Turkey is a remarkable country with its vast geography, deep-rooted history and rich cultural background. This richness is not limited to tangible structures and historical artifacts; Intangible Cultural Heritage also has an important place. Intangible Cultural Heritage includes traditions, rituals, music, dance, handicrafts, language, folk stories, culinary culture and many other elements. Such heritages have been important components that shape the identities of communities and carry their past into the future. The "Convention on the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage" was adopted by the 32nd General Conference of UNESCO in Paris on 17 October 2003 and was made official by the Grand National Assembly of Turkey with a unanimous vote at its session on 19 January 2006. In the context of its formalization, it is aimed to increase the national and international recognition of intangible cultural assets and values. Today, it includes 23 items on UNESCO's "Representative List of Intangible Cultural Heritage" and 2 items on the "List of Intangible Cultural Heritage in Need of Urgent Protection", emphasizing the diversity and richness of Turkey's cultural values. Aiming to examine the importance of preserving Turkey's Intangible Cultural Heritage and transferring it to the future, the study discusses the necessary methods for understanding the importance of Intangible Cultural Heritage, supporting conservation efforts and ensuring its sustainability. It also aims to provide recommendations on how we can protect Turkey's Intangible Cultural Heritage for the future and how we can ensure its sustainability.
Intangible Cultural Heritage Approaches to Protection UNESCO Cultural Heritage
Türkiye geniş coğrafyası, köklü tarihi ve zengin kültürel geçmişiyle dikkat çeken bir ülke konumundadır. Bu zenginlik, sadece somut yapılar ve tarihi eserlerle sınırlı değildir; aynı zamanda Somut Olmayan Kültürel Miras da önemli bir yere sahiptir. Somut Olmayan Kültürel Miras, gelenekler, ritüeller, müzik, dans, el sanatları, dil, halk hikayeleri, mutfak kültürü ve daha birçok farklı unsuru içermektedir. Bu tür miraslar, toplulukların kimliklerini şekillendiren ve geçmişlerini geleceğe taşıyan önemli bileşenler olmuştur. Paris’te UNESCO tarafından düzenlenen 32. Genel Konferansı ile 17 Ekim 2003 tarihinde “Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi” kabul edilmiştir ve Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından da 19 Ocak 2006 tarihli oturumda da oy birliği ile resmiyete kavuşmuştur. Resmiyet kazanması bağlamında soyut kültürel varlıkların ve değerlerin ulusal ve uluslararası çapta tanınmasını artırması hedeflenmiştir. Günümüzde UNESCO’nun “Somut Olmayan Kültürel Miras Temsili Listesi”nde kayıtlı 23 adet ve “Acil Korunması Gereken Somut Olmayan Kültürel Miras Listesi”nde de 2 adet öge içermekte ve Türkiye’nin kültürel değerlerinin çeşitliliği ve zenginliğini vurgulamaktadır. Türkiye'nin Somut Olmayan Kültürel Mirasının korunması ve geleceğe aktarılmasının ehemmiyetini irdelemeyi amaçlayan bu çalışma, Somut Olmayan Kültürel Mirasın öneminin anlaşılması, koruma çabalarının desteklenmesi ve sürdürülebilirliğinin sağlanması için gerekli yöntemleri de ele almaktadır. Ayrıca, Türkiye'nin Somut Olmayan Kültürel Mirasını geleceğe yönelik olarak nasıl koruyabileceğimiz ve sürdürülebilirliğini nasıl sağlayabileceğimiz konusunda öneriler sunmak hedeflenmektedir.
Somut Olmayan Kültürel Miras Korumaya Yönelik Yaklaşımlar UNESCO Kültürel Miras
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Kültürel çalışmalar (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 5 Haziran 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 12 Haziran 2024 |
Gönderilme Tarihi | 20 Aralık 2023 |
Kabul Tarihi | 14 Nisan 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 2 Sayı: 1 |