Matematik Öğretiminde Negatif Bilgiye Dayalı Uzman Sistem Değerlendirme Yazılımı Kullanımının Akademik Başarıya Etkisi

Yıl 2020, , 694 - 708, 20.03.2020

Ümit Demir , Gülden Demir

https://doi.org/10.24106/kefdergi.697150

Öz

Bu araştırma, uzman sistem değerlendirme yazılımı kullanımının matematik eğitiminde değerlendirme sürecinde hataların belirlenerek düzeltilmesinin öğrenci akademik başarısına etkisini belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada, ön test-son test kontrol gruplu deneysel desen kullanılmıştır. Deney grubu öğrencileri değerlendirme yazı-lımı kullanmış, ancak kontrol grubu öğrencileri kullanmamıştır. Çalışmanın örneklemi Çanakkale / Türkiye'de bulunan bir ortaokulda öğrenimlerine devam etmekte olan 71 7. sınıf öğrencisinden oluşmaktadır. Araştırmada araştırmacılar tarafından geliştirilen öğrenme hatalarının düzeltilmesine yönelik geliştirilmiş olan eğitimsel değerlendirme yazılımı kullanılmıştır. 4 haftalık deneysel işlemin ardından beşinci haftanın sonunda, öğrencilerin akademik başarıları sontest-le belirlenmiştir. Araştırma sonucunda; deney grubunun (uzman sistem değerlendirme yazılımı kullanan) ön test-sontest akademik başarı puanları arasında anlamlı bir fark [t(34)=-7.85, p<.05] bulunmuştur. Ayrıca kontrol ve deney gruplarının öntest puanları arasında anlamlı bir farklılık yok iken [t(69)=-0.82, p>.05] sontest puanlarında anlamlı fark [t(69)=-2.07, p<.05] bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler

uzman sistem, zeki öğretim sistemi, negatif bilgi

The Effect Of Using Expert System Evaluation Software Based on Nega-tive Knowledge to Academic Success in Math Education

Öz

This research was conducted to determine the effects of the using Expert System Evaluation (ESE) software in the assessment and evaluation processes for determining and correcting the wrong answers of the students in math edu-cation. Experimental design with the pretest-posttest control group was used in this study. ESE software was used for the Experimental Group but it was not used for the Control Group. The study group consists of 71 7th grade students who are studying at a secondary school located in Çanakkale/Turkey. In the study, educational evaluation software based on correcting the correcting misconceptions developed by the researchers was used. At the end of the fifth week following the 4-week experimental procedure, the academic achievement of the students was determined by the post-test. As a result of this research; it was found to be a significant difference [t(34)=-7.85, p<.05] between the pretest-posttest academic achievement scores of the experimental group (using expert system evaluation software). In addi-tion, there was no significant difference [t(69)=-0.82, p>.05] between the pretest scores of the experimental and control groups. There was a significant difference [t(69)=-2.07, p<.05] in posttest scores.

Anahtar Kelimeler

expert system, intelligent tutoring system, negative knowledge

Kaynakça

• Akpınar, B., ve Akdoğan S. (2010). Negatif bilgi kavramı: hata ve başarısızlıklardan öğrenme. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 14-22. Allahverdi, N. (2002). Uzman Sistemler-Bir Yapay Zeka Uygulaması. İstanbul: Nobel Yayın Dağıtım. Alpkan, L., ve Doğan, T. (2008). Stratejik planlama sureci bileşenlerinin firma performansına etkileri. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2), 21–47. Altuğ, M., Gencer, C., ve Ersöz, F. (2011). Ortaöğretim öğrencilerinin hayatında bilgisayarın yeri. Bilişim Teknolojileri Dergisi, 4(1), 19-28. Arıcı, N., ve Karacı, A. (2013). Türkçe öğrenimi için web tabanlı zeki öğretim sistemi (türkzös) ve değerlendirmesi. Turkish Studies, 8(8), 65-87. Ayas, A., Köse, S., ve Taş, E. (2003). Bilgisayar destekli öğretimin kavram yanılgıları üzerine etkisi: fotosentez. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 106-112. Bahçeci, F., ve Gürol, M.(2010). Eğitimde akıllı öğretim sistemleri uygulamalarına yönelik bir model önerisi. Engineering Sciences, 5(2), 121-128. Baran, M., ve Maskan, A. (2011). Teknoloji ve proje destekli düşünme yolculuğunun öğrencilerin başarı ve akademik benlik tasarımlarına etkisinin evlerinde bilgisayar kullanımı durumu açısından incelenmesi. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (2), 115-127. Bickhard, M. H. (2004). The Social Ontology of Persons. In J. I. M. Carpendale & U. Muller (Eds.) Social interaction and the development of knowledge, 111-132, Psychology Press. Browning, M.E., & Lehmen, J.D. (1988). Identification of students’ misconception in genetic problem solving via computer program. Journal of Research in Science Teaching, 25(9), 741-761. Büyükkasap, E., Düzgün, B., Ertuğrul, M., ve Samancı, O. (1998). Bilgisayar destekli fen öğretiminin kavram yanılgıları üzerine etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 6, 59-66. Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara:Pegema Yayımcılık. Dağ F., ve Erkan, K. (2004). Prolog tabanlı zeki öğretim sistemi. Pamukkale Mühendislik Bilimleri Dergisi. 10, 47-55. Demir, Ü. (2015). Türkçe öğretiminde zeki öğretim sistemi eğitim yazılımı kullanımının öğrenci akademik başarısına etkisi. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, (4), 480-496. Dursun, Ş., ve Dede, Y. (2004). Öğrencilerin matematikte başarısını etkileyen faktörler matematik öğretmenlerinin görüşleri bakımından. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2), 217-230. Ersoy, Y., ve Ardahan, H. (2003). İlköğretim Okullarında Kesirlerin Öğretimi II: Tanıya Yönelik Etkinlikler Düzenleme. Erişim: http://www. matder.org.tr/ Ersoy, Y., ve Erbaş, A. K. (2005). Kassel projesi cebir testinde bir grup Türk öğrencinin genel başarısı ve öğrenme güçlükleri. İlköğretim Online, 4(1), 18-39. Ertepınar, H., Demircioğlu, H., Geban, Ö., ve Yavuz, D. (1998). Benzeşme ve bilgisayarlı öğretimin mol kavramını anlamaya etkisi, III. Ulusal Fen Bilimleri Eğitimi Sempozyumu, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon. Erümit, A. K., Çetin, İ., Kokoç, M., Kösa, T., Nabiyev, V., & Aygün, E. S. (2019). Designing a Usability Assessment Process for Adaptive Intelligent Tutoring Systems: A Case Study. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 10(1), . Gartmeier, M., Bauer, J., Gruber, H., & Heid, H. (2008). Negative knowledge: understanding professional learning and expertise. Vocations and Learning: Studies in Vocational and Professional Education, 1, 87-103. Günhan, B. C. (2006). İlköğretim II kademede matematik dersinde probleme dayalı öğrenmenin uygulanabilirliği üzerine bir araştırma (Doctora tezi, DEÜ Eğitim Bilimleri Enstitüsü). Güveli, E., İpek, A. S., Atasoy, E., ve Güveli, H. (2011). Sınıf öğretmeni adaylarının matematik kavramına yönelik metafor algıları. Türk Bilgisayar ve Matematik Eğitimi Dergisi, 2(2), 140-159. Heinze, A. (2005). Mistake-Handling Activities in the Mathematics Classroom. International Group for the Psychology of Mathematics Education, 3, 105-112. Hotomaroğlu, T. A. (2002). Bilgisayar Destekli Öğretim İçin Uzman Sistem Tabanlı Bir Kabuk Programın Geliştirilmesi ve Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Yayınlanmış Doktora Tezi), Gazi Üniversitesi FBE, Ankara. Karacı, A. (2014). Türkçede noktalama işaretleri ve büyük harf kullanımının öğretimi için zeki öğretim sistemi model önerisi. J Res Educ Teach, 15(3), 127-134. Karacı, A., ve Arıcı, N. (2012). Zeki öğretim sistemleri için bilgisayar uyarlamalı test modülünün geliştirilmesi. Politeknik Dergisi, 15(3), 127-134. Karadağ, Z. (2004). Hatalardan Öğrenme Yöntemi'nin Bilgisayar Destekli Matematik Öğretiminde Uygulanması (Koordinat Düzlemi ve Simetri Konusu). IETC 4. Uluslararası Eğitim Teknolojileri Konferansı, Sakarya Kargın, T. (2007). Eğitsel değerlendirme ve bireyselleştirilmiş eğitim programı hazırlama süreci. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi. 8(1), 1-13. Kaya, S., ve Korkmaz, Ö. (2007). Zeki öğretim sistemi olarak tasarlanan exceltutor'un öğrenmeye etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 171-187. Keleş, A., & Keleş, A. (2017). BİDEMAT-zeki öğretim sistemi. Electronic Turkish Studies, 12(6), 547-564. Keleş, A., Keleş, A., & Akçetin, E. (2017). Pazarlama alanında yapay zekâ kullanım potansiyeli ve akıllı karar destek sistemleri. Electronic Turkish Studies, 12(11), 109-124. Körez, A. (2009). Durum Tabanlı Öğrenci Modeli ile Zeki Öğretim Sistemi (ZÖS) Tasarımı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul. Mahdi, A. O., Alhabbash, M. I., & Naser, S. S. A. (2016). An intelligent tutoring system for teaching advanced topics in information security.World Wide Journal of Multidisciplinary Research and Development, 2(12), 1-9. Mitrovic, A., Ohlsson, S., & Barrow, D. K. (2013). The effect of positive feedback in a constraint-based intelligenttutoring system. Computers & Education, 60(1), 264–272. Murray, M. C., & Pérez, J. (2015). Informing and performing : A study comparing adaptive learning to traditional learning. Informing Science: International Journal of an Emerging Transdiscipline, 18, 111–125. Oral, I. ve Mcgivney, E. (2011). Türkiye’de Matematik ve Fen Bilimleri Alanlarında Öğrenci Performansı ve Başarının Belirleyicileri. Eğitim Reformu Girişimi TIMSS 2011 Analizi, İstanbul. Olkun, S., ve Altun, A. (2003). İlköğretim öğrencilerinin bilgisayar deneyimleri ile uzamsal düşünme ve geometri başarıları arasındaki ilişki. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 2(4), 86-91. Önder, H. H. (2003). Uzaktan eğitimde bilgisayar kullanımı ve uzman sistemler. The Turkish Online Journal of Educational Techonology, 2(3), 142-146. Parviainen, J., & Eriksson, M. (2006). Negative knowledge, expertise and organisations. International Journal of Management Concepts and Philosophy, 2(2), 140–153. Salvia, J., & Ysseldyke, E.J. (2001). Assessment. (8th ed.). Boston: Houghton Mifflin. Soylu, Y., ve Soylu, C. (2005). İlköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin kesirler konusundaki öğrenme güçlükleri: kesirlerde sıralama, toplama, çıkarma, çarpma ve kesirlerle ilgili problemler. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 101-117. Şiap, İ., ve Duru, A. (2004). Kesirlerde geometriksel modelleri kullanabilme becerisi. Gazi Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi, 12(1), 89-96. Troussas, C., Chrysafiadi, K., & Virvou, M. (2019). An intelligent adaptive fuzzy-based inference system for computer-assisted language learning. Expert Systems with Applications, 127, 85-96. Tuna, G., ve Öztürk, A. (2015). Zeki ve uyarlanabilir e-öğrenme ortamları. In International Distance Education Conference (pp. 2-4). Turnbull, A., Turnbull, R., & Wehmeyer, M. L. (2007). Exceptional Lives: Special Education in Today’s Schools. New Jersey: Prentice Hall. Woerner, K. L. W. (1980) Computer-based diagnosis and remediation of computational errors with fractions. Unpublished Doctoral Dissertation, The University of Texas, Austin. Yetkin, E. (2003). Student Difficulties in Learning Elementary Mathematics. ERIC Digest. Yıldırım, M. C., ve Dönmez, B. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı uygulamalarının sınıf yönetimine etkileri üzerine bir çalışma. İlköğretim Online, 7(3), 664-679. Zhiping, L., Yu, S., Tianwei, X., & Yang, L. (2012). The Research Of Classical Learner Models in İntelligent Tutoring Systems. Computer Science & Education (ICCSE), 1204-1207.