Türkiye’de İyi Oluş İle İlgili Yapılmış Araştırmaların Sistematik Olarak İncelenmesi

Yıl 2019, , 1423 - 1433, 15.07.2019

Ferhat Kardaş , İlhan Yalçın

https://doi.org/10.24106/kefdergi.2799

Cited By: 4

Öz

Bu araştırmanın amacı Türkiye’de iyi oluş kavramıyla ilgili 2000-2015 yılları arasında yapılmış araştırmaları incelemektir. Bu çerçevede “mutluluk”, “yaşam doyumu”, “psikolojik iyi oluş”, “öznel iyi oluş”  kavramları kullanılmış ve bir üniversitenin elektronik kütüphanesi, ULAKBİM ulusal veri tabanı ve internet arama motorlarından yararlanılarak araştırmalar belirlenmiş ve ulaşılan 265 çalışma araştırmaya dahil edilmiştir. Araştırma sonucunda iyi oluşla ilgili yapılan çalışmaların, incelenen yıllar açısından, büyük çoğunluğunun 2010-2015 yılları arasında yapıldığı, lise ve üniversite öğrencileri üzerinde yapılan araştırmaların daha fazla olduğu, deneysel çalışmaların ve model testi araştırmalarının sınırlı olduğu, araştırmaların çoğunluğunda beş maddeden oluşan Yaşam Doyumu Ölçeği’nin kullanıldığı, araştırmalarda çoğunlukla korelasyon, regresyon, t testi ve varyans analizlerinden yararlanıldığı, iyi oluşla çok sayıda farklı değişken arasında anlamlı ilişkilerin ortaya konulduğu belirlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

İyi oluş, mutluluk, yaşam doyumu, iyilik hali

A Systematic Investigation of the Well-being Studies Conducted In Turkey

Öz

The aim of this research is to systematically investigate researches on the concept of well-being in Turkey between the years of 2000-2015. The researches were analyzed in terms of year interval, study group, number of participants, age range of participants, research model, measurement tools used, data analysis methods, variables studied and basic findings reached. It is found that the majority of the studies on the well-being were conducted between the years of 2010 and 2015, the number of studies on the high school and university students is more, the experimental studies and the model test researches are very limited. In the vast majority of the researches the Life Satisfaction Scale were used and it was determined that correlations, regression, t test and variance analyzes were used mostly in the researches. Besides, significant relationships between well-being and these variables were determined.

Anahtar Kelimeler

Well-being, happiness, life satisfaction, wellness

Kaynakça

• American Psychological Association. (2006). Evidence-based practice in psychology. American Psychologist, 61, 271-285. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri (8. Bas.). Ankara: Pegem Akademi. Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., & Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygula-maları. Pegem Akademi. Dinçer, S. (2014). Eğitim Bilimlerinde Uygulamalı Meta-Analiz. Ankara, Pegem Yayınevi. Diener, E. (2000). Subjective Well-Being: The Science of Happiness and a Proposal for a National Index. American Psycholo-gist, 55, 1, 34-43. Doğan, T. (2006). Üniversite öğrencilerinin iyilik halinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(30), 120-129. Duckworth, A. L., Peterson, C., Matthews, M. D., & Kelly, D. R. (2007). Grit: perseverance and passion for long-term go-als. Journal of personality and social psychology, 92(6), 1087-1101. Eryılmaz, A. (2014). Herkes İçin Mutluluğun Başucu Kitabı: Kuramdan Uygulamaya Pozitif Psikoloji. Ankara, Pegem Yayınevi. Hefferon, K., ve Boniwell, I. (2014). Pozitif Psikoloji: Kuram, Araştırma ve Uygulamalar. (Çev. Ed. T. Doğan). Ankara: No-bel Yayıncılık. Huppert, F. A., & So, T. T. (2013). Flourishing across Europe: Application of a new conceptual framework for defining well-being. Social Indicators Research, 110(3), 837-861. Kağıtçıbaşı, Ç. (1996). Özerk-ilişkisel benlik: Yeni bir sentez. Türk Psikoloji Dergisi, 11(37), 36-43. Karaırmak, Ö., & Siviş, R. (2008). Modernizmden postmodernizme geçiş ve pozitif psikoloji. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(30), 102-115. Kardaş, F., & Yalçın, İ. (2018). Şükran: Ruh Sağlığı Alanında Güncel Bir Kavram. Psikiyatride Guncel Yaklasimlar-Current Approaches in Psychiatry, 10(1), 1-18. Kardaş, F., & Yalçın, İ. (2016). Kanıta dayalı uygulamalar ve psikolojik danışma ve rehberlik alanına yansımaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 6(45), 13-24. Kashdan, T. B., Biswas-Diener, R. ve King, L.A. (2008). Reconsidering happiness: The cost of distinguishing between hedo-nics and eudamonia. Journal of Positive Psychology, 3, 219-233. Myers, J. E., Sweeney, T. J., & Witmer, J. M. (2000). The wheel of wellness counseling for wellness: A holistic model for treatment planning. Journal of Counseling & Development, 78(3), 251-266. Park, N., Peterson, C., & Seligman, M. E. (2004). Strengths of character and well-being. Journal of social and Clinical Psycho-logy, 23(5), 603-619. Seligman, M.E.P., ve Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive psychology: An introduction. American Psychologist, 55 (1), 5-14. Seligman, M.E.P. (1999). Positive social science. Journal of Positive Behavior Interventions, 1(3), 181-182. Seligman, M. E. P. (2011). Flourish. New York, NY: Simon & Schuster. Ryff, D. C. ve Keyes, M. L. (1995). The structure of psychological well-being revisited. Journal of Personality and Social Psychology, 69(4), 719-727. Waterman, A.S., Schwartz, S. ve Conti, R. (2008). The implications for two conceptions of happiness for the understanding of intrinsic motivation, Journal of Happiness Studies, 9, 41-79.