Situation of Primary School Students in High School Whose Writing Samples Collected at the Primary School during the Process of Unsuccesful Adjacent Writing Education

Yıl 2019, Cilt: 27 Sayı: 1, 377 - 393, 15.01.2019

Sayit Uysal

https://doi.org/10.24106/kefdergi.3027

Öz

This study was the continuation of another study which was designed as a long-term, observational and step-by-step field survey during 2010-2011 academic year.  The current study aims to demonstrate whether the students, who begin to learn writing by adjacent writing instruction during the primary school and come to the high school 11th grade, has a role in the failure in adjacent writing instruction and to provide their views regrading the situation. When we look at the stakeholders that can influence the success or failure of adjacent writing education, it is possible to classify the related units as Ministry of National Education, Educational Supervisors and School Administrators, the curriculum related to the field of teacher training institutions and instructors teaching texts, classroom and other branch teachers, students and parents of the students. In the study, components other than the students were evaluated. In conclusion, it has been observed that the students, who have practised adjacent writing at the elementary level, change their writing letters to lower case largely because of the influence of their teachers. It has been also seen that they gave up adjacent writing when the students arrived to 11th grade. When compared to adjacent writing samples of students in the 6th grade to 11th grade, the students showed an improvement but it was not acceptable. In terms of accuracy, beauty and legibility criteria, there was no significant difference between 5th and 11th grade students’ adjacent writing.

Anahtar Kelimeler

writing education, adjacent writing, handwriting, primary school writing and reading instruction, primary school Turkish lesson teaching program, failure in contemporary writing education, adjacent writing samples of high school students

Başarısızlıkla Sonuçlanan Bitişik Yazı Eğitimi Sürecinde İlkokulda Yazı Örnekleri Toplanan Öğrencilerin Lisedeki Durumu

Öz

2010-2011 Öğretim yılında başlayan, uzun süreli,
gözleme dayalı ve kademeli bir saha araştırması olarak tasarlanan ve ikinci
aşamasını oluşturan bu çalışmanın amacı; İlkokuma-Yazma Öğretimine doğrudan
bitişik yazı ile başlayan ve lise 11. Sınıfa gelen öğrencilerin bitişik yazı
örnekleriyle, bitişik yazı hakkındaki görüşlerinden yola çıkarak, gelinen
düzeyleri ve başarısızlıkta paylarının olup olmadığını ortaya koyabilmektir. Bitişik
yazı eğitiminin başarı ya da başarısızlığına etki edebilecek paydaşlara
bakıldığında bunları; Milli Eğitim Bakanlığının ilgili birimleri, Eğitim
Denetçileri ve Okul Yöneticileri, Öğretmen Yetiştiren Kurumların alanla ilgili
ders programları ile yazı eğitimini veren Öğretim Elemanları, Sınıf ve diğer
Branş Öğretmenleri, Öğrenciler ve Öğrenci Velileri olarak tasnif etmek
mümkündür. Çalışmada öğrenciler dışındaki diğer bileşenlerin genel
değerlendirmesi yapılarak, bitişik yazı eğitimi ile ilgili öğrencilerden elde
edilen veriler değerlendirilmiştir. Sonuçta; İlkokulda bitişik yazıyı öğrenen
öğrencilerin, daha çok öğretmenlerinin etkisiyle 6. Sınıftan itibaren küçük
temel harflerle yazmaya başlayarak yazılarını değiştirdikleri, 11. Sınıfa
geldiklerinde ise bitişik yazıyı tamamen terkettikleri görülmüştür. İlkokuldaki
bitişik yazı örneklerine göre Lise 11. Sınıfta yazdıkları örnekler, süreç
içinde olumlu bir ilerleme göstermesine karşılık, kabul edilebilir bir düzeyde
değildir. Okunaklılık, doğruluk ve güzellik kriterleri açısından 5. Sınıf ve 11.
Sınıflar arasında önemli bir farklılık olmadığı anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

yazı eğitimi, bitişik yazı, el yazısı, ilkokuma yazma öğretimi, ilköğretim Türkçe dersi öğretim programı, bitişik yazı eğitiminde başarısızlık, lise öğrencilerinin bitişik yazıları

Kaynakça

• Akkaya, A.ve Kara. Ö.T. (2012). 6. Sınıf Öğrencilerinin bitişik eğik yazıda yaşadıkları sorunların nedenleri üzerine görüşleri. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 14(2),313-336.
• Akman, E. H. (1927). Usul-i Tedris, Sivas Vilayet Matbaası, Sivas.
• Artut, K. Demir, H. (2004) Güzel Yazı Teknikleri ve Öğretimi, Anı Yayıncılık, Ankara,
• Arslan, A. (2006). “Ses Temelli Cümle Yöntemi ve Uygulanması”, İlköğretmen Eğitimci Dergisi, S.4, ss.25-31.
• Çoşkun, E. ve Çoşkun, H. (2014). İlkokul ve Ortaokullardaki Bitişik Eğik Yazı Uygulamalarına İlişkin Öğretmen,Öğrenci ve Veli Görüşleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 11(26), 209-223
• Çelenk, S. (2002). İlk Okuma Yazma Öğretiminde Karşılaşılan Sorunlara İlişkin Öğretmen Görüşleri. İlköğretim Online, 1(2) 40-47. http://ilkogretim-online.org.tr
• Duran, E. Bitir, T. (2015). Lise Öğrencilerinin Bitişik Eğik Yazıyı Kullanım Durumları, The Journal of Academic Social Science Studies International Journal of Social Science Doi number:http://dx.doi.org/10.9761/JASSS3047 Number: 38 , p. 49-59
• Dursunoğlu, H. (2003). Cumhuriyet Döneminde İlköğretime Öğretmen Yetiştirmenin Tarihi Gelişimi, Milli Eğitim Dergisi, Sayı:160.
• MEB. (2005). İlköğretim Türkçe Öğretim Programı Ve Kılavuzu, Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi, Ankara.
• MEB. (2017). Dik Temel Harflerle Eğitim-Öğretimin Detayları Belli Oldu. Erişim Tarihi: 2 Nisan 2017. http://meb.gov.tr/
• Milli Eğitim Bakanlığı, (2018). Türkçe Dersi Öğretim Programı, Ankara.
• Nas, R. (1999). Metinlerle İlkokuma Yazma Öğretimi, Ezgi Kitabevi Yayınları, Bursa.
• Palavan, Ö. Gemalmaz, N. (2017). Eğik El Yazısıyla Okuma Yazma Öğrenen Öğrencilerin, Eğik El Yazısına İlişkin Durumları. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5 (4), 589-607.
• Sıcak, A. Arslan, A. Ayan, C. (2016). Sınıf Öğretmenlerinin Bitişik Eğik Yazıya Yönelik Tutumlarının İncelenmesi, Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 11/3 Winter 2016, p. 2009-2024 DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies, ANKARA
• Şahin, A. (2012). Bitişik Eğik Yazı Öğretiminde Karşılaşılan Problemler. Eğitim ve Bilim 2012, 37 (165), 168-179.
• Şahin, S. (2013). Education Supervisors’ Views on the New Curriculum and Its Implementation in Primary Schools, Eurasian Journal of Educational Research, Issue 53, 1-20
• TTKB. (2005). Türkçe Öğretim Programı ve Klavuzu, (1-5. Sınıflar), Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi Ankara.
• Tebliğler Dergisi, (1997). İlköğretim Okulu Türkçe Eğitimi Yazı Dersi Öğretim Programı, Tebliğler Dergisi, 60 (2482), 658-755. Ankara.
• Turan, M., Özercan, M. ve Şahin, Ç. (2008). “Sınıf Öğretmenlerinin Yazı Türlerine İlişkin Görüşleri”, VII. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Sempozyumu, Nobel Yayınları, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
• Uysal, S. (2013). İlkokuma Yazma Öğretimine Doğrudan Bitişik Yazı İle Başlayan İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinin Bitişik Yazı Örneklerindeki Genel Hatalar. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21 (1), 31-56.
• Uysal, S. (2008). İlköğretim Yazı Dersi Programının Tarihsel Değişim Süreci İçerisinde Bitişik Yazı Eğitimi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 16 (1), 303-314.
• Yıldız, M. Ataş, M. Yekeler A. D. ve Aktaş, N. (2016). Dik Temel Yazıyı Nasıl Öğrendiler? Nasıl Yazıyorlar?, International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 11/3, p. 2461-2480