PEDAGOJİK FORMASYON EĞİTİMİ ALAN BİREYLERİN ALGILANAN SOSYAL YETKİNLİK DÜZEYLERİNİN FARKLI DEĞİŞKENLERE GÖRE İNCELENMESİ

Yıl 2016, Cilt: 24 Sayı: 1, 453 - 462, 15.07.2016

Ünal Türkçapar

Öz

Bu araştırmanın amacı, pedagojik formasyon eğitimi alan bireylerin sosyal yetkinlik düzeylerini araştırmaktır. Araştırmada, betimsel nitelikli tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2014-2015 öğretim yılında Kayseri Erciyes üniversitesi eğitim fakültesinde pedagojik formasyon eğitimi alan 260 katılımcı oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri araştırmacı tarafından hazırlanan “Kişisel Bilgiler Formu” ve katılımcıların sosyal yetkinlik düzeylerini belirlemek amacıyla Anderson-Butcher, Iachini ve Amorose (2007) tarafından geliştirilen ve Türkçeye Akın, A., Akın, Ü., Gediksiz, E., Arslan, S., Sariçam, H., & Yalnız, A. (2012) tarafından uyarlanan Algılanan Sosyal Yetkinlik Ölçeği kullanılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Formasyon, Sosyal Yetkinlik

Analyzing Perceived Social Competence Levels Of Individuals Taking Pedagogical Formation Training In Terms Of Some Variables

Öz

The purpose of this study is to analyze perceived social competence levels of individuals taking pedagogical formation training in terms of some variables. The quantitative survey method was used in this study. Study group in this research consists of 260 individuals taking pedagogical formation training at Kayseri Erciyes University Faculty of Education during the 2014-2015 academic year. The data was collected by using “Personal Information Forms”, developed by the researcher and to determine the perceived social competence levels of individuals, the “Perceived Social Competence Scale”, which was developed by AndersonButcher, Iachini and Amorose (2007), and adapted into Turkish by kın, A., Akın, Ü., Gediksiz, E., Arslan, S., Sariçam, H., & Yalnız, A. (2012), were used

Anahtar Kelimeler

Education, Formation Training, Social Competence

Kaynakça

• Akın, A., Akın, Ü., Gediksiz, E., Arslan, S., Saricam, H., & Yalnız, A. (2012, Eylül). Algılanan Sosyal Yetkinlik Ölçeği Türkçe Formu: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. III. Ulusal Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Kongresi, 19-21 Eylül, Bolu.
• Bandura, A. (1997).Self-efficacy: the exercises of control: Newyork: Freemen.
• Bıkmaz, F. (2002). Fen Öğretiminde Öz Yeterlik İnancı Ölçeği. Eğitim Bilimleri ve Uygulamaları, 1 (2).
• Çorbacı Oruç, A. (2008). 6 Yaş Çocuklarında Sosyal Yeterliliğin, Akran İlişkilerinin ve Sosyal Bilgi İşleme Sürecinin Değerlendirilmesi (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Durmuşoğlu, N., Arslan, E. (2012). Ebeveyn Tutumlarının Anasınıfına Devam Eden Çocukların Sosyal Yetkinlik ve İçe Dönüklük Davranışını Yordaması. İlköğretim Online, 11(3): 729-737.
• Fırıncıoğlu, H. (2005), “Adlerian Odaklı Grupla Psikolojik Danışmanın Öğrencilerin Sosyal Yetkinlik Beklenti Düzeyleri Üzerindeki Etkisine Yönelik Deneysel Bir alışma”, Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
• Gander, M.J. ve Gardiner, H.W. (2001), Çocuk ve Ergen Gelişimi, (4. Baskı), (Yayına Haz. B. Onur), İmge Kitabevi, Ankara.
• Gülay, H. (2008). 5-6 Yaş Çocuklarına Yönelik Akran İlişkileri Ölçeklerinin Geçerlik Güvenirlik Çalışmaları Ve Akran İlişkilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. (Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Gülay, H. (2010). Okul Öncesi Dönemde Akran İlişkileri. Ankara: Pegem akademi.Günindi, N. (2008). Okul Öncesi Eğitim Kurumlarına Devam Eden Altı Yaş Çocuklarının Sosyal Uyum Becerileri İle Anne-Babalarının Empatik Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Işık, M. (2007). Anasınıfına Devam Eden Beş-Altı Yaş Çocuklarına Sosyal Uyum ve Beceri Ölçeğinin Uyarlanması ve Uygulanması. (Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Karahan, T. F., Sardoğan, M. E., Özkamalı, E. ve Menteş, Ö. (2006 ), “Lise Öğrencilerinde Sosyal Yetkinlik Beklentisi ve Otomatik Düşüncelerin, Yaşanılan Sosyal Birim ve Cinsiyet Açısından İncelenmesi”, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3 (26), 35- 45.
• Karasar, N. (1994). “Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler”. Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd.
• Kılıçcı, Y. (2000), 6-15 Yaş Öğrencilerinin Gelişimsel Güçleri ve Kişilik Gelişimini Kolaylaştırma, İlköğretimde Rehberlik, (2.Baskı) (Ed. Y. Kuzgun), Nobel Yayınevi, Ankara.
• Olcay, O. (2008). Bazı Kişisel ve Ailesel Değişkenlere Göre Okul Öncesi Dönemdeki Çocukların Sosyal Yetenekleri ve Problem Davranışlarının Analizi. (Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Sarı, E. (2007). Anasınıfına Devam Eden 5-6 Yaş Grubu Çocukların, Annelerinin Çocuk Yetiştirme Tutumlarının, Çocuğun Sosyal Uyum ve Becerilerine Etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Schwarzer R., Fuchs R. (1995). Self-efficacy and Healthbehaviors. To Appear in: Conner M, Norman P. Predicting Health Behavior: Research and Practice with Social Cognition Models. Buckingham: Open University Press.
• Şencan, B. (2009), “Lise Öğrencilerinin Algıladıkları Sosyal Destek Düzeyi İle Sosyal Yetkinlik Beklentisi Düzeylerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı, Adana.
• Şencan, B. (2009), “Lise Öğrencilerinin Algıladıkları Sosyal Destek Düzeyi İle Sosyal Yetkinlik Beklentisi Düzeylerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı, Adana.
• Yazgan-İnanç, B., Bilgin, M. ve Kılıç-Atıcı, M. (2007), Gelişim Psikolojisi, Çocuk ve Ergen Gelişimi (3.Baskı), PegemA Yayıncılık, Adana.
• Yuehua, T. ve Shanggui, S. (2004), “A Study on General Self- Efficacy and Subjective Well- Being of Low SES College Students in a Chinese University”, College Student Journal, 38(4), s.637-643.