A Reading on Spatial Organization of Traditional Bursa Houses

Yıl 2019, , 835 - 845, 15.12.2019

İkbal Ece Postalcı

https://doi.org/10.35674/kent.645569

Cited By: 1

Öz

The article
is putting and discussing the results of two field works on traditional Bursa
houses within an elective course in Mimar Sinan Fine Arts University (MSFAU). The
purpose of this study is to make analyses of traditional Bursa houses selected
from urban and rural settlements. Within the course “Spatial Organization and
Use of Color in Vernacular Architecture” in MSFAU, two trips were made to Bursa
with students in 2013-2014 Academic Year. Four houses from Misi Village and
four houses from Orhangazi, a district in city center, were determined to be
examined in terms of form, function and use of color in interior spaces. The
spatial analyses were made through the plans, sections and elevations of the
houses drawn in 1/100 scale. A comparison of houses in Misi Village and
Orhangazi district will also take place in conclusion pointing out the
differences and similarities of urban and rural houses. Finally, the
interpretation of these analyses will give an idea about the spatial
organization of vernacular architecture in Bursa. The importance of
experiencing the vernacular architecture is discussed under one of the
objectives of architectural education as described in Charter of Union of
Architects (UIA) “The ability to act with the knowledge of historical and
cultural precedents in local and world architecture” (UIA, 2017:7)

Anahtar Kelimeler

Traditional Bursa Houses, spatial organization, sustainability, vernacular architecture

Geleneksel Bursa Evlerinde Mekan Kullanımı Üzerine Bir Okuma

Öz

Bu araştırma, geleneksel Bursa evleri üzerine yapılan iki alan çalışmasının sonuçlarını ortaya koymak ve değerlendirmek üzerinedir. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Mimarlık bölümü müfredatında yer alan seçime bağlı “Yerel Mimaride İç Mekan Kurgusu ve Renk” isimli ders kapsamında, 2013-2014 akademik yılı güz ve bahar dönemlerinde gerçekleştirilen iki gezi ve alan çalışmasının değerlendirildiği metinde; yerel mimari örnekler olarak konutların mekânsal özellikleri araştırılmıştır. Bursa’nın Osmangazi ilçesine bağlı Muradiye ve Yahşibey mahallelerinden seçilen dört ev ve Misi köyünden seçilen  dört evin çizimleri üzerinden analizler ve değerlendirilmeler yapılmıştır. Mimarlık eğitiminin amaçlarından biri olan yerel tarihi ve kültürel birikimin öğrencilere kazandırılması ve  yerel mimarinin sürdürülebilirliği konusu, yapılan çalışmalar doğrultusunda tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Geleneksel Bursa Evleri, mekan organizasyonu, yerel mimari, sürdürülebilirlik

Teşekkür

Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümünde açılan seçime bağlı “Yerel Mimaride İç Mekân Kurgusu ve Renk” dersi kapsamında, Ece Postalcı ve Ayşegül Kuruç yürütücülüğünde, 2013-2014 yıllarında lisans öğrencileri ile Bursa’da iki alan çalışması yapılmıştır. Bursa’da yapılan her iki çalışmada da, Bursa Büyükşehir Belediyesine, evlerini açan ev sahiplerine, alan çalışmamıza katkıda bulunan Hale Gönül’e, çalışmaların arşivlenmesine yardımcı olan Aytu Cebi’ye, ve Misi Köyünde çalışan öğrencilerimiz; Derya Mansuroğlu, Hafize Görmüş, Özge Yavuz, Emine Tuğba Büyükkaytan, Şeyma Çetin, Gülçin Kahraman, Zeynep Zeren, Nezahat Melis Eraydın, Bersu Çelik, Susanne Wilk, Gülbahar Bucak, Margot Jacob, Simon Dusek, Mattia Giandomenici ve Muradiye’de çalışan öğrencilerimiz; Hazal Sevgi, Defne Gül Kayaoğlu, Ezgi Polat, Mert Özoğul, Gözde Menetlioğlu Büşra Çevik, Nurcihan Bektaş, Merve Nur Aksu, Serra Ayhan, Ümit Can Gök, Tuğçe Nur Koyuncu, Orçun Mutlu, Alexandra Obreja, Lorand Kiss ve Anna Gust’a özverili çalışmaları için teşekkür ederiz.

Kaynakça

• AKSOY, F. (2011). 17. ve 18.yüzyıl Bursa Evleri Yapı Çözümlemesi. Ulusal Tez Merkezi: 304785.
• AKSOY, F. (2012), “Bursa’da Geleneksel Konutlar”, Bursa’da Zaman, Nisan 2012, (2), 36-41.
• BÜYÜKŞAHİN SIRAMKAYA, S., YALDIZ, E. ve AYDIN, D. (2018). 17. ve 18. Yüzyıl Geleneksel Bursa Evleri Mekansal Konfigürasyonunun Tipolojiler Üzerinden Analizi, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11, (61), 450.
• DAVIS, H. (2006), Architectural Education and Vernacular Building, L. Asquitg, M. Vellinga içinde, Vernacular Architecture in the Twenty-First Century, Theory, Education and Practise (s.231), London, New York: Taylor&Francis Group.
• ELDEM, S. H. (1984), Türk Evi Osmanlı Dönemi, Cilt 1, İstanbul: Türkiye Anıt Çevre Koruma Vakfı.
• GÜNEY, D., GÖLLER, V. (2016). Kırsal Turizm Konusunda Yerel Halkın Yaklaşımının Belirlenmesi: Misi Köyü Örneği, Turizm Akademik Dergisi, 3 (02), 25-36.INTERNATIONAL UNION OF ARCHITECTS (UIA) (2017) Charter UNESCO/UIA For Architectural Education (2017) 10 Kasım 2019 tarihinde https://www.uia-architectes.org/webApi/uploads/ressourcefile/178/charter2017en.pdf adresinden erişildi.
• KAPLANOĞLU, R. (2015). Muradiye Mahallesi, Wiki Bursa Bursa’nın yaşayan ansiklopedisi. 10 Kasım 2019 tarihinde https://www.bursa.com/wiki/Muradiye_Mahallesi adresinden erişildi.
• ORBAY, İ. (1983), Bursa Aga Khan Award for Architecture, İstanbul, 5-18.
• POSTALCI, İ.E., ATAY, G. (2019). Rethinking on Cultural Sustainabilty in Architecture: Behruz Çinici Projects, Sustainability Journal, 11, 1069, 2-17.
• POSTALCI, E., KURUÇ, A. ve GÖNÜL, H. (2014). A Spatial Analysis of Vernacular Architecture, Bursa Houses. ISVS, 7th International Seminar on Vernacular Architecture Bildiriler Kitabı 2 içinde (503-511). İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi.
• TOMSU, L. (1950) Bursa Evleri. İstanbul: İTÜ Mimarlık Fakültesi Yayınları, 22.
• URL-1. http://www.bursadabirgun.com/haber-bursa-da-gecmisin-ruhunu-yasatan-mahalle-22970.html
• URL-2. http://www.nilufer.bel.tr/haber-5763-misiye_bir_odul_daha#PopupGoster[popup]/0/