Allosterik Öğrenme Modelinin Öğrencilerin Fen Dersine Yönelik Tutumlarına, Güdülerine ve Akademik Başarılarına Etkisi

Yıl 2019, , 2141 - 2159, 15.09.2019

Hasan Güner Berkant Onur Gökçedağ

https://doi.org/10.24106/kefdergi.3382

Öz

Bu çalışmanın genel amacı, fen ve teknoloji
dersinde uygulanan allosterik öğrenme modelinin öğrencilerin tutumlarına,
güdülerine ve akademik başarılarına etkisini araştırmaktır. Araştırma deneysel
modele dayalı olarak, öntest-sontest kontrol gruplu desene göre yapılmıştır. İlkokul
dördüncü sınıftan 21 öğrenci çalışmanın deney grubunu, 22 öğrenci ise kontrol
grubunu oluşturmaktadır. Deney grubundaki fen ve teknoloji dersleri allosterik
öğrenme modeline göre işlenirken, kontrol grubundaki dersler fen ve teknoloji
dersi öğretim programının öngördüğü yöntemlere dayalı olarak işlenmiştir.
Araştırma sonunda, allosterik öğrenme modelinin uygulandığı deney grubu
öğrencilerinin fen ve teknoloji dersine yönelik tutumlarını, güdülerini ve
akademik başarılarını olumlu yönde etkilediği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

fen ve teknoloji dersi, allosterik öğrenme modeli, güdü, tutum, akademik başarı

Kaynakça

• Açıkgöz, K. (2003). Aktif öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları. Akbudak, Y. (2005). İlköğretim yedinci sınıf öğrencilerinin fen bilgisi dersine ve öğretimine ilişkin tutumları ve öneri-leri. Yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. Akdemir, Ö. (2006). İlköğretim öğrencilerinin matematik dersine yönelik tutumları ve başarı güdüsü. Yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, İzmir. Altun, A., & Oklun, S. (2005). Güncel gelişmeler ışığında ilköğretim matematik-fen-teknoloji-yönetim. Ankara: Anı Yayıncılık. Arabacı, İ. B. (2005). Öğretme-öğrenme sürecine öğrencilerin katılımı ve sınıfta demokrasi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 316, 20-27. Aşut, N. (2013). Üstün yetenekli öğrencilerin epistemolojik inançlarının fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeyi ve fen başarısıyla ilişkisi. Yüksek lisans tezi, İnönü Üniversitesi, Malatya. Atay, A. D. (2014). Ortaokul öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeylerinin ve üstbilişsel farkındalıklarının incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Aydın. Bacanlı, H. (2002). Gelişim ve öğrenme. Ankara: Nobel Basın Yayın. Baykul, Y. (1990). İlkokul beşinci sınıftan lise ve dengi okulların son sınıfına kadar matematik ve fen derslerine karşı tutumda görülen değişmeler ve öğrenci seçme sınavındaki başarı ile ilişkili olduğu düşünülen bazı faktörler. Anka-ra: ÖSYM Yayınları. Berkant, H. G., & Baysal, S. (2017). Allosteric learning model in English lesson: Teachers' views, the instructions of curriculum and course book, a sample of daily lesson plan. Universal Journal of Educational Research, 5(1), 84-93. Bıyıklı, C., Veznedaroğlu, L., Öztepe, B., & Onur, A. (2008). Yapılandırmacılığı nasıl uygulamalıyız? Ankara: ODTÜ Yayıncılık. Budak, Y. (2010). (Post yapılandırmacılık) allosterik öğrenme yaklaşımına göre öğrenme ve eğitim durumlarının olası niteliği. International Conference on New Trends in Education and Their Implications, 11(13), 468-473. Büyüköztürk, Ş., Akgün, O. E., Kahveci, O., & Demirel, F. (2004). Güdülenme ve öğrenme stratejileri ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 4(2), 207-239. Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal bilimler veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi. Chan, Y. L., & Norlizah, C. H. (2017). Students’ motivation towards science learning and students’ science achieve-ment. International Journal of Academic Research in Progressive Education and Development, 6(4), 2226-6348. Cüceloğlu, D. (1996). İnsan ve davranışı psikolojinin temel kavramları. İstanbul: Remzi Kitabevi. Çapri, B., & Çelikkaleli, Ö. (2008). Öğretmen adaylarının öğretmenliğe ilişkin tutum ve mesleki yeterlik inançlarının cinsiyet, program ve fakültelerine göre incelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(15), 33-53. Çelik, U. (2006). Ağ tabanlı fen öğretiminin öğrencilerin problem çözme becerilerine ve fene yönelik tutumlarına etkisi. Yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir. Çibir, A., & Özden, M. (2017). İlkokul öğrencilerinin fen dersine yönelik tutumları: Kütahya örneği. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 7(2), 45-61. Dede, Y. (2003). Arcs motivasyon modelinin öğrencilerin matematiğe yönelik motivasyonlarına etkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(14), 173-182. Dede, Y., & Yaman, S. (2008). Fen öğrenmeye yönelik güdü ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 2(1), 19-37. Deniz, M., Avşaroğlu, S., & Fidan, Ö. (2006). İngilizce öğretmenlerinin öğrencileri motive etme düzeylerinin incelen-mesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(11), 120-135. Dilekmen, M., & Ada, Ş. (2005). Öğrenmede güdülenme. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 113-123. Doğan, H. (1997). Mesleki ve teknik eğitimin yeniden yapılandırılması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 30(1), 1-26. Dönmez, İ. (2008). İlköğretim fen ve teknoloji dersi öğrenme ortamlarının öğrenci merkezli eğitim açısından değerlen-dirilmesi. Yüksek lisans tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir. Durmaz, H., Oğuzhan Dinçer, E., & Osmanoğlu, A. (2017). Bilim şenliğinin öğretmen adaylarının fen öğretimine ve fene yönelik tutumlarına etkisi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 364-378. Fidan, N., & Erden, M. (1992). Eğitime giriş. Ankara: Feryal Matbaacılık. Gencel Evin, İ. (2006). Öğrenme stilleri, deneyimsel öğrenme kuramına dayalı eğitim, tutum ve sosyal bilgiler program hedeflerine erişi düzeyi. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir. Giordan, A. (1995). Les nouveaux modèles sur apprendre: Pour dépasser le constructivisme. Perspectives, 25(1). Giordan, A. (2003). Complexité et apprendre, formations professionnelles et entreprises apprenantes. Conférence au Grand Atelier MCX de Lilles 18-19 Septembre 2003: La formation au défi de la Complexicité. Giordan, A. (2010). Éducation thér apeutiquedu patient: Les grands modèles pédagogiques quilessous-tendent: Ther apeutic patient education: The Main Learning Models Which Under Lie Them. Médecine Desma Ladies Métabo-liques, 4(3), 305-311. Gök, T. (2006). Fizik eğitiminde iş birlikli öğrenme gruplarında problem çözme stratejilerinin öğrenci başarısı, başarı güdüsü ve tutum üzerindeki etkileri. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, İzmir. Güneyli, A. (2007). Etkin öğrenme yaklaşımının anadili eğitiminde okuma ve yazma becerilerini geliştirmeye etkisi. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dilbilim (Türkçenin Eğitimi ve Öğretimi) Anabilim Dalı, Ankara. Gürbüztürk, O., Koç, S., & Babaoğlu, M. (2016). The effect of allosteric learning model on the problem solving skills of 7th grade students in English courses. Journal of Education and Future, 9, 67-82. İşman, A. (1999). Eğitim teknolojisinin kuramsal boyutu: Yapısalcı yaklaşımın (constructivism) eğitim-öğretim ortam-larına etkisi. Öğretmen Eğitiminde Çağdaş Yaklaşımlar Sempozyumu, Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fa-kültesi, İzmir. Kan, A., & Akbaş, A. (2005). Lise öğrencilerinin kimya dersine yönelik tutum ölçeği geliştirme çalışması. Mersin Üni-versitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 227-237. Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınevi. Kaya, A., & Büyükkasap, E. (2005). Fizik öğretmenliği programı öğrencilerinin profilleri, öğretmenlik mesleğine yöne-lik tutum ve endişeleri: Erzurum örneği. Kastamonu Eğitim Dergisi, 12(2), 367-380. Kılıççı, Y. (1992). Okulda ruh sağlığı. Ankara: Şafak Matbaası. Koç, A., & Böyük, U. (2012). Basit malzemelerle yapılan deneylerin fene yönelik tutuma etkisi. Türk Fen Eğitimi Der-gisi, 9(4), 102-118. Kozcu Çakır, N., Şenler, B., & Göçmen Taşkın, B. (2007). İlköğretim II. kademe öğrencilerinin fen bilgisi dersine yö-nelik tutumlarının belirlenmesi. Türk Eğitim Bilgileri Dergisi, 5(4), 637-655. Kuo, Y. R., Tuan, H. L., & Chin, C. C. (2018). Examining low and non-low achievers’ motivation towards science learning under inquiry-based ınstruction. International Journal of Science and Mathematics Education, 1-18. https://link.springer.com/content/pdf/10.1007%2Fs10763-018-9908-9.pdf adresinden 16.01.2019 tarihinde erişilmiş-tir. Kuzgun, Y. (1992). Rehberlik ve psikolojik danışma. Ankara: ÖSYM Yayınları, 134-267. Pellaud, F. (2001). Approch edidac tiquedu développement durable: Un conceptentreutopie et realite. Education Per-manente, 148, 1-9. Saban, A. (2000). Öğrenme ve öğretme süreci: Yeni teori ve yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Saracaloğlu, A. S., Yenice, N., & Özden, B. (2012). Fen bilgisi öğretmen adaylarının fen ve teknoloji okuryazarlığına ilişkin öz yeterlik algıları ile fene yönelik tutumları arasındaki ilişki. International Journal of New Trends in Arts, Sports & Science Education (IJTASE), 2(1), 58-69. Savaş, N. (2002). İlköğretim fen öğretiminde öğretmenlerin izlediği öğretim yöntemleri ve bu yöntemlerin öğrenci ba-şarısına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Siew, N. M., & Mapeala, R. (2017). The effects of thinking maps-aided problem-based learning on motivation towards science learning among fifth graders. Journal of Baltic Science Education, 16(3), 379-394. Şeker, S. E. (2015). Motivasyon teorisi (motivation theory). YBS Ansiklopedi, 2(1), 22-26. Taşlı, İ. (1997). Öğrenci merkezli yöntemlerle coğrafya öğretimi. Yayımlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversi-tesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir. Tatar, N., & Kuru, M. (2009). İlköğretim öğrencilerinin fen ve teknoloji dersinde gördükleri konulardaki kavramları günlük yaşamla ilişkilendirebilme düzeyleri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(1), 142-152. Titiz, O. (2005). Yeni öğretim sistemi. İstanbul: Zambak Yayınları. Topbaş, E. (2009). Gazi Üniversitesi ticaret ve turizm eğitim fakültesi büro yönetimi eğitimi bölümü ikinci sınıf öğren-cilerinin beş basamaklı öğrenme stratejisine ilişkin görüşleri. 1. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 3, 109-124. Topbaş, E (2013). Beş basamaklı öğrenme stratejisine göre ders planı hazırlama. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 96-106. Topbaş, E. (2014). Öğrenme öğretme kuram ve yaklaşımları. Ankara: Pegem Akademi. Uğraş, M. (2018). Yedinci sınıf öğrencilerinin motivasyon ile öz yeterlik inançlarının fen bilimleri dersindeki ba-şarılarıyla ilişkisinin incelenmesi. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(16), 495-508. Uyanık, G. (2017). İlkokul öğrencilerinin fen bilimleri dersine yönelik tutumları ile akademik başarıları arasındaki ilişki. TÜBAV Bilim Dergisi, 10(1), 86-93. Uzun, N., & Keleş, Ö. (2010). Fen öğrenmeye yönelik motivasyonun bazı demografik özelliklere göre değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(2), 561-584. Uzun, N., & Keleş, Ö. (2012). İlköğretim öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeylerinin değerlendiril-mesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20), 313-327. Uzun, N., & Sağlam, N. (2006). Orta öğretim öğrencileri için çevresel tutum ölçeği geliştirme ve geçerliliği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(30), 240-250. Üstüner, M. (2006). Öğretmenlik mesleğine yönelik tutum ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygu-lamada Eğitim Yönetimi, 45(45), 109-127. Yavuz, K. E. (2005). Yeniden yapılanan sınıflar için aktif öğrenme yöntemleri. Ankara: Ceceli Yayınları Eğitim Dizisi. Yenice, N., Saydam, G., & Telli, S. (2012). İlköğretim öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyonlarını etkileyen faktörlerin belirlenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 231-247. Yıldız, E., Şimşek, Ü., & Yüksel, F. (2017). The effect of jigsaw-integrated problem based learning method on students’ motivation towards science learning, social skills and attitude towards school. Kastamonu Education Jour-nal, 25(5), 1957-1978. Yurdakul, B. (2005). Yapılandırmacılık-Eğitimde yeni yönelimler. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.