The Problems Faced by Branch Teachers Lecturing Social Sciences at 5th Grades

Yıl 2014, Cilt: 15 Sayı: 2, 227 - 242, 01.05.2014

Zafer Tangülü Tuba Çıdaçı

Öz

Since the 2012-2013 academic year 4+4+4 education system has been adopted in Turkey, besides advantages, it has also brought about some usual problems. The most important one among these problems is lecturing of social sciencies teachers at 5th grade rather than classroom teachers who have thier own unique education model and students in accordance with the objectives and readiness in line with new teaching model. The aim of this study is to determine the problems that branch teachers experience at 5th grades in secondary schools. In accordance with this purpose, branch teachers in Mugla town centre were given completely-structured interview form and their opinions were taken. As a result of the interview form, many problems that branch teachers encounter with at 5th grades were identified ranging from classroom management, physical and cognitive readiness, teaching-learning process, counselling to assessment and evaluation

Anahtar Kelimeler

social science teaching, primary education teaching, education, teaching, social science

ORTAOKUL 5. SINIF SOSYAL BİLGİLER DERSİNE GİREN BRANŞ ÖĞRETMENLERİNİN KARŞILAŞTIĞI SORUNLAR

Öz

Türkiye’de 2012-2013 eğitim-öğretim yılından itibaren 4+4+4 eğitim sistemine geçilmiş, bu durum avantajların yanında bazı olağan sorunları da beraberinde getirmiştir. Bunlardan en önemlisi kendine has bir eğitim- öğretim modeli ve bu hedef ve hazırbulunuş doğrultusunda öğrencileri bulunan sınıf öğretmenliğine, yeni öğretim modeli doğrultusunda 5. sınıf sosyal bilgiler dersine sınıf öğretmenlerinin değil de branş öğretmeni olan sosyal bilgiler öğretmenlerinin girmesidir. Bu araştırmanın amacı branş öğretmenlerinin ortaokul 5. sınıflarda yaşadıkları sorunları belirlemektir. Bu amaç doğrultusunda Muğla merkezindeki branş öğretmenlerine tam yapılandırılmış görüşme formu verilerek görüşleri alınmıştır. Görüşme formu sonucunda branş öğretmenlerinin 5. sınıflarda sınıf yönetimi, öğrencilerin fiziksel ve bilişsel hazırbulunuşlukları, öğrenme ve öğretme süreci, rehberlik ve ölçme değerlendirmeye kadar eğitim ve öğretim ortamında birçok sorunla karşılaştığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

sosyal bilgiler öğretmenliği, sınıf öğretmenliği, eğitim, öğretim, sosyal bilgiler

Kaynakça

• Alkan, C. (1987). Öğrenme-öğretme süreçleri ilkeleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Cilt: 20, S. 1.
• Aydın, A. (2012). Sınıf yönetimi (15. baskı). Ankara: Pegem-A Yayıncılık.
• Bacanlı,H. (2010). Eğitim psikolojisi (15. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Baloğlu, N. (2001), Etkili sınıf yönetimi. Ankara: Baran Ofset.
• Başar, H. (1999). Sınıf yönetimi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Başar, E. (2001). Genel öğretim yöntemleri. Samsun: Kardeşler Ofset ve Matbaa.
• Baş, K. (2004). Türkiye'de zorunlu eğitim süresinin arttırılmasının sağlayacağı kazançlar. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 59, S. 3, s. 21-42.
• Bloom, B. & Özçelik, D. A. (Çev.). (1995). İnsan nitelikleri ve okulda öğrenme (2. baskı). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Can, G. (2008). Psikolojik danışma ve rehberlik. Ankara: Pegem Akademi.
• Çelik, V. (2002). Türk eğitim sisteminin örgüt ve yönetim yapısı, öğretmenlik mesleği. Elazığ:Üniversite Kitabevi.
• Demir, S. B., Doğan, S. ve Pınar, M. A. (2013). 4+4+4 Yeni eğitim sisteminin yansımaları: beşinci sınıflardaki eğitim-öğretim sürecinin branş öğretmenlerinin görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi. Turkish Studies-International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 8/9, p. 1081-1098, Ankara.
• Demirtaş, Z. ve Kahveci, G. (2010). Öğrenci algılarına göre 4. ve 5. sınıf öğretmenlerinin sınıf yönetimi yeterlilikleri. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, S. 15, s. 18-29.
• Dinçer, Ö. (2012). 12 Yıl zorunlu eğitim: sorular ve cevaplar. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
• Ergün, M., Ergezer, B., Çevik, İ. ve Özdaş, A. (1999). Öğretmenlik mesleğine giriş. Ankara: Ocak Yayınevi.
• Erkan, S. & Kuzgun, Y. (Ed.). (2003). Rehberlik nedir? Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Ertürk, S. (1998). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Meteksan Yayınları.
• Gündüz, M. (2011). Zorunlu ve kesintisiz eğitimin kısa tarihi. Eğitim-Öğretim ve Bilim Araştırma Dergisi, S. 21, s.8.
• Gür, B. S., Çelik, Z. (2009). Türkiye’de Milli Eğitim Sistemi (Rapor No 1). Türkiye, Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı.
• Güven, İ. (2012). Eğitimde 4+4+4 ve Fatih projesi yasa tasarısı = reform mu? İlköğretim Online, 11 (3), s.556-577.
• Harman, G. ve Çelikler, D. Eğitimde hazırbulunuşluluğun önemi üzerine bir derleme çalışması. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, Cilt 1, S. 3.
• İlgar, L. (2007). İlköğretim öğretmenlerinin sınıf yönetimi becerileri üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Laska, J. A. & Gürbüztürk, O. (Çev.). (1989). Eğitim programı ile öğretim arasındaki ilişki: kavramsal bir açıklama. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Cilt 22, S. 1.
• Merriam, S. B. (1998). QualitativeResearchand case study applications in education (secondedition). San Francisco: Jossey-BassPublishers.
• Oktay, F. (2003). Yaygın eğitim ve gençlik sivil toplum örgütleri. Ankara Üniversitesi Avrupa Toplulukları Araştırma ve Uygulama Merkezi, 32.
• Dönem AB ve Uluslararası İlişkiler Temel Eğitim Programı, Ankara. Örs, N., Erdoğan, H. ve Kipici, K. (2013). Eğitim yöneticileri bakış açısıyla 12
• yıllık kesintili zorunlu eğitim sistemi: ığdır ili örneği. Sosyal Bilimler Dergisi, S. 4, s. 131-154.
• Özdemir, E. H. (2012). 6. Sınıf sosyal bilgiler dersindeki öğrenme-öğretme süreçlerinin değerlendirilmesi: yeryüzünde yaşam ünitesi örneği.
• Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Özgan, H. ve Tekin, A. (2011). Öğrencilerin hazırbulunuşluluk düzeylerinin sınıf yönetimi etkisine yönelik öğretmen görüşleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 8, S. 15, s. 421-434.
• Özoğlu, S. Ç. (2007). Eğitimde rehberlik ve psikolojik danışma (3. Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Şaldırdak, B. (2012). Farklılaştırılmış öğretim uygulamalarının matematik başarısına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Tan, Ş. (2008). Öğretimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem-A Yayıncılık.
• Turgut, M. F. ve Baykul, Y. (2010). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Yenilmez, K. ve Kakmacı, Ö. (2008). İlköğretim yedinci sınıf öğrencilerinin matematikteki hazır bulunuşluluk düzeyi. Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt 16, No: 2.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6.baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yin, R. (1984). Case study research: Design and methods. Beverly Hills, CA: Sage Publishing