KIZ MESLEK LİSELERİNİN GÜNÜMÜZDEKİ SORUNLARINA YÖNELİK ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİ

Yıl 2008, Cilt: 9 Sayı: 3, 147 - 159, 01.08.2008

Bahattin Demirtaş Mehmet Küçük

Öz

Mesleki ve teknik eğitimin bir parçası olan Kız Meslek Liselerinin ilk adımı 1927 yılında Ankara’da açılan İsmet Paşa Kız Enstitüsü ile olmuş ve bu okulların sayısı giderek artmıştır. 1974- 1975 öğretim yılına kadar Kız Enstitüsü olarak devam eden bu kurumlar, III. Beş Yıllık Kalkınma Planı hedefleri ve IX. Milli Eğitim Şurası kararları doğrultusunda “Kız Meslek Lisesi” olarak adlandırılmıştır. 12.05.1992 tarih ve 3797 sayılı "Millî Eğitim Bakanlığının Teşkilât ve Görevleri Hakkında Kanun"un 14'üncü maddesi ile bugünkü konumuna gelmiştir. Bu araştırmanın amacı, Kız meslek liselerinde yaşanan sorunlara ilişkin öğretmenlerin görüşlerini ortaya koymaktır. Bu araştırmada, nitel araştırma tekniklerinden görüşme tekniği uygulanarak Ankara il merkezindeki Kız Meslek Liseleri’nde görev yapan, 102 öğretmenin görüşleri alınmış ve araştırmacı tarafından çözümlenmiştir. Araştırmanın sonucunda, Kız Meslek Lisesi’ndeki öğretmenler okulların ekonomik olarak zor durumda oldukları, döner sermayelerinin yeterli olmadığı, bütçeden ayrılan ödeneğin az olduğunu belirtmişlerdir. Öğretmen niteliğinin önceden kısmen iyi olduğunu, şu anda niteliğin düştüğünü, niteliğin iyileştirilmesi için hizmet içi eğitim faaliyetlerine önem verilmesi ve öğretmenlerin teknolojiyi takip etmelerini sağlayacak düzenlemelerin yapılması gerektiğini belirtmişlerdir. Öğrenci niteliğinin de günümüzde düştüğünü, niteliği artırmak için sanayi ile işbirliği halinde olunması gerektiğini ifade etmişlerdir. Araç gereç ve donanımın yeterli olmadığını, teknolojiye uyum sağlayabilmek için yeni araç ve gereçlerin alınması gerektiği belirtmişlerdir. Öğrencilerin yükseköğretimde istedikleri bölüme gidemediklerini, yükseköğretim ile ilgili yeni düzenlemeler yapılarak isteyen öğrencilerin kolaylıkla yükseköğretime gitmeleri sağlanmalıdır diyerek görüş bildirmişlerdir

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Mesleki ve Teknik Eğitim, Kız Meslek Lisesi

Teachers Opinions about the Problems of the Girls Vocational High Schools

Öz

The first step about Girls Vocational High School, one of the components of vocational and technical education, was the opening of İsmet Pasa Girls Institute in 1927, the number of which gradually increased. Until 1975, these institutes which continued as girls institute were named after Girls Vocational High Schools with the accordance of the principles of Five Year-Development Plans and 9th National Educational Meeting. 14th İtem of “Law regarding the duties and organization of National Education” made possible this current situation. The purpose of this research, is to put forward teachers opinions about the problems that exist in Vocational High Schools for Girls. In this research qualitative interview technique is used. 102 Teachers who are employed in Vocational High Schools for Girls in Ankara city center are being interviewed and the their opinions are analyzed. As a result of this research, teachers in Vocational High Schools for Girls stated that schools are financially in bad situation, circulating capital other funding options are limited is deficient, and governmental subsidies are very low appropriation from the budget is low. They also indicated that “Teacher quality was partially good but currently it is not satisfactory. They mentioned that in-service training activities should be handled with care, and corrective actions must be taken to keep up to date technology.” They stated that “Student quality is decreasing everyday; and to increase the levels of Student Success at Schools could be done by cooperating with companies in related Industries.” They also indicated that “There are some limitations with the educational equipment as well; new equipments and hardware must be provided in order to keep up with the technology. Tools, devices

Anahtar Kelimeler

Education, Vocational and Technical Education, Girls Vocational High School.

Kaynakça

• Akyüz, Y. (2006). Türk Eğitim Tarihi, Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Alkan, C. D., Hıfzı, S. (1996). Mesleki ve Teknik Eğitimin Esasları, Ankara: Gazi Büro Kitabevi.
• Argün, H. (2003). “Planlı Kalkınma Döneminde (1963-2002) Mesleki ve Teknik Eğitim (Gelişmeler, Uygulamalar ve Sorunlar)”. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi.
• Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi. Başgöz, İ. (1995). Türkiye’nin Eğitim Çıkmazı ve Atatürk, Ankara: Başbakanlık Basımevi.
• Doğan, H. (1981). “Atatürk ve Mesleki-Teknik Eğitim”, Atatürk İlkeleri Işığında Türk Eğitim Sistemi Bilimsel Toplantısı (18-20 Kasım 1981).
• Ekonomi Forumu. (1997). Türkiye’de Mesleki ve Teknik Eğitim, İstanbul.
• Geçer, A. (2001). “Türkiye’de Orta Öğretim Düzeyindeki Mesleki Teknik Eğitim Mezunlarının İstihdamı ve Verimliliği”
• Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi. Geray, H. (2004). Toplumsal Araştırmalarda Nicel ve Nitel Yöntemlere Giriş, Ankara: Siyasal Kitabevi.
• İslamoğlu, H. (1997). “Türkiye’de Mesleki Eğitimin Yeniden Yapılanması”. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi.
• Kuş, E. (2007). Nitel-Nicel Araştırma Teknikleri, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sakaoğlu, N. (1992). Cumhuriyet Dönemi Eğitim Tarihi, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Tuna, O. (1973). Türkiye’de Mesleki ve Teknik Eğitim, Ankara: Ayyıldız Matbaası.
• Tural, N. (1987). “Planlı Dönemde Temel Eğitim ve Ortaöğretim Yeniden Düzenlenmesi ile ilgili Politikalar ve Uygulamalar”.
• Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi. URL-1, www. http://ktogm.meb.gov.tr/tarihce.asp, 26.03.2008.
• Yazıcı, M. (1973). Tanzimat’tan Bu Yana Milli Eğitim Bakanları Başbakanlar ve Atatürk (1839-1973), Ankara: Emel Matbaacılık.