Determination of Vocational High School Students’ Learning Responsibility Level In Terms of Various Variables

Yıl 2020, Cilt: 28 Sayı: 2, 650 - 661, 20.03.2020

Fidan Hakkari

https://doi.org/10.24106/kefdergi.693444

Öz

The aim of this study is to determine the level of vocational high school students' learning responsibility. Learning Responsibility Scale (SCQ) was used for collection of data. The study, which designed as survey model, participants consisted of 205 vocational high schools students. During the data analysis, mean, standard deviation, t-test and the one way Anova were used. As a result of the research; it was determined that students' learning responsibility level was above the average of scale. At the same time, it was determined that the students' learning responsibility scores did not differ statistically according to students' gender, class levels and place of residence. In addition, it was determined that the students' learning responsibility and its sub-dimensions scores in terms of the vocational high schools they were studying differed significantly in favor of the students of the Reyhanlı Social Sciences Vocational High School and Antakya Vocational High School.

Anahtar Kelimeler

learning responsibility, learning responsibility behaviors, vocational high school students

Meslek Yüksekokulu Öğrencilerinin Öğrenme Sorumluluğu Düzeyinin Çeşitli Değişkenlere Göre Belirlenmesi

Öz

Bu çalışma, meslek yüksekokulu öğrencilerinin öğrenme sorumluluk düzeylerini belirlemeyi amaçlamıştır. Veriler Öğrenme Sorumluluğu Ölçeği ile toplanmıştır. Tarama modelindeki araştırmanın örneklemini 205 meslek yüksekokulu öğrencisi oluşturmaktadır Veriler ortalama, standart sapma, t-testi, ANOVA ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda; öğrencilerinin öğrenme sorumluluğu düzeylerinin ölçek orta değerinin üzerinde olduğu tespit edilmiştir. Aynı zamanda öğrencilerin öğrenme sorumluluk puanlarının öğrencilerin cinsiyetlerine, sınıf düzeylerine ve ikamet ettikleri yerlere göre istatistiksel olarak farklılaşmadığı tespit edilmiştir. Bununla birlikte öğrencilerin öğrenim gördükleri okullara göre öğrenme sorumluluğu ve alt boyut puanları bakımından Reyhanlı Sosyal Bilimler MYO ve Antakya Meslek Yüksekokulu öğrencileri lehine anlamlı farklılık tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

öğrenme sorumluluğu, öğrenme sorumluluğu davranışları, meslek yüksekokulu öğrencileri

Kaynakça

• Akbay, S.E., Capri, B. ve Gunduz B. (2013). Development of the academic responsibility scale (ARS): A validity and reliability study. International Journal of Academic Research Part B, 5(4), 440-446. Allan, G. M. (2006). Responsibility for learning: students’ understandings and their self-reported learning attitudes and behaviours (Master Thesis). Queensland University of Technology, Queensland. Attard, A., Di Iorio, E., Geven, K. & Santa, R. (2010). Student-centred learning: Toolkit for students, staff and higher education institutions. European Students' Union (NJ1), 7-12. <http://www.aic.lv/bolona/2010/Reports/SCL_toolkit_ESU_EI.pdf> Bayraktar, T. ve Güvenç, D. (2014). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin kurumsal sosyal sorumluluk algisini belirleme üzerine bir araştirma: Kandıra meslek yüksekokulu örneği. Çalışma İlişkileri Dergisi, 5(2), 40-50. Beth, A. D., Jordan, M. E., Schallert, D. L., Reed, J. H., & Kim, M. (2015). Responsibility and generativity in online learning communities. Interactive Learning Environments, 23(4), 471-484. Carnell, E. (2005). Understanding and enriching young people's learning: Issues, complexities and challenges. Improving Schools, 8(3), 269–284. Carpenter, J. P. & Pease, J. S. (2013). Preparing students to take responsibility for learning: The role of non-curricular learning strategies. Journal of Curriculum and Instruction (JoCI), 7(2), 38-55. Cook-Sather, A. ve Luz, A. (2015). Greater engagement in and responsibility for learning: What happens when students cross the threshold of student–faculty partnership, Higher Education Research ve Development, 34(6), 1097-1109. Corno, L. (1992). Encouraging students to take responsibility for learning and performance. The Elementary School Journal, 93(1), 69-83. Dembo, M. H., ve Eaton, M. J. (2000). Self-regulation of Academic Learning in Middle-level Scho-ols. The Elementary School Journal, 100,473–490. Erdem, M. ve Akkoyunlu, B. (2002). İlköğretim sosyal bilgiler dersi kapsaminda beşinci sinif öğrencileriyle yürütülen ekiple proje tabanli öğrenme üzerine bir çalişma. İlköğretim Online, 1(1), 2-11. Erişti, B. (2017). Öğrenme sorumluluğu ölçeğinin geliştirilmesi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 11(1), 481-503. Fritz, J. (2017). Using analytics to nudge student responsibility for learning. New Directions for Higher Education, 179, 65–75. Games, P.A. (1971). Multiple comparisons of means. American Educational Research Journal, 8, 531-564. George, D. & Mallery, M. (2010). SPSS for windows step by step: A simple guide and reference, 17.0 Update (10a ed.) Boston: Pearson Geven, K. & R. Santa. (2010). Student centred learning: Survey analysis time for student centred learning. Bucharest: European Students Union. Gömleksiz, M. N. ve Bulut, İ. (2007). Yeni fen ve teknoloji dersi öğretim programinin uygulamadaki etkinliğinin değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 76-88. Gömleksiz, M. N., Kilinç, H. H. ve Cüro, E. (2011). Öğrenci çalişma kitaplarinda yer alan etkinliklerin öğrenme sorumluluğunu geliştirmeye etkisi. Journal of Kirsehir Education Faculty, 12(4), 119-141. Greenleaf, C., & Katz, M. L. (2019). Releasing Responsibility for What? Developing Learning Environments for Text-Based Inquiry in the Disciplines in Secondary Schools. The Gradual Release of Responsibility in Literacy Research and Practice (Literacy Research, Practice and Evaluation, Vol. 10), Emerald Publishing Limited, 37-52. Güneş, F. (2012). Bologna süreci ile yükseköğretimde öngörülen beceri ve yetkinlikler. Journal of Higher Education & Science/Yüksekögretim ve Bilim Dergisi, 2(1), 1-9. Henson, K.T. (2003). Foundations for learner-centered educational: A knowledge base. Education, 124 (1), 5-16. Karasar, N. (2007). Bilimsel araştirma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Kaya, M. ve Doğan, U. (2014). Öğrenci sorumluluk: Ölçek geliştirme, güvenirlik ve geçerlik çalişmasi. Journal of European Education, 4(1), 11-18. Kayacan, K. ve Selvi, M. (2017). Öz düzenleme faaliyetleri ile zenginleştirilmiş araştırma-sorgulamaya dayalı öğretim stratejisinin kavramsal anlamaya ve akademik öz yeterliğe etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(5), 1771-1786. Kemmer, D. (2011). Blended learning and the development of student responsibility for learning: A case study of a ‘Widening access’ university. Widening Participation and Lifelong Learning, 13(3), 60-73. Kölemen, C. Ş. ve Erişen, Y. (2017). Mesleki ve teknik ortaöğretim öğrencilerinin problem çözme ve eleştirel düşünme becerileri ile akademik başarilari arasindaki ilişkinin incelenmesi. Türkiye Eğitim Dergisi, 2(1), 42-60. Lau, C., Kitsantas, A., Miller, A. D., & Rodgers, E. B. D. (2018). Perceived responsibility for learning, self-efficacy, and sources of self-efficacy in mathematics: a study of international baccalaureate primary years programme students. Social Psychology of Education, 21(3), 603-620. Lewis, S., Whiteside, A. & Dikkers, A. G. (2014). Autonomy and responsibility: Online learning as a solution for at-risk high school students. International Journal of E-Learning & Distance Education, 29(2), 1-11. Llobet-Martí, B., López-Ros, V., & Vila, I. (2018). The analysis of interactivity in a teaching and learning sequence of rugby: the transfer of control and learning responsibility. Physical Education and Sport Pedagogy, 23(1), 84-102. Martinek, T. & Hellison, D. (2016). Learning responsibility through sport and physical activity. Positive youth development through sport, 49-60. Özen, Y. (2013a). Sorumluluk duygusu ölçeğinin geliştirilmesi; geçerlik ve güvenirliği. Journal of European Education, 3(2), 17-23. Özen, Y. (2013b). Sorumluluk duygusu ve davranişi ölçeğinin geliştirilmesi güvenirliği ve geçerliği. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Elektronik Dergisi, 7, 343-357. Özer, B. (1998). Öğrenmeyi öğretme. A. Hakan (Ed.), Eğitim bilimlerinde yenilikler (ss. 147-164). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi. Harrison, R. (2000) Learner managed learning: Managing to learn or learning to manage?, International Journal of Lifelong Education, 19(4), 312-321, doi: 10.1080/02601370050110374 Scheffe, H. (1953). A method of judging all contrasts in the analysis of variance. Biometrika, 40, 87-104. Tavşancıl, E. (2006). Tutumların ölçülmesi ve spss ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayınları. TDK. (2019).<http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5c8e0421970e18.91043506> (15.02.2019) Tran, L. T. & Vu, T. T. P. (2016). International students and personal responsibility towards learning. Open Journal of International Education, 1(1), 4-23. Tuomi, M. T., Jacott, L., & Lundgren, U. (2008). Education for world citizenship: Preparing students to be agents of social change. London: The CiCe Thematic Network Project UNESCO. (2000). Yirmibirinci yüzyilda yükseköğretim vizyon ve eylem, (Çev.: Gülsüm Başkan), Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 6(22), 167-189. Yakar, A. (2017). Potansiyel gelişim alanı bağlamında bir eylem araştırması: Öğrenme sorumluluğu, motivasyon ve başarı (Doktora Tezi), Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın. Yakar, A. ve Saracaloğlu, A. S. (2017). Öğrenmeye yönelik sorumluluk ölçeği. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42, 27-49. Yeşil, R. (2013). Ortaöğretim öğrencilerinin okul öğrenmelerindeki öğrenme sorumluluklarini yerine getirme düzeyleri. International Journal of Human Sciences, 10(1), 1214-1237. Yeşilyurt, E. (2013). Yapılandırmacı öğrenme kuramina ilişkin bilişsel farkindalik ölçeği geliştirme çalişmasi: Bir ölçek revizyonu. Education Sciences, 8(2), 285-307. Zimmerman, B. J., & Kitsantas, A. (2005). Homework practices and academic achievement: The mediating role of self-efficacy and perceived responsibility beliefs. Contemporary Educational Psychology, 30, 397–417.