Applications for Cultural Transmission in Secondary School Turkish Courses

Yıl 2020, , 1380 - 1389, 20.05.2020

Cafer Çarkıt

https://doi.org/10.24106/kefdergi.4017

Cited By: 4

Öz

In today's world where globalization is felt intensely and national cultures are under pressure, our responsibility to protect our national culture and transfer it to future generations becomes even more important. In this sense, Turkish teachers have very important duties. The perspectives on transferring culture, the practices they carry out on culture transfer and the resources they use in this process should be determined. In this sense, it is of great importance to make a case determination and to present the solutions proposed by revealing the problems identified in the process. In this study, the opinions and practices of teachers about the transfer of our cultural heritage in Turkish lessons are discussed. The research was designed as a case study in the qualitative research model. The study group of the research consists of thirteen Turkish teachers working in the central districts of Kayseri with different professional experience. The data obtained from the semi-structured interview form were evaluated with content analysis method. According to the findings, most of the teachers stated that the purpose of cultural transfer was to gain national and spiritual values and to facilitate social cohesion. Drama, introducing historical figures, writing texts and poems on cultural topics, and analyzing the stories of folk songs and folk songs are the most common practices in this sense. Books and internet are the sources that teachers use most often in the transfer of culture. All of the teachers find the textbooks insufficient for the transfer of culture.

Anahtar Kelimeler

Culture, Turkish course, Teacher, Practice, Source

Ortaokul Türkçe Derslerinde Kültür Aktarımına Yönelik Uygulamalar

Öz

Küreselleşmenin yoğun bir şekilde hissedilip ulusal kültürlerin baskı altında olduğu günümüzde milli kültürümüzü koruma ve gelecek kuşaklara aktarma sorumluluğumuz daha da önem kazanmaktadır. Bu anlamda Türkçe öğretmenlerine çok önemli görevler düşmektedir. Onların kültür aktarımına yönelik bakış açıları, kültür aktarımı konusunda gerçekleştirdikleri uygulamalar ve bu süreçte yararlandıkları kaynaklar belirlenmelidir. Bu anlamda bir durum tespitinin yapılması ve süreçte belirlenen sorunların gözler önüne serilerek çözüm önerilerinin sunulması büyük önem arz etmektedir. Bu çalışmada Türkçe derslerinde kültürel mirasımızın aktarımına yönelik öğretmenlerin görüşleri ve uygulamaları ele alınmıştır. Araştırma nitel araştırma modelinde bir durum çalışması olarak desenlenmiştir. Araştırmanın çalışma grubu Kayseri merkez ilçelerinde görev yapan ve farklı mesleki tecrübeye sahip on üç Türkçe öğretmenidir. Çalışmada yarı yapılandırılmış görüşme formu ile elde edilen veriler içerik analizi ile değerlendirilmiştir. Ulaşılan bulgulara göre öğretmenlerin çoğu kültür aktarımının amacını milli, manevi değerleri kazandırmak ve toplumsal uyumu kolaylaştırmak olarak ifade etmişlerdir. Drama, tarihi şahsiyetleri tanıtma, kültürel konularda metin ve şiir yazdırma, türküler ve türkülerin hikâyelerini inceleme bu anlamda en sık gerçekleştirilen sınıf içi uygulamalardır. Kitaplar ve internet kültür aktarımında öğretmenlerin en sık başvurdukları kaynaklar olarak karşımıza çıkmaktadır. Öğretmenlerin tamamı ders kitaplarını kültür aktarımı noktasında yetersiz bulmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kültür, Türkçe dersi, Öğretmen, Uygulama, Kaynak

Kaynakça

• Aksan, D. (2001). Türkçenin gücü. İstanbul: Bilgi Yayınevi.
• Aytaçlı, B. (2003). Durum çalışmasına ayrıntılı bir bakış. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi. 3(1), 1- 9.
• Barker, C. (2008). Cultural studies: Theory and practice (3rd ed.). London: Sage Publications.
• Bulut, M. ve Orhan, S. (2012). Türkçe-edebiyat ders kitaplarının dil ve kültür aktarımındaki rolü ve önemi üzerine bir inceleme. The Journal of Academic Social Science Studies, 5(8), 297-311.
• Cemaloğlu, N. (2011). Veri toplama teknikleri nicel-nitel. A. Tanrıöğen (Ed) Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı Yayınları.
• Çarkıt, C. (2019). 2018 Türkçe dersi öğretim programı çerçevesinde hazırlanan 8. sınıf Türkçe ders kitabının değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi,18(71), 1368-1376.
• Demir, A. ve Açık, F. (2011). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde kültürlerarası yaklaşım ve seçilecek metinlerde bulunması gereken özellikler. TÜBAR –XXX, Güz Sayısı, 51-72.
• Denzin, N. K. & Lincoln, Y. S. (Eds) (1994). Handbook of Qualitative Research. Thousand Oas, CA: Sage Publications.
• Deveci, H. (2009). Sosyal bilgiler dersinde kültürden yararlanma: Öğretmen adaylarının kültür portfolyolarının incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(28), 1-19.
• Ekici, M. (2004). Bir sempozyumun ardından: Somut olmayan kültürel mirasın müzelenmesi. Millî Folklor, 16(61), 5-13.
• Flyvbjerg, B. (2006). Five misunderstandings about case-study research. Qualitative Inquiry, 12(2), 219-245.
• Göçer, A. (2012). Dil-kültür ilişkisi ve etkileşimi üzerine. Türk Dili, 729, 50-57.
• Göçer, A. (2013). Türkçe öğretmeni adaylarının dil kültür ilişkisi üzerine görüşleri: Fenomenolojik bir araştırma. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2), 25-38.
• Güfta, H. ve Kan, O. (2011). İlköğretim 7. sınıf Türkçe ders kitaplarının dil ile ilgili kültür ögeleri açısından incelenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 239-256.
• Güvenç, B. (1994). İnsan ve kültür (6. baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Kalfa, M. (2013). Yabancılara Türkçe öğretiminde sözlü kültür unsurlarının kullanımı. Millî Folklor, 97, 167-177.
• Kaplan, M. (2001). Türk milletinin kültürel değerleri. Ankara: MEB Yayınları.
• Kaplan, M. (2003). Kültür ve dil (16. basım). İstanbul: Dergâh Yayınları.
• Kolaç, E. (2009). Somut olmayan kültürel mirası koruma bilinç ve duyarlılık oluşturmada Türkçe eğitiminin önemi. Millî Folklor, 82, 19-31.
• Korkmaz, Z. (1980). İnsan varlığından millet ve kültür varlığına uzanan dil. Millî Kültür, 2(2), 15-20.
• Melanlıoğlu, D. (2008). Kültür aktarımı açısından Türkçe öğretim programları. Eğitim ve Bilim, 33(150), 64-73.
• Oğuz, M. Ö. (2013). Terim olarak somut olmayan kültürel miras. Milli Folklor, 100, 5-13.
• Okuyan, H. Y. (2012). İlköğretim Türkçe ders kitaplarında bir kültür aktarımı aracı olarak kalıp sözlerin kullanımı üzerine bir inceleme. TSA, 16(2), 31-46.
• Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Porzig, W. (1985). Dil denen mucize. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
• Taş, A., Ç. (2015). Kültürel mirasın çizgi film senaryolarında kullanılması. TÜBAR. XXXVII, 11-26.
• TDK.(2005). Türkçe sözlük (10. basım). Ankara: TDK Yayınları.
• Türkmen, N. (2012). Çizgi filmlerin kültür aktarımındaki rolü ve Pepee. CÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 36(2), 139-158.
• Uyar, Y. (2007). Türkçe öğretiminde kültür aktarımı ve kültürel kimlik geliştirme (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Ünalan, Ş. (2002). Dil ve kültür. Ankara: Gazi Üniversitesi Basımevi.
• Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2016). Nitel araştırma yöntemleri (10. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yin, R.K. (2012). Aplications of case study research (3. Edition). USA: Sage Puplications.