Nietzsche’nin Bakışından Varoluşçuluk

Yıl 2020, Cilt: 19 Sayı: 2, 500 - 517, 15.09.2020

Buket Korkut Raptıs

https://doi.org/10.20981/kaygi.789659

Cited By: 3

Öz

Felsefe tarihinde varoluşçuluk akımı olarak ele alınan kuram her ne kadar Nietzsche’nin döneminden sonra ortaya çıkmış olsa da pek çok kaynak Nietzsche’yi varoluşçu bir filozof olarak ele almaktadır. Bu kaynaklara göre, varoluşçuluğun temel tezleri Nietzsche’nin felsefesinin bir devamı niteliğindedir. Bir diğer deyişle, Nietzsche varoluşçuluğun isim olmasa da fikir babası olarak düşünülmektedir. Bu yazımızda, varoluşçuluğun Nietzsche’nin görüşlerini geliştiren bir felsefi akım olup olmadığını ele alacağız. Buna yanıt ararken aslında sorumuzu şu şekilde tersten sormamız gerekecek: Nietzsche varoluşçuluk akımı hakkında bilgi sahibi olacak olsa bu akımın temel tezlerini kendi felsefi bakış açısından nasıl değerlendirirdi? Ancak böylesi bir soruya karşılık verebilirsek Nietzsche’nin varoluşçuluğun fikir babası olup olmadığını sağlıklı bir biçimde belirleyebiliriz. Bu doğrultuda, öncelikle varoluşçuluk kuramının üç temel tezi olan yabancılaşma, radikal özgürlük ve otantik yaşamın ne anlama geldiğini açıklayacağız. Nietzsche’nin felsefesinden yola çıkarak bu üç temel teze Nietzsche’nin nasıl bir karşılık verebileceğini tartışacağız. Bu tartışma sonucunda belirlemiş olduğumuz gerekçelerle Nietzsche’nin varoluşçuluğun fikir babası olarak görülüp görülemeyeceğine karar vermiş olacağız.

Anahtar Kelimeler

Nietzsche, Varoluşçuluk, Yabancılaşma, Radikal Özgürlük, Otantik Yaşam

Kaynakça

• COOPER, D. E. (2011). Authenticity and Learning: Nietzsche's Educational Philosophy, London: Routledge & Kegan Paul Publ.
• COOPER, D. E. (2012). "Existentialism as a philosophical movement" in The Cambridge Companion to Existentialim, Ed. by Steven Crowell, Cambridge: Cambridge University Press. 27-49
• GOLDBERG, D. W. (2006). "A Nietzschean Solution to Ethical Relativism" in Existentialist Thinkers and Ethics, Ed. by Christine Daigle, Montreal: McGill-Queen's University Press. 37-52
• HATAB, L. J. (2012). "Nietzsche: selfhood, creativity, and philosophy" in The Cambridge Companion to Existentialim, Ed. by Steven Crowell, Cambridge: Cambridge University Press. 137-157
• NİETZSCHE, F. (2001). İyinin ve Kötünün Ötesinde, çev. Ahmet İnam, İstanbul: Say Yayınları.
• NİETZSCHE, F. (2004). Şen Bilim, çev. Ahmet İnam, İstanbul: Say Yayınları.
• NİETZSCHE, F. (2009). İnsanca Pek İnsanca, çev. Mustafa Tüzel, İstanbul: İş Bankası Yayınları.
• NİETZSCHE, F. (2010). Güç İstenci, çev. Nilüfer Epçeli, İstanbul: Say Yayınları.
• NİETZSCHE, F. (2011a). Ahlakın Soykütüğü, çev. Zeynep Alangoya, İstanbul: Kabalcı Yayınları.
• NİETZSCHE, F. (2011b). Böyle Söyledi Zerdüşt, çev. Mustafa Tüzel, İstanbul: İş Bankası Yayınları.
• NİETZSCHE, F. (2019). Tarihin Yaşam İçin Yararı ve Sakıncası, çev. Mustafa Tüzel, İstanbul: İş Bankası Yayınları.
• NİETZSCHE, F. (2020). Putların Alacakaranlığı, çev. Mustafa Tüzel, İstanbul: İş Bankası Yayınları.
• SARTRE, J. P. (2012). Varoluşçuluk, çev. Asım Bezirci, İstanbul: Say Yayınları
• SCHACHT, R. (2012). "Nietzsche: after the deat of God" in The Cambridge Companion to Existentialim, Ed. by Steven Crowell, Cambridge: Cambridge University Press. 111-136.