An Integrated Approach for Healthy Living Environments: Learning Healthy Cities

Yıl 2024, Cilt: 17 Sayı: 1, 167 - 186, 15.01.2024

Miray Gür

https://doi.org/10.35674/kent.1365760

Öz

Pandemics, epidemics, climate crisis and disasters, which have shown their devastating effects in recent years in the physical environments that every individual is in constant contact with, have made the health of the physical environment and healthy living in this environment a focal point. The most populous population in socio-physical environments, which are at the focal point of global policies, is in cities, and this situation brings about the effects of climatic crisis, pandemics and epidemics to be experienced more intensely in cities. In this context, this article examines healthy living environments through cities as an environmental scale. When cities are associated with the Healthy Cities Network, which aims to contribute to health, well-being and equality in this field, in addition to the structuring of the physical environment, investment in social determinants, education and awareness of individuals, partnership, cooperation, participation and governance between stakeholders come to the fore. In the current Phase 7 of the Healthy Cities Network and the UN Agenda, reducing inequalities across all social strata is emphasized, and action areas focusing on social groups aim to improve skills, employment and work opportunities for healthy living in sustainable communities and places, and to eliminate negative impacts on health. Lifelong learning, which is the focal point of learning cities, aims to support the city dwellers to acquire the necessary skills and competencies for the sustainable development of society, environment and economy. With the learning cities approach, it is possible to create a society that gains awareness of their own health, environmental health, environmental and spatial use and preferences, awareness of individual and social responsibilities, harmony and cooperation, participation, governance, rights and responsibilities through the development of users' knowledge. Learning cities can be constructed as a holistic network in terms of awareness, knowledge and skill development, socialization of individuals through lifelong learning, creating a common health communication between different stakeholders and combating inequalities with fair access to educational opportunities. In this context the learning city approach that structures social dynamics is evaluated as an integrated physical construct for a healthy city in this study. As a result of the evaluation made through a conceptual scheme in which the potentials of learning city dynamics for healthy cities are expressed, recommendations are developed within the scope of learning healthy cities with an integrated city building approach.

Anahtar Kelimeler

Healthy city, Learning city, Healthy living, Environmental health

Sağlıklı Yaşam Ortamları için Bütünleşik Bir Yaklaşım: Öğrenen Sağlıklı Şehirler

Öz

Her bireyin sürekli ilişki içerisinde olduğu fiziksel çevrelerde son yıllarda etkilerini yıkıcı bir şekilde gösteren pandemi, salgın hastalıklar, iklim krizi ve afetler fiziksel çevrenin sağlığını ve bu çevrede sağlıklı yaşamı odak noktası haline getirmiştir. Küresel düzeyde politikaların odak noktasındaki sosyo-fiziksel çevrelerde en kalabalık nüfus şehirlerde olup, bu durum iklimsel krizin, pandemi ve salgın hastalıkların etkilerinin şehirlerde daha yoğun yaşanmasını beraberinde getirmektedir. Bu kapsamda makalede sağlıklı yaşam ortamları çevresel ölçek olarak şehirler üzerinden ele alınmaktadır. Şehirler sağlığa, esenliğe ve bu alanda eşitliğe katkı koymayı hedefleyen Sağlıklı Şehirler Ağı ile ilintilendirildiğinde, fiziksel çevrenin yapılandırılmasının yanısıra sosyal belirleyicilere yatırım, bireylerin eğitim ve bilinç düzeyi, paydaşlar arası ortaklık, işbirliği, katılım ve yönetişim öne çıkmaktadır. Sağlıklı şehirler ağının içinde bulunduğumuz 7. Fazında ve BM Gündemi’nde tüm sosyal tabakalardaki eşitsizliklerinin azaltılması vurgulanmakta, sosyal gruplara odaklanan eylem alanları sürdürülebilir toplumlar ve mekanlarda sağlıklı yaşama yönelik olarak beceri, istihdam ve çalışma olanaklarının gelişmesini ve sağlık üzerindeki olumsuz etkilerin giderilmesini hedeflemektedir. Öğrenen şehirlerin odak noktası olan yaşam boyu öğrenme toplumun, çevrenin ve ekonominin sürdürülebilir kalkınması için yapıtaşı niteliğindeki şehirlinin gereken beceri ve yeterliliği kazanmalarının desteklenmesini hedeflemektedir. Öğrenen şehirler yaklaşımı ile birlikte kullanıcıların bilgi birikiminin geliştirilmesi aracılığıyla kendi sağlıklarına, çevre sağlığına, çevre ve mekan kullanımına ve tercihlere ilişkin bilinç kazanan bir toplum yaratılması, bireysel ve toplumsal sorumluluklara ilişkin farkındalık, uyum ve işbirliği, katılım, yönetişim, hak ve sorumluluklara ilişkin çok yönlü fayda sağlanması mümkündür. Öğrenen şehirler yaşam boyu öğrenme aracılığıyla bireylerin farkındalık, bilgi ve beceri gelişimi, topluma kazandırılması, farklı paydaşlar arasında ortak bir sağlık iletişimi oluşturulması, eğitim olanaklarına adil erişim ile eşitsizliklerle mücadele edilmesi anlamında bütüncül bir ağ olarak kurgulanabilir. Bu bağlamda çalışmada sosyal dinamikleri yapılandıran öğrenen şehir yaklaşımı, sağlıklı şehre yönelik bütünleşik fiziksel bir kurgu olarak değerlendirilmektedir. Öğrenen şehir dinamiklerinin sağlıklı şehir için potansiyellerinin ifade edildiği kavramsal bir şema üzerinden yapılan değerlendirme sonucunda, bütünleşik şehir kurgusu yaklaşımıyla öğrenen sağlıklı şehirler kapsamında öneriler geliştirilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Sağlıklı şehir, Öğrenen şehir, Sağlıklı yaşam, Çevre sağlığı

Kaynakça

• AARP, 2023. How livable is your community? https://livabilityindex.aarp.org/
• Aggarwal, V.S. (2012). Lifelong learning: The challenge in context of India, The International Journal’s Research of Social Science & Management, 01 (10): 1-9.
• Akın, S., Arı, H.O., Demirok, A., Dirimeşe, V., Ekinci, Ü., Gençoğlu, A., Gögen, S., Gökçimen, M., Hülür, Ü., Kalaycıoğlu, H., Mollahaliloğlu, S., Öncül, H.G., Yardım, N. (2007). 21 Hedefte Türkiye: Sağlıkta Gelecek. (Yardım, N., Mollahaliloğlu S., Hülür Ü., Aydın S., Ünüvar N., Ed). Giriş bölümü. Ankara: T.C. Sağlık Bakanlığı Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı Hıfzıssıhha Mektebi Müdürlüğü.
• Bachner, F., Bobek, J., Habimana, K., Ladurner, J., Lepuschutz, L., Ostermann, H., Rainer, L., Schmidt, A. E., Zuba, M., Quentin, W., & Winkelmann, J. (2018). Austria: Health System Review. Health systems in transition, 20(3), 1–254.
• Boonsatean, W., Rosner, I. R., Carlsson, A., & Östman, M. (2016). The Influences of Income and Education on the Illness Perception and Self-Management of Thai Adults with Type 2 Diabetes. Journal of Diabetes and Metabolic Disorders, 15(1), 017. https://doi.org/10.1186/s40200-016-0225-
• Brigton&Hove Kent Konseyi, 2023. Families, children and learning. https://www.brighton-hove.gov.uk/families-children-and-learning
• Burris, S., Hancock, T., Lin, V., & Herzog, A. (2007) Emerging strategies for healthy urban governance, Journal of Urban Health, 84 (1): 54-63. https://doi.org/10.1007/s11524-007-9174-6
• Choi, A. I., Weekley, C. C., Chen, S. C., Li, S., Kurella Tamura, M., Norris, K. C., & Shlipak, M. G. (2011). Association of educational attainment with chronic disease and mortality: the Kidney Early Evaluation Program (KEEP). American Journal of Kidney Diseases, 58(2), 228–234. https://doi.org/10.1053/j.ajkd.2011.02.388
• Cruickshank, J. (2013). New perspectives on environmental health: the approval of new definitions. Journal of Environmental Health, 76(3), 72–73
• Campbell, T. (2009). Learning cities: Knowledge, capacity and competitiveness, Habitat International, 33: 195-201
• Çelikyürek, N. A., Meydan Acımış, N., & Özcan, B. (2020). Bir üniversite hastanesi dahiliye polikliniğine başvuranlarda sağlık okuryazarlığı düzeyi ve ilişkili etmenler. Pamukkale Tıp Dergisi, 13(2), 258-266
• Çolakoğlu, J. (2002). Yaşam boyu öğrenmede motivasyonun önemi, Milli Eğitim Dergisi, 155-156
• Dave, R.H. (1976). Foundations of lifelong education. Oxford: Pergamon Press
• Dempsey, N., Bramley, G., Power, S., & Brown, C. (2011). The social dimension of sustainable development: Defining urban social sustainability. Sustainable Development, 19: 289–300
• Dinevski, D., & Dinevski, I. V. (2004). The concepts of university lifelong learning provision in Europe. Transition Studies Review, 11(3): 227-235.
• DSÖ. (2018). DSÖ Avrupa Sağlıklı Şehirler Ağı Faz VII (2019-2024) için Uygulama Çerçevesi: Hedefler, Gereksinimler ve Stratejik Yaklaşımlar. Kopenhag: Dünya Sağlık Örgütü Avrupa Bölge Ofisi
• Dye, C. (2008). Health and urban living. Science , 319 (5864):766-769. https://doi.org/10.1126/science.1150198
• Fiscella K., & Williams DR. (2004). Health disparities based on socioeconomic inequities: implications for urban health care. Academic Medicine, 79 (12):1139-47. doi: 10.1097/00001888-200412000-00004. PMID: 15563647.
• Galea, S., & Vlahov, V. (2005). Urban health: evidence, challenges, and directions. Annual Review of Public Health, 26 (1): 341-365
• Han X., H., & Chen, K. (2016). Child-friendly city research: a case study of portland pearl district. Urban Development Studies, 59 (4): p. 443-468.
• Han, S.H., & Makino, A. (2013). Learning cities in East Asia: Japan, the Republic of Korea and China, International Review of Education / Internationale Zeitschrift Für Erziehungswissenschaft / Revue Internationale De L'Education, 59 (4): 443–468
• Harrison, M., & Coussens, C. (2007). Global environmental health in the 21st century: from governmental regulation to corporate social responsibility, Danvers; Institute of Medicine of the National Academies, http://www.nap.edu/openbook.php?record_id=11833&page=R1.
• Hwang, J., & Shon, C. (2014). Relationship between socioeconomic status and type 2 diabetes: Results from Korea National Health and Nutrition Examination Survey (KNHANES) 2010-2012. BMJ Open, 4(7), 005710.
• Irazábal, C. (2016). City making and urban governance in the Americas: Curitiba and Portland. 1st ed. New York: Routledge Taylor & Francis Group,.
• Koçak, A., & Bulduklu, Y. (2013). Sağlık iletişimi: yaşlıların televizyonda yayınlanan sağlık programlarını izleme motivasyonları. Selçuk İletişim, 6(3): 5-17.
• Larsen, K. (1999). Learning cities: the new recipe in regional development, OECD Observer, 217-218. .
• Marans, R. W. (2003). Understanding environmental quality through quality of life studies: The 2001 DAS and its use of subjective and objective indicators. Landscape and Urban Planning, 65(1-2), 73-83.
• Martin, L. T., Ruder, T., Escarce, J. J., Ghosh-Dastidar, B., Sherman, D., Elliott, M., Bird, C. E., Fremont, A., Gasper, C., Culbert, A., & Lurie, N. (2009). Developing predictive models of health literacy. Journal of general internal medicine, 24(11), 1211–1216. https://doi.org/10.1007/s11606-009-1105-7
• Messina, G., & Valdés-Cotera, R. (2013). Educating cities in Latin America. International Review of Education, 59: 425–441
• Meydan Acımış, N. (2016). Kadın Öğrenimi ve Sağlık Başvurularının Durumu Nasıl Etkilenir? Türkiye Klinikleri Halk Sağlığı - Özel Konular, 2(2), 10-4.
• Ozkan, S., Dikmen, A. U., Tuzun, H., & Karakaya, K., (2016). Prevalence and determiners of health literacy in Turkey. European journal of publıc health , vol.26.
• Parker, R., & Kreps, G. L. (2005). Library outreach: overcoming health literacy challenges. Journal of the Medical Library Association : JMLA, 93(4 Suppl), S81–S85.
• Pineo, H., Zimmerman, N., Cosgrave, E., Aldridge, R., Acuto, M., & Rutter, H. (2018). Promoting a healthy cities agenda through indicators: Development of a global urban environment and health index. Cities & Health, 2(1): 27–45. https://doi.org/10.1080/23748834.2018.1429180
• Plymouth Kent Konseyi, 2023. Lifelong learning. https://www.plymouth.gov.uk/lifelong-learning
• Ritsatakis, A. (2013). Sağlıklı şehirler, sağlık alanındaki eşitsizliklerin sosyal belirleyicileri ile mücadele ediyor: bir eylem çerçevesi, Türkiye Sağlıklı Kentler Birliği. https://www.skb.gov.tr/bilgimerkezi/belgeler/
• RSA (Royal Society of Arts). (2023). Brigton. https://www.thersa.org/cities-of-learning/our-cities-and-regions/brighton
• RSA (Royal Society of Arts). (2023). Plymouth. https://www.thersa.org/cities-of-learning/our-cities-and-regions/plymouth
• Sorlie, P. D., Backlund, E., & Keller, J. B. (1995). US mortality by economic, demographic, and social characteristics: the National Longitudinal Mortality Study. American journal of public health, 85(7), 949–956. https://doi.org/10.2105/ajph.85.7.949
• Şengül, H., Atmaca, Z., & Bulut, A. (2017). Hastaların eğitim seviyeleri ile sağlık harcamaları ve/veya sağlık hizmetlerine başvuru sayısı arasındaki bağlantının incelenmesi. Journal of Social And Humanities Sciences Research (JSHSR), 4(12), 867-882.
• Takano, T., & Nakamura, K. (2001). An analysis of health levels and various indicators of urban environments for Healthy Cities projects. Journal of epidemiology and community health, 55(4), 263–270. https://doi.org/10.1136/jech.55.4.263
• TSKB. (2013). Türkiye kent sağlık göstergeleri (tanımlama, sınıflama, değerlendirme, öneriler), Bursa: Türkiye
• Sağlıklı Kentler Birliği,
• UNCHS (United Nations Conference on Human Settlements. (1996). Istanbul Declaration and the Habitat Agenda. UN Conference on Human Settlements (Habitat II), 1996. İstanbul: United Nations.
• UNESCO. (2023). Lifelong learning. https://www.uil.unesco.org/en/unesco-institute/mandate/lifelong-learning
• Ülengın, B., Ülengın, F., & Güvenç, Ü. (2001). A multidimensional approach to urban quality of life: The case of Istanbul. European Journal of Operational Research, 130, 361-374.
• Van Kamp, I., Leidelmeijer, K., Marsman, G., & De Hollander, A. (2003). Urban environmental quality and human well-being: Towards a conceptual framework and demarcation of concepts; A literature study. Landscape and Urban Planning, 65(1-2), 5–18.
• Weaver, S. R., Dai, D. Luo, R., & Rothenberg,R. (2014). The Urban Health Index: A handbook for its calculation and use. Kobe, Japan: World Health Organization.
• Webster, P., & Sanderson, D. (2013). Healthy cities indicators—a suitable ınstrument to measure health? J Urban Health Suppl 1(Suppl 1):52-61. doi:10.1007/s11524-011-9643-9.
• WHO. (2014). Healthy cities: Promoting health and equity – evidence for local policy and practice Summary evaluation of Phase V of the WHO European Healthy Cities Network, WHO Regional Office for Europe UN City Marmorvej 51, DK-2100, Kopenhag Denmark.
• WHO. (2023). What is a healthy city? www.who.int/europe/groups/who-european-healthy-cities-network/what-is-a-health-city
• Yıldızlı,H. 2019, Hayat boyu öğrenmenin amacı ve kapsamı (Mustafa GÜÇLÜ (Ed.), Yetişkin Eğitimi ve Hayat Boyu Öğrenme, 107-121, https://doi:10.14527/9786052417065.07
• Zanussi M. (2003). Health-integrated spatial planning: the experience of Sandnes, Norway. (Barton H, Mitcham C, Tsourou C, Ed.) Healthy urban planning in practice: experience of European cities. Copenhagen, WHO Regional Office for Europe.