlik stratejileri ve karar alıcıların algılarından da etkilendiğidir. Araştırma kapsamında, Türkiye’nin Suriye politikasının, özellikle çözüm süreci gibi iç politik faktörlerden ve bu sürecin kırılma noktalarından önemli ölçüde etkilendiği tespit edilmiştir. Öte yandan, Rusya’nın Suriye’deki askeri müdahalesinin, hem küresel güç mücadelesi hem de iç politik hedefler doğrultusunda şekillendiği ortaya konulmuştur.
Türkiye ile Rusya arasındaki Suriye krizi kaynaklı gerilimler, uçak krizi gibi olaylarla zirveye ulaşmış, ancak her iki ülkenin stratejik bağımlılıkları nedeniyle ilişkiler yeniden iş birliği zeminine oturmuştur. Astana ve Soçi süreçleri gibi ortak girişimler, iki ülkenin hem ulusal çıkarlarını koruma hem de bölgesel istikrar sağlama çabalarını yansıtmaktadır. Çalışma, Türkiye ve Rusya’nın farklı stratejik hedefler ve iç politik önceliklerle hareket ettiğini, ancak işbirliği gereksinimlerinin Suriye krizine yönelik ortak çözümler geliştirmelerini mümkün kıldığını ortaya koymaktadır. Bu bağlamda, dış politika tercihlerinin uluslararası ve içsel faktörlerin etkileşimiyle nasıl şekillendiği kapsamlı bir şekilde analiz edilmiştir.
Türkiye Rusya Suriye Neoklasik Realizm Türkiye-Rusya İlişkileri
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Bölgesel Çalışmalar, Türk Dış Politikası, Uluslararası İlişkiler Kuramları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Haziran 2025 |
Gönderilme Tarihi | 19 Aralık 2024 |
Kabul Tarihi | 9 Mayıs 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 22 Sayı: 86 |