ÖZEL VE KAMUSAL ALAN AYRIMI AÇISINDAN YENİ MEDYA’YI BAUMAN ÜZERİNDEN OKUMAK

Yıl 2022, Sayı: 19, 70 - 89, 29.04.2022

Aysun Körlü Sezgin Savaş

Öz

Bu çalışma, kamusal alan ile yeni medya arasındaki bağlantıyı irdeleyerek Zygmunt
Bauman’ın görüşleri  çerçevesinde yeni medyanın idealize edilmiş  özelliklerinin kamusal alan
açısından değerlendirilmesine odaklanmaktadır. Kamusal alan kavramı, en genel anlamıyla,
toplumsal yaşamda kamuoyunun oluşturulabildiği alanları betimlemektedir. Kamusal alan,
günümüzde pek çok farklı araştırmacı tarafından ele alınmış bir kavram olarak karşımıza
çıkmaktadır. Bu eğilimle birlikte kamusal alan kavramının sınırları ve yeni teknolojilerle
kamusal alanın niteliksel veya mekansal olarak genişleyip genişlemediği önemli bir tartışma
konusu olarak karşımıza çıkmaktadır. Yeni medya, sağladığı  özelliklerle söz konusu tartışmaların
odak noktası olurken  çeşitli araştırmacıların konuya yönelik bakış açısı da farklılaşmaktadır.
Bu anlamda kamusal alan ve yeni medya ilişkisi göz  önüne alındığında literatürde  özellikle
Zygmunt Bauman’ın görüşleri  önemlidir. Bauman’ın değindiği  özel alanın niteliğinin dönüşmesi,
bireysel sorunların kamusal yönlerinin yitirilmesi, kamusal alanın aktörsüz kalması ve bireyin
eleştirelliğini yitirmesi gibi konular, bir kamusal alan olarak yeni medya üzerine yeniden
düşünmeyi gerektirmektedir.

Anahtar Kelimeler

Kamusal Alan, Yeni Medya, Bauman.

Kaynakça

• Arık, E. (2018). Dijital Mahremiyet. İstanbul: Literatürk Academia.
• Atabek, N. (2002). Kamuoyu, Medya ve Demokrasi. Kurgu Dergisi, (19), ss. 223-238.
• Aydoğan, F. (2009). Eleştirel Perspektiften Yeni Medya. Marmara İletişim Dergisi, (15), ss. 185-194.
• Bauman, Z. (1998). Globalization. Polity Press.
• Bauman, Z. (2015).  zgürlük. İstanbul: Ayrıntı.Yayınları
• Bauman, Z. (2017). Retrotopya. İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Bauman, Z. (2018). Kuşatılmış Toplum. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Bauman, Z. (2019). Akışkan Modernite. İstanbul: Can Yayınları.
• Bauman, Z. ve Lyon D. (2020). Akışkan G zetim. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Castells, M. (2016). İletişimin Gücü. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Çalışkan, O. (2014). Kamusal Alan Bağlamında Ağ Toplumu ve Yeni Kamusal Alan Arayışı. Maltepe  niversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 1(1), ss. 41-62.
• De Querol, R. (2016). Zygmunt Bauman: Social Media are a Trap. Erişim: 17.12.2021, https://english.elpais.com/elpais/2016/01/19/inenglish/1453208692_424660.html
• Dilmen, N. (2007). Yeni Medya Kavramı  Çerçevesinde İnternet Günlükleri-Bloglar ve Gazeteciliğe Yansımaları. Marmara İletişim Dergisi, 12(12), ss. 113-122.
• Dutton, W. H. (2009). The Fifth Estate Emerging Through the Network of Networks. Prometheus, 27(1), ss. 1-15.
• Erdoğan, İ (1999). Dördüncü Gücün İlettiği: Amerikan  Örneği. K. Alemdar (Ed.), Medya Gücü ve Demokratik Kurumlar i inde (ss. 33-43). AFA Yayınları.
• Erdoğan, İ. (2013). Dördüncü Güç  Medyadan Beşinci Güç  İnternete: Demokratik Bir Dönüşüm Mü Yaşanıyor?. Selçuk İletişim, 8(1), ss. 176-191.
• Fuchs, C. (2016). Sosyal Medya Eleştirel Bir Giriş. Nota Bene Yayınları.
• Güven, Z. C. ve Satır, M. E. (2018). Yeni Bir Kamusal Alan Arayışı Olarak Change. Org. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (46). ss. 257-274.
• Habermas, J. (2004). Kamusal Alan. Meral  zbek (Ed.), Kamusal Alan i inde ss. 95-102. Hil Yayınları.
• Habermas J. (2015). Kamusallığın Yapısal D nüşümü. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Herman, E. S. ve Chomsky, N. (2012). Rızanın İmalatı: Kitle Medyasının Ekonomi Politiği. İstanbul: Bgst Yayınları.
• Jenkins, H. (2016). Cesur Yeni Medya. İstanbul: İletişim Yayıncılık.
• Kejanlıoğlu, D. B. (2004). Medya  alışmalarında Kamusal Alan Kavramı. Meral Özbek (Ed.). Kamusal Alan i inde ss. 837-860. Hil Yayınları.
• Köker, E. (2007). Politikanın İletişimi: İletişimin Politikası. İstanbul: İmge Kitabevi
• Sennett, R. (2008). Ten ve Taş: Batı Uygarlığında Beden ve Şehir. Metis Yayınları.
• Sennett, R. (2010). Kamusal İnsanın Çöküşü. Ayrıntı Yayınları.
• Slattery, M. (2010). Sosyolojide Temel Fikirler. Sentez Yayıncılık.
• Smith, P. (2007). Kültürel Kuram. Babil Yayınları.
• Tekvar, S. O. (2017). Habermas ve Bourdieu’nün Temel Kavramları Üzerinden Halkla İlişkileri Yeniden Düşünmek. Erciyes İletişim Dergisi, 5(1), ss. 82-94.
• Timisi, N. (2003). Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi. Dost Kitabevi.
• Trenz, H. J. (2009). Digital Media and the Return of the Representative Public Sphere. Javnost-The Public, 16(1), ss. 33-46.
• Turan, E. A. (2013). Yeni Medya Ortamlarında  Üre-Tüketicilik ve Katılım Olgusu: Ekşi Sözlük ve Okan Bayülgen’in Talk Show’unda Etkileşim. (Yüksek Lisans Tezi), Başkent  niversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Turgut, H. ve Arslantürk, G. (2014). İsonomia’yı Yeniden Düşünmek: Ekşi Sözlüğün Kamusal Alan Olma Potansiyeli. Atatürk İletişim Dergisi, (6), ss. 139-164.
• Wikipedia1 (t.y). Parvis de la D fense. Erişim: 29.12.2021, https://en.wikipedia.org/ wiki/Parvis_de_la_D%C3%A9fense
• Wikipedia2 (t.y). Alışveriş merkezi. Erişim: 29.12.2021, https://tr.wikipedia.org/wiki/ Al%C4%B1%C5%9Fveri%C5%9F_merkezi
• Williams, F., Rice, R. E. ve Rogers, E. M. (1988). Research Methods and the New Media. The Free Press.
• Yolcu, Ö . (2016). Sosyal Medya ve Sinema: Türk Filmlerinin Sosyal Medya Kullanımı. İstanbul, http://www.ozguyolcu.com/wp-content/uploads/2016/04/sosyal_medya_ ve_sinema.pdf