Ülkemiz öğretmen yetiştirme konusunda köklü bir geleneğe sahiptir. Cumhuriyetin ilk yıllarında İlköğretmen Okulları ile öğretmen yetiştirilmeye başlanmış ve Köy Enstitüleri ile devam edilmiştir. Ardından 1982 yılından öğretmen yetiştirme görevi üniversitelere verilmiştir. Böylece VII. Millî Eğitim Şûrasında her öğretmenin en az lise seviyesinde bir genel kültüre erişmiş olması istenirken, XI. Millî Eğitim Şûrasında öğretmenin üniversite mezunu olması öngörülmüştür. XVII. Millî Eğitim Şûrasında ise öğretmenlik bir uzmanlık mesleği olarak lisansüstü düzeyde bir eğitim programına bağlanmalıdır, denilerek yüksek lisans eğitimi gündeme gelmiştir. Öğretmen yetiştirme konusunda çeşitli yaklaşım ve modeller uygulanmıştır. Bunlar zamana, döneme ve eğitim yaklaşımlarına göre değişmektedir. Öğretmen yetiştirme modelleri lisans öncesi, lisans, lisansüstü ve sertifika eğitimi şeklinde görülmektedir. Yaklaşımlar ise geleneksel, davranışçı, bilişsel ve yapılandırıcı olmak üzere dört grupta toplanmaktadır. Her biri farklı amaç ve uygulamaları içeren bu yaklaşımların öğretmen yetiştirme anlayışları da farklıdır. Geleneksel yaklaşımda her şeyi bilen öğretmen, davranışçı yaklaşımda örnek öğretmen, bilişsel yaklaşımda uzman öğretmen, günümüzde uygulanan yapılandırıcı yaklaşımda ise öğrenen öğretmen yetiştirme anlayışı egemen olmuştur.
There exists a rooted tradition on teacher education in our country. In early years of the Republic, teacher education was started with “Teacher School” and continued with “Village Institutes”. Then, the responsibility of teacher education have been taken by the universities since 1982. Hence, the idea that each teacher “is expected to reach the level of liberal education referred by at least high school level” was stated in the 6th National Education Council and the one “teacher graduates from universities” was explained in the 11th National Education Council. The master education is talked “Teaching as an occupation of expertness should be connected with an education program at the graduate level” in the 17th National Education Council. Various approaches and models have been applied about teacher education. They vary based on time, term and education approaches. Teacher education models can be stated with pre-undergraduate, undergraduate, graduate and certificate education. Approaches are seperated into four groups which are traditional, behaviorist, cognitive and constructivist approaches. Teacher comprehension of these approaches including different aims and applications is different. They have different perceptions on teacher education, they are “teacher knowing everything” in traditional approach, “sample teacher” in behaviorist one, “technician teacher” in cognitive one and “learning teacher” in constructivist one applied nowadays
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ağustos 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 17 Sayı: 3 |