Doğa Turizmi Kapsamında Giresun İli Alternatif Yürüyüş Güzergahlarının Belirlenmesi

Yıl 2022, , 506 - 515, 15.06.2022

Zekeriya Karakayalı , Ömür Uçar , Bayram Kanca

https://doi.org/10.35674/kent.1039977

Öz

Günümüzde turistlerin seyahatlerden beklentilerinde ve turizm anlayışlarında değişiklikler yaşanmaktadır. Doğa turizmi de insanları doğa ile bağlayan ve onlara doğa deneyimi sunan bir turizm biçimi olarak ilgi gören bir turizm çeşididir. Bu çalışma kapsamında Giresun ilinde doğa yürüyüşleri yapılabilecek rotaların belirlenmesi ve yürüyüş haritalarının ortaya çıkarılması amaçlanmaktadır. Çalışmanın birincil verilere dayanması ve Giresun’da doğa turizminin geliştirilmesine sağlayacağı katkılar açısından önemli olduğu düşünülmektedir. Araştırma yöntemi olarak amaçları bakımından tanımlayıcı araştırma yaklaşımı ve tarama modeli benimsenmiştir. Çalışmada verileri 2013-2019 yılları arasında yapılan saha incelemeleri ile elde edilmiştir. Güzergahı çıkarılan rotalar öncelikle haritadan belirlenmiş, grup ile yürünmüş, GPS kayıtları çıkarılmış ve Google Earth uygulamasıyla haritada işlenmiştir. Katılımlı gözlem tekniği kullanılarak ve saha incelemesi ile elde edilen veriler çalışma kapsamında incelenmiştir. Çalışma sonucunda 25 yeni yürüyüş rotası belirlenmiştir. Tespit edilen rotaların 5’i zor, 9’u orta ve 11’i kolay olarak derecelendirilmiştir. Yürüyüş güzergahları köy ya da yayla yollarındaki asfalt ve stabilize yollar ile doğal alanlardaki patikalardan oluşmaktadır. Güzergahlarda çayır, yayla ve orman ekosistemi mevcut olup flora ve fauna gözlemleri yapılabilmekte, yerel mimari unsurlarına rastlanabilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Doğa, Doğa Turizmi, Doğa Yürüyüşü, Yürüyüş Rotası, Giresun

Determination of Giresun Province Alternative Hiking Routes within the Scope of Nature Tourism

Öz

Today, there are changes in the expectations of tourists from their travels and their understanding of tourism. Nature tourism is a type of tourism that attracts attention as a form of tourism that connects people with nature and offers them a nature experience. Within the scope of this study, it is aimed to determine the routes where nature walks can be made in Giresun province and to reveal the hiking maps. It is thought that the study is important in terms of being based on primary data and contributing to the development of nature tourism in Giresun. As a research method, a descriptive research approach and scanning model were adopted in terms of their purposes. The data in the study were obtained through field investigations carried out between 2013-2019. The routed routes were first determined from the map, walked with the group, GPS records were extracted and processed on the map with the Google Earth application. The data obtained by using the participatory observation technique and field investigation were examined within the scope of the study. As a result of the study, 25 new walking routes were determined. Of the detected routes, 5 were rated as difficult, 9 as medium and 11 as easy. Walking routes consist of asphalt and stabilized roads on the village or highland roads and paths in natural areas. There are meadow, plateau and forest ecosystems on the routes, flora and fauna observations can be made and local architectural elements can be encountered.

Anahtar Kelimeler

Nature, Nature Tourism, Trekking, Trekking Route, Giresun

Kaynakça

• Alaeddinoglu, F. & Can, A.S. (2011). Identification and classification of nature-based tourism resources: Western Lake Van basin, Turkey. Procedia Social and Behavioral Sciences 19, 198-207.
• Alpízar, F. (2006). The pricing of protected areas in nature-based tourism: A local perspective. Ecological Economics, 56(2), 294–307.
• Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. & Yıldırım, E. (2012). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri (SPSS uygulamalı), Yedinci Baskı, Adapazarı: Sakarya Kitabevi.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri, On Birinci Baskı, Ankara: Pegem Akademi.
• Cheung, L. T. O. & Jim, C. Y. (2013). Ecotourism service preference and management in Hong Kong. International Journal of Sustainable Development & World Ecology, 20(2), 182–194.
• Çetinkaya, G. (2014). Doğa Yürüyüşü Parkurlarının Turizm Amaçlı Değerlendirilmesi: Antalya Beydağları Örneği. [Unpublished doctoral dissertation]. Akdeniz University.
• Fan, Z., Zhong, S. & Zhang, W. (2012). Harmonious tourism environment and tourists' perception: An empirical study of mountain-type world cultural heritage sites in China. Journal of Service Science and Management, 5 (1), 437-440.
• Gürsoy, Y. (2015). Giresun’da Yürüyüş Turizmin Çeşitlendirilmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8 (37), 1094-1101.
• Hall, C. M., & Boyd, S. W. (Eds.). (2005). Nature-based tourism in peripheral areas: Development or disaster? Channel View Publications.
• https://tpwd.texas.gov/landwater/land/programs/tourism/what_is/, Erişim Tarihi: 05.11.2021.
• https://www.statista.com/statistics/1221034/ecotourism-market-sizeglobal/#statisticContainer, Erişim Tarihi: 30.10.2021.
• Jenkins, J. & Pigram, J. (2003). Encyclopedia of Leisure and Outdoor Recreation. Routledge.
• Job, H. & Paesler, F. (2013). Links between nature-based tourism, protected areas, poverty alleviation and crises-The example of Wasini Island (Kenya). Journal of Outdoor Recreation and Tourism, 1-2, 18–28.
• Kara, C. (2021). Kastamonu yürüyüş rotalarının belirlenmesi ve haritalandırılması üzerine bir araştırma. [Unpublished master dissertation]. Kastamonu University.
• Kau, A. K. & Lim, P. S. (2005). Clustering of Chinese tourists to Singapore: an analysis of their motivations, values and satisfaction. International Journal of Tourism Research, 7(4-5), 231–248.
• Kelly, C., Essex, S. & Glegg, G. (2012). Reflective practice for marine planning: A case study of marine nature-based tourism partnerships. Marine Policy, 36(3), 769–781.
• Kim, H., Lee, S., Uysal, M., Kim, J. & Ahn, K. (2015). Nature-based tourism: Motivation and subjective well-being. Journal of Travel & Tourism Marketing, 32, 76-96.
• Kiper, T. & Aslan, M. (2007). Anadolu’da Doğa Turizmi Kapsamında Doğa Yürüyüşü Güzergâhlarının Belirlemesinde Örnek Bir Çalışma. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 4(2), 165-174.
• Kök, A. & Akyurt Kurnaz, H. (2020). Doğa Rehberliği’ne Bir Nefes: Bolu’nun Yürüyüş Yolları. Turist Rehberliği Nitel Araştırmalar Dergisi, 1(1), 66-78.
• Krippendorf, J. (1986). Tourism in the System of Industrial Society. Annals of Tourism Research, 13 (4), 517-532.
• Kuenzi C. & McNeely J. (2008) Nature-Based Tourism. In Renn O. ve Walker K.D. (Ed.), Global Risk Governance (pp. 155-178). Dordrecht: Springer.
• Mccool., S. F. (1994). Planning for sustainable nature dependent tourism development: The limits of acceptable change system. Tourism Recreation Research, 19(2), 51-55.
• Mehmetoğlu, M. (2007). Nature-based tourists: The relationship between their trip expenditures and activities. Journal of Sustainable Tourism, 15(2), 200–215.
• Metin, T. C. (2019). Nature-based tourism, nature based tourism destinations’ attributes and nature based tourists’ motivations. In Çakır, O. (Ed.), Travel motivations A systematic Analysis of Travel Motivations in Different Tourism Contexts (pp. 174–200). Lap Lambert Academic Publishing.
• Paslı, M.M. & Çelikkanat Paslı, N. (2019). Giresun ilinin ekoturizm potansiyelinin değerlendirilmesi. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 10, 297-306.
• Priskin J. (2001). Assessment of natural resources for nature-based tourism: The case of the Central coast region of Western Australia. Tourism Management, 22, 637-648.
• Republıc Of Turkey Mınıstry Of Agrıculture And Forestry 12. Bölge Müdürlüğü (2013). “Giresun İli Turizmi Master Planı 2013-2023”.
• Saarinen, J. (2005). Tourism in the northern wildernesses: Wilderness discourses and the development of nature-based tourism in northern Finland. In Hall, C. M.ve Boyd (Ed.), Nature-based tourism in peripheral areas. Development or disaster (pp. 36–49). Clevedon: Channel View Publications.
• Şahin, K.Z. (2010). Doğada Yapılan Yürüyüşler Trekking & Hiking. İstanbul: Dijital Sanat Yayınları.
• Tekin, Ö. (2017). Ekoturizm Açısından Konya İli Doğa Yürüyüşü Rotaları Üzerine Bir Araştırma. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(3), 377-400.
• TÜRSAB (2014). Doğa ve Macera Turizmi Raporu. https://www.tursab.org.tr/dosya/12896/tursab-dogamaceraturizmi_12896_5091237.pdf. Erişim Tarihi: 25.10.2021.
• Whelan, T. (Eds.) (1991). Nature Tourism: Managing For The Environment. Washington: Island Press.
• Xu, J. (Bill) & Chan, S. (2016). A new nature-based tourism motivation model: Testing the moderating effects of the push motivation. Tourism Management Perspectives, 18, 107–110.
• Yang, J. Y. C. (2008). Nature-based tourism impacts in I-Lan, Taiwan: Business managers' perceptions. International Journal of Culture Tourism & Hospitality Research, 2 (3), 250-270.
• Yiğit, M. (2020). Giresun’un Ekoturizm Potansiyelinin Değerlendirilmesi: Sürdürülebilir Turizm İçin Ekoturizm Rotası Önerisi. [Unpublished master dissertation]. Karabük Üniversitesi.
• Zhang, S. & Chan, C. S. (2016). Nature-based tourism development in Hong Kong: Importance–Performance perceptions of local residents and tourists. Tourism Management Perspectives, 20, 38–46.