Evaluation of the Effects of Non-Governmental Organisations on Public Administration through Women Organisations

Yıl 2020, Cilt: 22 Sayı: 38, 1 - 9, 25.06.2020

Recep Kaya

Öz

The increase in the number of civil societies started to exist as an organisational life since the 1980s and its spread to the whole society has been an important area and actor for democratisation. Today, non-governmental organisations have the majority and power to determine the power and maintain their continuity and to direct the actions and decisions of the power. Along with women actors emerging in this context and leading civil society, many non-governmental organisations spread among women. With the General Directorate on the Status and Problems of Women established in 1990, institutional transformations towards women have started in the field of public administration. Later, this transformation has continued with the Ministry of State for Women and Family until 2011, with the Ministry of Family and Social Policy between 2011 and 2018, and with the Ministry of Family, Labor and Social Services since 2018. In this study, the contribution of non-governmental organisations to democracy and public administration and the importance of their functionality on society were discussed through non-governmental organisations related to women's rights.

Anahtar Kelimeler

Public Administration, Civil Society, Women

Hükümet Dışı Organizasyonların Kamu Yönetimi Üzerindeki Etkilerinin Kadın Örgütleri Üzerinden Değerlendirilmesi

Öz

1980’lerden itibaren örgütsel bir yaşam olarak var olmaya başlayan sivil toplumun sayıca artışı ve tüm topluma yayılması demokratikleşme için önemli bir alan ve aktör olmuştur. Günümüzde sivil toplum örgütleri iktidarları belirleyip onların devamlılığını sağlayabilecek, iktidarın icraatlarına ve kararlarına yön verebilecek çoğunluğa ve güce sahiptir. Bu bağlamda ortaya çıkan ve sivil topluma önderlik etmiş kadın aktörlerle beraber kadınlar arasında yayılan birçok sivil toplum kuruluşu mevcuttur. 1990 yılında kurulan Kadının Statüsü ve Sorunları Genel Müdürlüğü ile başlayan kamu yönetimi alanında kadına yönelik kurumsal dönüşümler, 2011’de kaldırılan Kadın ve Aileden Sorumlu Devlet Bakanlığı ile devam etmiş; aynı yıl Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, 2018 yılında ise Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı ile sürmüştür. Bu çalışmada sivil toplum kuruluşlarının demokrasi ve kamu yönetimine katkıları ile toplum üzerindeki işlevselliğinin önemi, kadın hakları ile ilgili sivil toplum kuruluşları üzerinden ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kamu Yönetimi, Sivil Toplum, Kadın

Kaynakça

• Arslan, O. (2001). Kuramsal ve Tarihi Aşamalarıyla Sivil Toplum ve Türkiye Gerçeği. İstanbul: Bayrak Yayınları.
• Avcı, M. (2016). Osmanlı Devleti’nde Kadın Hakları ve Kadın Haklarının Gelişimi İçin Mücadele Eden Öncü Kadınlar. A. Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi [TAED], 55, 225-254.
• Çağlar, İ., Kendirli, S. ve Çağıran, H. (2006). Sivil Toplum Kuruluşlarının Merkezi ve Yerel Yönetimlerle Etkileşimi Üzerine Karşılaştırmalı Bir Analiz ve Çorum Örneği. Çanakkale: III. Uluslararası Sivil Toplum Kuruluşları Kongresi, Çanakkale 18 Mart Üniversitesi, Biga İktisadi İdari Bilimler Fakültesi, Bildiriler Kitabı 347, 155-163.
• Çaha, Ö. (2005). Sivil Toplum Üstüne. L. Sunar (Ed.), Sivil Toplum ve Demokrasi, İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Çiftçi, C. (2012). “Türkiye’nin Az Gelişmiş Bölgelerindeki Kadın ve Kadın STK’ların Güçlendirilmesi Projesi”, https://www.gapcatom.org/wp-content/uploads/2014/09/Sivil_Toplum_Kamu.pdf, (20.10.2019).
• Çopur, H. (2012). “Teoriden Pratiğe Sivil Toplum”, http://www.ekopolitik.org/public/page.aspx?id=615, (25.09.2019).
• Demir, Ö. ve Acar, M. (2002). Sosyal Bilimler Sözlüğü. Ankara: Vadi Yayınları.
• Erbaba, H. (2015). Sivil Toplum Örgütlerindeki Yönetici Kadınların “Sivil Toplumda Kadın ve Kadın Yöneticilik Sorunları”na İlişkin Görüşlerinin İrdelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8 (41), 1211-1219.
• Eroğlu, K. (2004). Kadın Kuruluşları İçinde Üniversite Kadın Sorunları Araştırma ve Uygulama Merkezlerinin Yeri ve Önemi. C.Ü. Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 8 (2), 24.
• Keyman, F. (2004). Sivil Toplum, Sivil Toplum Kuruluşları ve Türkiye. (Haz.) A. Karamani, İstanbul Bilgi Üniversitesi Sivil Toplum Kuruluşları Eğitim ve Araştırma Birimi, Sivil Toplum ve Demokrasi Konferans Yazıları, No: 4, 2-3.
• Kolay, H. (2015). Kadın Hareketinin Süreçleri, Talepleri ve Kazanımları. EMO Kadın Bülteni, 3, 5-11.
• Mardin, Ş. (2008). Türkiye’de Toplum ve Siyaset. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Özdemir, S., Başel, H. ve Şenocak, H. (2010). Sivil Toplum Kuruluşları (STK)’nın Artan Önemi ve Üsküdar’da Faaliyet Gösteren Bazı STK’lar Üzerine Bir Araştırma. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 56, 151-234.
• Özbudun, E. (1999). Türkiye’de Sivil Toplum ve Demokratik Konsolidasyon. E. Özdalga ve S. Persson (Ed.), Sivil Toplum, Demokrasi ve İslam Dünyası, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Sivil Sayfalar, (2017). Çözüm, “Dünyadaki kadın hareketiyle birlikte dayanışmak”, https://www.sivilsayfalar.org/2017/03/09/cozum-dunyadaki-kadin-hareketiyle-birlikte-dayanismak/, (09.03.2017).
• Yıldırım, E. (2005). Apolitik Politikaların İnşacısı Olarak Sivil Toplum. Sivil Toplum Dergisi, 3 (10), 61-72.