Kaynaştırma Eğitimiyle İlgili Okul Yöneticilerinin Görüşleri

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 14, 165 - 185, 19.12.2017

Emine Yılmaz Bolat , Nursel Ata

https://doi.org/10.31834/kilissbd.358406

Cited By: 9

Öz

Bu araştırmanın amacı, bağımsız
anaokullarında görev yapan okul yöneticilerinin kaynaştırma uygulamaları
konusunda görüşlerinin belirlemesidir. Araştırmada nitel araştırma yöntemi kullanılmış
ve okulunda kaynaştırma öğrencisi bulunan 12 okul yöneticisiyle yapılan çalışmalar
durum çalışması deseninde gerçekleştirilmiştir. Böylece görüşmeler ile elde
edilen verilerin derinlemesine ve boylamsal olarak incelenmesine olanak
sağlanmıştır. Bu
araştırmanın bulgularına dayalı olarak, yöneticilerin kaynaştırma eğitiminin amacına
hizmet etmediğini; ancak uygun koşullar sağlanırsa çocuklar açısından yararlı
bir uygulama olduğu vurgulanmıştır.  Yöneticiler;
kaynaştırma eğitimi ile ilgili yeteri kadar bilgi sahibi olmadıkları hem
yöneticiler hem de öğretmenler için mesleki eğitimin önemli olduğunu, hizmetiçi
eğitimlerle desteklenmesi gerektiğini ifade edilmiştir. Yöneticiler tarafından
kaynaştırma öğrencisinin öğretmen, öğrenci ve aileler tarafından sosyal kabul
görmediği, okulun fiziksel ve donanımsal yetersizliğiyle birlikte sınıfların
kalabalıklığı ve kaynaştırma öğrencisinin birden fazla engelinin olmasının
sınıflarda çeşitli sorunlara neden olduğu açıklanmıştır. Ayrıca araştırma
sonucunda yöneticiler, kaynaştırma eğitiminin başarılı bir şekilde
uygulanabilmesi için çeşitli önerilerde bulunmuşlardır.

Anahtar Kelimeler

Kaynaştırma Eğitimi, Özel Gereksinimli Çocuklar

Kaynakça

• Aktepe, V. (2014). Okul yöneticilerinin seçme ve yetiştirme uygulamalarına yönelik öğretmen ve yönetici görüşleri. Turkish Studies, 9(2), 89-105. Batu, S.ve Kırcaali-İftar, G. (2007). Kaynaştırma. Ankara: KÖK Yayıncılık.
• Bayraklı, H. ve Sucuoğlu, B. (2017). Okul Öncesinde Kaynaştırma Aile Eğitimi. Ankara: Pegem Akademi.
• Can, N. (2008). Okul yöneticilerinin yönetimde cinsiyet faktörüne ilişkin görüşleri. Eğitim ve Bilim, 33(147), 35-41.
• Cemaloğlu, N. (2005). Türkiye’de okul yöneticisi yetiştirme ve istihdamı: varolan durum, gelecekteki olası gelişmeler ve sorunlar. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(2), 249-274.
• Çelikten, M. (2016). Okul örgütü ve yönetimi. V. Çelik (Ed.), Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi (s. 123-142). Ankara: Pegem Akademi.
• Eripek, S. (2004). Özel Greksinimi Olan Çocuklar ve Özel Eğitim. İçinde: Özel Eğitim (1-14), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Glesne, C. (2013). Nitel araştırmaya giriş, (Çev. A. Ersoy ve P. Yalçınoğlu). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Kargın, T. (2004). Kaynaştırma: Tanımı, Gelişimi ve İlkeleri Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fak., Özel Eğitim Dergisi, 5(2),1-13.
• MEB, (2006). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği (31.05.2006/26184), http://mevzuat.meb.gov.tr/html /26184_0.html
• Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook (2th Ed). California: Sage Publications.
• Ruffolo M.C., Evans, M.E., & Lukens, E.P. (2003). Primary prevention programs for children in the social service system. Journal of Primary Prevention, 23(4), 425.
• Sucuoğlu, B., & Kargın, T. (2008). İlköğretimde Kaynaştırma Uygulamaları Yaklaşımlar, Yöntemler, Teknikler. İstanbul: MorpaYayınları.
• Şahin, C. (2013). Bir eğitim örgütü olarak okulun yapısı ve işleyişi. N. Can (Ed.), Kuram ve uygulamada eğitim yönetimi (s. 63-92), Ankara: Pegem Akademi.
• Taymaz, H. (2011). Okul yönetimi. Ankara: Pegem Akademi.
• Özaydın, L., Çolak, A. (2011). Okul Öncesi Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitimine Ve “Okul Öncesi Eğitimde Kaynaştırma Eğitimi Hizmet İçi Eğitim Programı”na İlişkin Görüşleri. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 1(1), 193.
• Varol, Ç. (2010). İlköğretim Okullarındaki Kaynaştırma Uygulamalarının Değerlendirilmesi. Millî Eğitim Bakanlığı, Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı (EARGED), Ankara: MEB Kayank Kitaplar Dizisi.
• Vural, Ö. (2008). Okul öncesi eğitim kurumu yöneticilerinin liderlik özellikleri ve empatik becerilerinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, B. (2004). Engelli Kullanicilar İçin Temel Eğitim Binalari Tasariminin Kaynaştirma Eğitimine Yönelik İncelenmesi. Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya.