Üniversitelerde Kurumsal Değerlendirme Çalışmalarına Öğretim Üyelerinin Katılımı

Yıl 2016, Cilt: 24 Sayı: 3, 1403 - 1418, 15.07.2016

Zeynep Bumin Süzen Temel Çalık

Öz

Bu araştırma, Ankara, Gazi, Hacettepe, Orta Doğu Teknik Üniversitelerinde Avrupa Üniversiteler Birliği Kurumsal Değerlendirme Programı kapsamında yürütülen çalışmalara öğretim üyelerinin katılımlarının değerlendirildiği tarama modelinde bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini, bu üniversitelerin eğitim, fen, sağlık ve sosyal bilimler alanlarındaki fakültelerinde görev yapan öğretim üyeleri oluşturmaktadır. Ankette yöneltilen sorular kapalı uçlu nitelik sorularıdır. Verileri, sayımla elde edilmiş süreksiz verilerdir. Gruplar arasındaki farklılıkların önemi Ki-kare testiyle ölçülmüştür. Analizlerin yorumlanmasında “p” anlamlılık değerleri kullanılmıştır. Araştırma sonuçları, öğretim üyelerinin özdeğerlendirme çalışmalarına katılımlarının düşük olduğunu, katılımcıların çok azının üniversitelerinin Kurumsal Değerlendirme Raporunu incelediklerini göstermiştir. Yönetim görevindeki öğretim üyelerinin raporları inceleme oranları daha yüksektir.

Anahtar Kelimeler

Bologna Süreci, kalite güvencesi, dış değerlendirme

Participation Of Academic Staff In Institutional Evaluation Studies In Universities

Öz

This research is designed in surveillance model to evaluate participation of academic staff in preparation and improvement processes carried out in Ankara, Gazi, Hacettepe and Middle East Technical Universities as a part of European University Association’s Institutional Evaluation Programme. Research sample consists of academic staff of faculties in educational, natural, health and social sciences fields. Survey questions are structured and qualitative. Chi-square test is used to control the significance of differences between groups. In order to interpret the analysis “p” significance values are used. Research results show that participation of academic staff in self-evaluation studies is very low and few of the participants have read their universities’ Institutional Evaluation Report. Academic staff in administrative positions have a higher rate of reviewing these reports.

Anahtar Kelimeler

Bologna process, quality assurance, external evaluation

Kaynakça

• Aktan, C.C. (2008) Stratejik Yönetim ve Stratejik Planlama, Çimento İşveren Dergisi, 4 (22), 2008. 4-21. http://www.iconte.org/FileUpload/ks59689/File/129.pdf ( 2013, Ocak 4). adresinden 17 Kasım 2014 tarihinde alınmıştır.
• Anyamele, S.C. (2005). Implementing Quality Management in the University: The Role of Le- adership in Finnish Universities. Higher Education in Europe. 30 (3-4); 357-369. doi: 10.1080/03797720600624799.
• Arslan, M. ve Bahadır, H. (2007). Bologna Süreci ve Türkiye. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi. 2, 222-229. http://sosyalb.gop.edu.tr/4.sayi/bologna.pdf adresinden 28 Ocak 2011 tarihinde alınmıştır.
• Çalık, T. (2003). Eğitimde Stratejik Planlama ve Okulların Stratejik Planlama Açısından Nitel De- ğerlendirmesi. Gazi Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi, 11 (2), 251-268.
• Dalgıç, Y. (2008). Türk Yükseköğretiminde Bologna Süreci Kapsamındaki Uygulamaların Değerlen- dirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Düren, Z. (2000). 2000’li Yıllarda Yönetim. İstanbul: Alfa Yayınları.
• Ergüder, Ü., Şahin, M., Terzioğlu, T. ve Vardar, Ö. (2006). Neden Yeni Bir Yükseköğretim Vizyonu?, İstanbul: İstanbul Politikalar Merkezi. http://ipc.sabanciuniv.edu/sites/ipc. sabanciuniv.edu/fi- les/yokraporubasilan.pdf adresinden 13 Temmuz 2011 tarihinde alınmıştır.
• European University Association (EUA), (2001). Annual Report. Brussels: European University Association.
• European University Association (EUA). (2005). 10 Years on: Lessons Learned From Institutional Evaluation Programme. Brussels: European University Association.
• European University Association (EUA). (2006). Institutional Evaluation Programme Guidline. Brussels: European University Association.
• European University Association (EUA). (2008). Institutional Evaluation Programme Guidline. Brussels: European University Association.
• Gencel, U. (2001). Yükseköğretim Hizmetlerinde Toplam Kalite Yönetimi ve Akreditasyon. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 3 (3), 164-218. http://www.sbe.deu.edu. tr/dergi/cilt3.say%C4%B13/3.3.%20gencel.pdf adresinden 17 Kasım 2014 tarihinde alınmıştır.
• Gürbüz, E. ve Ergülen, A. (2008) Yükseköğretim Kurumlarında Hizmet Kalitesi Ölçü ve Modelleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Köseoğlu M., Harrison D. K., Link, D. (1994). Toplam Kalite Yönetim Sistemi Uygulamasının Arkasındaki İnsan Faktörü. Verimlilik Dergisi. 4, 19-38.
• Kılıç, İ. (2010). Yükseköğretim Kurumlarında Akademik Değerlendirme ve Kalite Geliştirme Mo- deli ile EFQM Mükemmellik Modelinin Karşılaştırmalı Bir Analizi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Maisuradze, T. (2013). Measuring the Readiness of Employees before Change. IBSU Journal of Bu- siness. 2 (1), 45-52. http://journal.ibsu.edu.ge/index.php/jbm/article/view/471/408 adresinden 01 Ekim 2014 tarihinde alınmıştır.
• Nohutçu, A. (2006), Bilgi Toplumunda Yükseköğretim Kurumlarının Yeniden Yapılandırılması ve Yö- netimi: Başlıca Eğilimler, Gelişmeler ve Bologna Süreci. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi 1 (1-2), 50-66. http://www.beykon.org/dergi2006.html adresinden 02 Mart 2011 tarihinde alınmıştır.
• Okçabol, R. (2007). Yükseköğretim Sistemimiz. Ankara: Ütopya Yayınları.
• Öğütveren, Ö. (1997). Sürekli İyileştirme Çerçevesinde, Bir Öğretim-Öğrenim Stratejisi: Başkent Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Örneği. M. Çoruh (Editör). Yükseköğretimde Sürekli Kalite İyileştirme içinde (s. 115-125). Ankara: Haberal Eğitim Vakfı Yayını.
• Özakça, V. S. (2007). Yükseköğretimde Kalite Geliştirme: İktisadi ve İdari Bilimler Fakülteleri için Bir Özdeğerlendirme Model Önerisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gaziantep Üniversi- tesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
• Şenses, F. (2007). Uluslararası Gelişmeler Işığında Türkiye Yükseköğretim Sistemi: Temel Eğilimler, So- runlar, Çelişkiler ve Öneriler. Economic Research Center Working Papers in Economics. METU. http://www.erc.metu.edu.tr/menu/series 07/0705.pdf adresinden 28 Ocak 2011 tarihinde alınmıştır.
• Tükenmez, N. M. (1996). Toplam Kalite Uygulamasına Getirilen Eleştiriler. Dokuz Eylül Üniversite- si İktisadi ve İdari Bilimleri Fakültesi Dergisi 11 (1), 134-138. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
• UNESCO-CEPES. (2007). Quality Assurance and Accreditation: A Glossary of Basic Terms and Definitions. Bucharest: UNESCO.
• Yamane, T. (2001). Temel Örnekleme Yöntemleri. (Çev. Alptekin Esin, Celal Aydın, M. Akif Bakır, Esen Gürbüzsel), İstanbul: Literatür Yayınları. (Eserin orijinali 1967’de yayımlandı.)
• Yükseköğretim Akademik Değerlendirme ve Kalite Geliştirme Komisyonu (YÖDEK). (2007). Yük- seköğretim Kurumlarında Akademik Değerlendirme ve Kalite Geliştirme Rehberi. Ankara: YÖ- DEK. http://www.yodek.org.tr/?page=download adresinden 13 Kasım 2008 tarihinde alınmıştır.
• Yükseköğretim Kurulu. (2007). Türkiye’nin Yükseköğretim Stratejisi. Ankara: Yükseköğretim Kurulu.
• Yükseköğretim Kurulu. (2014). Yükseköğretimde Kalite İçin. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi. http:// www.yok.gov.tr/web/guest/yuksekogretimde-kalite-icin adresinden 12 Kasım 2014 tarihinde alınmıştır.