Heidegger Düşüncesinde Teoloji ve Yeni Tanrı

Yıl 2024, Cilt: 23 Sayı: 2, 612 - 633, 30.09.2024

Sevim Ersahin Karakas

https://doi.org/10.20981/kaygi.1490856

Öz

Heidegger Batı düşüncesini oluşturan temelleri bize gösterirken aynı zamanda onun onto-teolojik kökenlerini de ortaya koyar. Bu çalışmamızda, Heidegger’in felsefe aracı olan destrüksiyonuyla felsefe ve teoloji arasında nasıl net bir ayrıma gittiğini, Batı metafiziğinin kökeninin onto-teolojik olduğu tespitine nasıl vardığını ve en nihayetinde de Alman filozofun anlayışında Varlık ve Tanrı’nın aynı şeyler olmadığını göstermeye çalacağız. Heidegger, Batı metafiziği ve Modernite eleştirisinin önemli ayaklarından birini oluşturan onto-teolojik köken analiziyle, “Dünya-Varlık hadisesinin” dile gelmesinde başat rol oynayan kutsallık ve Tanrı kavramlarını Hristiyanlık teolojisi dışında “başka” bir biçimde, yani Tanrı kavramını “Dünya-Varlık hadisesini” veren ögelerden biri olarak ortaya koyar. Dolayısıyla bu çalışma, Heidegger’in Tanrı kavramını nasıl zaman mefhumuyla ilişkilendirdiğini ortaya koymaya çalışır.

Anahtar Kelimeler

Metafizik, Hristiyanlık, Teoloji, Onto-teoloji, Yeni Tanrı, Zaman.

Etik Beyan

Makale Heidegger felsefesi üzerine bir araştırma makalesi olup içeriğin bana ait olduğunu beyan ederim.

Destekleyen Kurum

Yok

Teşekkür

Yok

Theology and New God in Heidegger's Thought

Öz

While Heidegger shows us the foundations of Western thought, he also reveals its onto-theological roots. In this study, we will try to show how Heidegger made a clear distinction between philosophy and theology with his destruction, which is the tool of philosophy, how he came to the determination that the origin of Western metaphysics is onto-theological, and ultimately, in the German philosopher's understanding, Being and God are not the same thing. With his onto-theological origin analysis, which constitutes one of the important pillars of the criticism of Western metaphysics and Modernity, Heidegger uses the concepts of holiness and God, which play a leading role in expressing the "World-Being event", in an "other" way outside of Christian theology, that is, he interprets the concept of God as one of the giving elements of the "World-Being event". Therefore, this study tries to reveal how Heidegger's concept of God is associated with the concept of time.

Anahtar Kelimeler

Metaphysics, Christianity, Theology, Ontotheology, New God, Time.

Kaynakça

• Birault, H. (1961). De l’être du divin et des dieux chez Heidegger (ed. Casterman, kolektif, ss. 49-76). Paris: Casterman.
• Dastur F. (2011). La pensée à venir. Paris : J. Vrin.
• Dastur F. (1994). “Heidegger et la théologie”, Revue Philosophique de Louvain, (Quatrième série, tome 92, n°2-3), 226-245. DOI: 10.2143/RPL.92.2.556255
• Gadamer, H. G. (2002). Les chemins de Heidegger (çev. Jean Grondin). Paris : J. Vrin.
• Löwith, K. (1988). Ma vie en Allemagne avant et après 1933. Paris: Hachette.
• Heidegger, M. (1985). Phänomenologische Interpretationen zu Aristoteles, GA 61. Frankfurt am Main: Vittorio Klostermann.
• Heidegger, M. (1976). Acheminement vers la parole (çev. Jean Beaufret, Wolfgang Brokmeier ve François Fedier). Paris: Gallimard.
• Heidegger, M. (1983). “Le concept de temps” (çev, Michel Haar ve Marc B. De Launay). Cahier de L’Herne Heidegger. (derl. Micherl Haar, ss. 33-52). Paris: Editions de l’Herne.
• Heidegger, M. (1992). Interprétations phénoménologiques d’Aristote (çev. par J. F. Courtine, T.E.R. bilingue, Mauvezin). Paris: Gallimard.
• Heidegger, M. (1986). Zürcher Seminar. Aussprache am 6. November 1951, (in GA 15). Frankfurt am Main : Vittorio Klostermann.
• Heidegger, M. (1985). Etre et temps (çev. Emmanuel Martineau). Richlieu: édition hors commerce.
• Heidegger, M. (1970). Phänomenologie und Theologie. Frankfurt am Main : Vittorio Klostermann.
• Heidegger, M. (2006). Prolégomènes à l’histoire du concept de temps (çev. Alan Boutot). Paris: Gallimard.
• Heidegger, M. (1967). Introduction à la métaphysique (çev. Gilbert Khan). Paris: Gallimard.
• Heidegger, M. (1968a). Qu’est-ce que la métaphysique? (çev. Henry Corbin, in Questions I et II, ss. 21-84). Paris: Gallimard.
• Heidegger, M. (2015). La métaphysique de l’idéalisme Allemand, Schelling (çev. Pascal David), Paris: Gallimard.
• Heidegger, M. (1968b). Identité et différence (çev. André Préau, in Questions I et II, ss 253-310). Paris: Gallimard.
• Heidegger, M. (1962). Le principe de raison (çev. Andé Préau). Paris: Gallimard.
• Heidegger, M. (1966). Sérenetié (çev. André Préau, in Questions III et IV, ss. 131-182). Paris : Gallimard.
• Heidegger, M. (1958). Essais et Conférences (çev. André Préau). Paris : Gallimard.
• Heidegger, M. (1962). Chemins qui ne mènent nul part (çev. Wolfgang Brokmeier). Paris : Gallimard.
• Heidegger, M. (1989). Beiträge zur Philosophie (Vom Ereignis), GA 65. Frankfurt am Main: Vittorio Klostermann.
• Heidegger, M. (1994). Bremer und Freiburger Vortäge, GA 79. Frankfurt am Main : Vittorio Klostermann.
• Heidegger, M. (1995). “Martin Heidegger interrogé par Der Spiegel” (çev. Jean Launay, in Ecrits politiques 1933-1966, ss. 239-272). Paris : Gallimard.