İran İslam Cumhuriyeti’nin vekâlet savaşları stratejisinin Ortadoğu’daki güç dengeleri üzerindeki etkilerini incelemektedir. 1979 İslam Devrimi’nden sonra şekillenen dış politikada, İran doğrudan askeri müdahaleler yerine Hizbullah, Hamas, Husiler ve Haşdi Şaabi gibi vekil aktörler aracılığıyla bölgesel nüfuzunu artırmayı hedeflemiştir. Araştırma, İran’ın bu gruplar üzerinden hem ideolojik söylemlerini yayma hem de jeopolitik çıkarlarını koruma çabalarını ele almaktadır. Çalışma, literatür taraması ve karşılaştırmalı vaka analizi yöntemleriyle yürütülmüş, Lübnan, Suriye, Irak ve Yemen’deki sahalar incelenmiştir. Bu bağlamda İran’ın mali, askeri ve siyasi destek mekanizmaları ile vekil güçlerin kapasite kazanımı değerlendirilmiştir. Bulgular, İran’ın vekil stratejisinin esnek ve çok boyutlu olduğunu göstermektedir. Hizbullah aracılığıyla İsrail’e karşı caydırıcılık sağlanmakta, Husiler üzerinden Kızıldeniz hattında stratejik denetim kurulmakta, Haşdi Şaabi Irak iç siyasetinde etki yaratmakta, Hamas ise Filistin meselesinde ideolojik meşruiyet sağlamaktadır. Bununla birlikte, ABD, İsrail, Suudi Arabistan ve Türkiye’nin tepkileri, stratejinin sürdürülebilirliğini zorlaştırmaktadır. Sonuç olarak, İran’ın vekâlet savaşları hem bölgesel güvenlik dengelerini dönüştürmekte hem de uluslararası siyasette tartışmalara yol açmaktadır. Ancak ekonomik maliyetler, toplumsal huzursuzluklar ve yaptırımlar nedeniyle strateji giderek daha kırılgan bir görünüm arz etmektedir.
İran Vekâlet Savaşları Ortadoğu Hizbullah Husiler Haşdi Şaabi Hamas Güç Dengesi
Yukarıda bilgileri yer almakta olan çalışmamızın ULUSLARARASI İLŞKİLERİN teorik çalışması olması sebebiyle etik kurul izni gerektirmeyen çalışmalar arasında yer aldığını beyan ederiz.
This article examines the effects of the Islamic Republic of Iran's proxy war strategy on the balance of power in the Middle East. In its foreign policy shaped after the 1979 Islamic Revolution, Iran has aimed to increase its regional influence through proxy actors such as Hezbollah, Hamas, the Houthis, and Hashd al-Shaabi, rather than through direct military intervention. The study examines Iran's efforts to spread its ideological discourse and protect its geopolitical interests through these groups. The study was conducted using literature review and comparative case analysis methods, examining the fields in Lebanon, Syria, Iraq, and Yemen. In this context, Iran's financial, military, and political support mechanisms and the capacity gains of proxy forces were evaluated. The findings show that Iran's proxy strategy is flexible and multidimensional. Deterrence against Israel is provided through Hezbollah, strategic control over the Red Sea route is established through the Houthis, the Popular Mobilization Forces exert influence in Iraqi domestic politics, and Hamas provides ideological legitimacy in the Palestinian issue. However, the reactions of the US, Israel, Saudi Arabia, and Turkey are making it difficult to sustain this strategy. In conclusion, Iran's proxy wars are both transforming regional security balances and sparking debates in international politics. However, due to economic costs, social unrest, and sanctions, the strategy is becoming increasingly fragile.
Iran Proxy Wars Middle East Hezbollah Houthis Hashd al-Shaabi Hamas Balance of Power.
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Uluslararası Siyaset |
| Bölüm | Derlemeler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 24 Kasım 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 18 Ağustos 2025 |
| Kabul Tarihi | 5 Eylül 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 6 Sayı: 3 |
Kamu Yönetimi ve Politikaları Dergisi, Mart, Temmuz ve Kasım aylarında yayınlanan süreli ve elektronik basımı yapılan, uluslararası indeksli hakemli bir dergidir.
Kamu Yönetimi ve Politikaları Dergisinde yayınlanmış makalenin telif hakları Creative Commons Atıf-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC-ND 4.0) kapsamındadır.