Sosyal, Siyasi ve Sivil Katılımın Gelişiminde Kentlilik Bilincinin Rolü

Yıl 2020, Cilt: 6 Sayı: 2, 232 - 248, 28.12.2020

Atilla Altun , İbrahim Mazman

Öz

Kentler sürekli olarak nüfus bakımından ve fiziksel olarak büyümektedir. Bu büyümeden en çok etkilenenler ise kentlerin gerçek sahibi olan kentlilerdir. Çeşitli sebeplerden dolayı yalnızlaşan ve yabancılaşan kentli için çözüm yolu aktif katılımdır. Son yıllarda sıklıkla tartışılmaya başlayan aktif vatandaşlık artık devlet politikalarında yerini almaya başlamıştır. Aktif vatandaşlığın hedeflenen ölçülerde gerçekleşmesi ise ancak kentlilik bilincine sahip bireylerle mümkündür. Dolayısıyla kentlilik bilinci ve aktif vatandaşlık sürekli etkileşim içindedir. Bu çalışmanın amacı katılım temelli vatandaşlık tipi olan aktif vatandaşlık ile kentlilik bilinci arasındaki ilişkiyi analiz etmektir. Bu nicel araştırma için Kentli Vatandaş Katılım Ölçeği kullanılmıştır. Ölçek siyasi, sosyal ve sivil yaşam ve demokratik ve kültürel değerler olmak üzere dört boyuttan oluşmaktadır. Kümelere göre kota örneklem yöntemiyle Kırıkkale ve Ankara’da 18 yaşından büyük kentlilerden toplanan veriler, istatistik araçları kullanılarak değerlendirilmiş ve karşılaştırmalı bir analiz yapılmıştır. Araştırma sonucunda katılım temelli aktif vatandaşlıkla kentlilik bilinci arasında bağlantı olduğu açıkça ortaya çıkmaktadır. Özellikle büyük kentlerde sivil, siyasi ve sosyal katılımın düşüklüğü, kentlilik bilinci de düşük olan kentlilere işaret etmektedir.

Anahtar Kelimeler

Ankara, Kırıkkale, Kentlilik Bilinci, Aktif Vatandaşlık, Katılım

Kaynakça

• Agranoff, R., & McGuire, M. (2003), Collaborative public management: new strategies for local governments, Washington: Georgetown University Press
• Altun, A., & Şahin, K. (2019), “Kentli Vatandaş Katılım Ölçeği'nin geliştirilmesi üzerine.” Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi Dergisi, 1807-1826
• Carr, J. B., & Tavares, A. (2014). “City Size and Political Participation in Local Government: Reassessing the Contingent Effects of Residential Location Decisions Within Urban Regions.”, Urban affairs Review, 50(2), 269-302
• Çakmaklı, D. (2017), “Rights and obligations in civil society organizations: learning active citizenship in Turkey”, Southeast European and Black Sea Studies, 17(1), 113-127
• Çelik, C. (2013), Geleneksel Şehir Dindarlığından Modern Kent Dindarlığına. İstanbul: Hikmetevi Yayınları
• Dekker, K. (2007), “Social Capital, Neighbourhood Attachment and Participation in Distressed Urban Areas. A Case Study in The Hague and Utrecht, the Netherlands.” Housing Studies, 22(3), 355-379
• Ercoşkun, Ö. Y., Öcalır-Akünal, E. V., Yenigül, B. S., & Alkan, L. (2016), “Kentlilik Bilincini Oluşturan Göstergeler Ve Kentlilik Bilincini Geliştirme Yolları.” Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 11(Özel ), 4-23
• Esau, M. V. (2009), “Assessing the Impact of Social Capital and Trust on Active Citizenship in Bonteheuwel, Cape Town.”, Politikon, 36(3), 381-402
• Etzioni, A. (1968), The Active Society, New York: The Free Press
• Gottdiener, M., & Hutchison, R. (2010), The new urban sociology, USA: Westview Press
• Heater, D. (2004), A History of Education for Citizenship, London: RoutledgeFalmer
• Holston, J., & Appadurai, A. (1996), “Cities and Citizenship”, Public Culture(8), 187-204
• Hoskins, B. L., & Mascherini, M. (2009), “Measuring Active Citizenship through the Development of a Composite Indicator”, Soc Indic Res, 90, 459-488
• Hoskins, B., D’Hombres, B., & Campbell, J. (2008), “Does Formal Education Have an Impact on Active Citizenship Behaviour?”, European Educational Research Journal, 7(3), 386-402
• İnan, Ö. (2004), Kentleşme, Kentlileşme ve Kentsel Değişme. Bursa: Ekin Kitapevi
• Kadıoğlu, A. (2012), Vatandaşlığın Dönüşümü- Üyelikten Haklara (2 b.). İstanbul: Metis Yayınları
• Matituta, C. (2007), Active Citizenship and Governance in Easter Europe. Switzerland: Institute of Federalism
• Mumford, L. (2007), Tarih Boyunca Kent - Kökenleri, Geçirdiği Dönüşümler ve Geleceği. (G. Koca, & T. Tosun, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları
• Onyx, J., Kenny, S., & Brown, K. (2011), “Active Citizenship: An Empirical Investigation”, Social Policy&Society, 55-66
• Packham, C. (2008), Active Citizenship and Community Learning. Cornwal: Learning Matters
• Sennett, R. (2012), Beraber. (İ. Özküralpli, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yay
• Steenekamp, C., & Loubser, R. (2016), “Active Citizenship: A Comparative Study of Selected Young and Established Democracies”, Politikon, 43(1), 117-134
• Şahin, K., & Yaylı, H. (2016), “Geleneksel Göçebelikten Modern Göçlere Türkiye’de Gençlerin Kentlilik Bilinci -Kırıkkale Örneği Üzerinden Bir Analiz-“, Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, 79-108
• Şentürk, M., Adıgüzel, Y., & Turan, B. (2016), Üniversitede gönüllü olmak- Üniversite Öğrencilerinin Gönüllülük Algıları, Eğilimleri ve Deneyimleri Araştırması: İstanbul Üniversitesi Örneği. İstanbul: Türkiye Turing ve Otomobil Kurumu, Limit Ofset
• Tavares, A. F., & Carr, J. B. (2012), “So Close, Yet So Far Away? The Effects of City Size, Density and Growth on Local Civic Participation”, Journal of Urban Affairs, 35(3), 283-302
• Urry, J. (2002), Consuming Places, London and New York: Taylor & Francis
• Weerd, M. d., Mireille Gemmeke, J. R., & Rij, C. v. (2005), Indicators For Monitoring Active Citizenship and Citizenship Education” Amsterdam: Regioplan
• Whiteley, P. (2005), Citizenship Education Longitudinal Study Second Literature Review. London: Citizenship Education: The Political Science Perspective
• Yalçıntan, M. (2000), Üçüncü Yol Arayışları ve Türkiye. İstanbul: Büke Yay
• Yaylı, H. (2012), “Türk Belediye Sisteminde Personelin Yönetime Katılması Üzerine Bir Araştırma”, Karadeniz Araştırmaları, 61-80
• Yaylı, H., & Kaya, H. (2018), “Etimesgut'ta Yaşayan Gençlerin Kentlilik Bilinci ve Gelecek Planlamasında Etimesgut'un Yeri”, Uluslararası Tarihte Etimesgut Sempozyumu (s. 1-25). Ankara: Etimesgut Belediye Başkanlığı