KÜLTÜR, TARİH VE KİMLİK AÇISINDAN DİLİN ÖNEMİ

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 4, 49 - 58, 31.12.2021

Enver Kapağan

https://doi.org/10.7596/katud.31122021.004

Öz

İnsan ve toplum hayatı rastlantılardan oluşmaz. Düşünülen, hissedilen, yapılan her şey mutlak anlamda bir sebep ve öngörülmüş bir sonuçla kayıtlı olarak meydana getirilir. Bu anlamda insanın ve toplumun geleceği geçmişin birikimi üzerinde şekillenir. Geçmiş ise bir yönüyle tecrübe yani kültür, bir yönüyle ise hafıza yani tarihten ibarettir. Bu iki birikimin sonucu olarak şekillenen ve insanı ya da toplumu tanımlamaya yarayan kavram ise kimliktir.
Kültür, tarih ve nihayetinde kimlik olmadan gelişmenin varlığından bahsetmek imkânsızdır. Bunlar olmadan hem insan hem de toplum çaresiz ve yalnızdır. Üstelik bunlar olmadan ne anı yaşamak ne de gelecek planı yapmak mümkün olabilir. İnsanların ve toplumların varlık yokluk meselesi olarak değerlendirilebilecek kültür, tarih ve kimlik kavramlarının hiçbir zaman kesintiye uğramadan olağan akışın sürdürmesi gerekmektedir. Böylelikle zaman ve mekânlar arasında kopmaz bağlar oluşur. İnsanın ve toplumun yalnızlaşması, çaresizliği son bulur.
Her toplum için dil önemli bir unsurdur. Çünkü dil, taşıdığı birikim içinde toplumların tarihi, medeni, sosyal, siyasal ve benzeri açılardan yaşamlarını devam ettiren önemli bir unsurdur. Milletlerin maddi ve manevi bütün hususiyetlerine tesir etmesi ve geçmişten bugüne taşınması gibi rollere sahip olarak da en önemli etmenlerin başında gelir. Bu sebeple her millet için diline sahip çıkmak, onu dünya dili haline getirmek ve onu geleceğe taşımak milli bir görev ve sorumluluk olarak kabul edilmektedir. Ancak bununla milli hususiyetlerinden olan kimlik, kültür ve tarihine ait unsurları dünyaya sunabilir, yerelden evrensel konuma taşıyabilir. Bu bildiride de dil ile çok sıkı bir ilişki içinde olan hatta birbirinden ayrılmaz parçalar olan dilin kimlik, kültür ve tarih açısından önemi ele alınacaktır.

Anahtar Kelimeler

Toplum, Dil, Kimlik, Kültür, Tarih

Kaynakça

• ALKAYA Ercan; Prof. Dr. Günay KARAAĞAÇ, Dil, Tarih ve İnsan, Akçağ Yayınları / 430, Ankara 2002, 192, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Fırat University Journal of Social Science Cilt: 13, Sayı: 1, Sayfa: 441-450, ELAZIĞ-2003.
• ALTAN Mustafa Zülküf, Atatürk; Dil, Türk Dili ve Yabancı Dil, Dil Dergisi, cilt,122, 2003, s.52-60.
• AYAZ Eyüp Sertaç, Milli Kimliğin Kurucu ve Koruyucusu Olarak Dil, Uluslarararı Asya Semposyumu Bildirileri Kitabı, Göç, Yoksulluk ve Kimlik 17-20 Nisan 2018, Bişkek. 610-627. ISBN 978-605-245-639,2.
• BACAKLI Yılmaz-KAPAĞAN Enver-KUNDAKCI, Mustafa, Divanü Lügati’t-Türk’ün Yazılma Amacı Üzerine Bir Değerlendirme. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5 (8), 2016, 3259-3267.
• BANGUOĞLU, Tahsin (1987) Dil Bahisleri. İstanbul: Kubbealtı Neşriyat.
• GÖÇER Ali, Türkçe Öğretmeni Adaylarının Dil Kültür İlişkisi Üzerine Görüşleri: Fenomenolojik Bir Araştırma, EÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 15 (2), 2013, 25-38.
• KUNDAKCI Mustafa-KAPAĞAN Enver. Ortaöğretim Düzeyinde Ana Dili Olarak Türkçe Öğretiminde Sözlü ve Yazılı Metin Oluşturma Sorunu. Tarih Kültür Sanat Araştırmaları Dergisi, 4 (1), 2015, 1-18.
• METİN Erhan, Tarih Öğretmenlerinin Tarihsel Dil Kullanimi, Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 19-2012, 184-211
• YAZOGLU Ruhattin, Dil. Kültür İlişkisi, Ekev Akademi Dergisi Yıl: 6 Sayı: 11 -Bahar 2002, 21. 21-45.
• YILDIZ Tolga, Saussure’den Bakhtin’e Dil-Kültür İlişkisi: “Tümü Kapsayici Olgu, İdil 3.11 -2014,11-07