BUREAUCRACY-DEMOCRACY RELATIONSHIP AND HARMONY AS A DILEMMA

Yıl 2024, Cilt: 26 Sayı: 47, 942 - 960, 31.12.2024

Mehmet Polat , Ali Şahin

https://doi.org/10.18493/kmusekad.1458299

Öz

Modern states run public services through the apparatus of bureaucracy. However, bureaucracies have long been criticized. These criticisms are basically related to the fact that the bureaucracy is insensitive to the demands of the people and does not work in accordance with democratic practices. However, it is generally accepted that there is no better alternative to the bureaucracy as the executive apparatus of governments. As a matter of fact, despite the views that bureaucracy will disappear, bureaucracy continues to grow stronger in the world. In this framework, this study addresses the tensions between bureaucracy and democracy. In order for bureaucracy and democracy to work in harmony despite these tensions, practices that will reconcile bureaucracy and democracy, especially accountability, are included. It also focuses on the idea that bureaucracies will become increasingly powerful and that their strengthening is necessary to address the challenges to state capacity in the 21st century.

Anahtar Kelimeler

Bureaucracy, Democracy, Dilemma, Harmony, Administrative Capacity, Development

BİR İKİLEM OLARAK BÜROKRASİ-DEMOKRASİ İLİŞKİSİ VE UYUMU

Öz

Modern devletler kamu hizmetlerini bürokrasi aygıtı aracılığıyla yürütmektedir. Ancak uzun zamandır bürokrasilere yönelik eleştiriler söz konusudur. Bu eleştiriler temelde bürokrasinin halkın taleplerine karşı duyarsız olduğu ve demokratik teamüllerle uyumlu çalışmadığı ile ilgilidir. Hatta bürokrasinin demokrasi için bir tehdit oluşturduğu dahi ileri sürülmektedir. Fakat hükümetlerin yürütme aygıtı olan bürokrasinin henüz daha iyi bir alternatifinin olmadığı da genel olarak kabul edilmektedir. Bu bağlamda yakın gelecekte bürokrasinin varlığını sürdüreceği rahatlıkla söylenebilir. Nitekim bürokrasinin ortadan kalkacağıyla ilgili görüşlere rağmen dünyada bürokrasi güçlenerek yoluna devam etmektedir. O halde “Bürokrasi ve demokrasi arasındaki gerilimin azaltılması için neler yapılmalıdır?” sorusunun tartışılması gerekmektedir. Bu çerçevede çalışmada bürokrasi ve demokrasi arasındaki gerilimlere değinilmektedir. Bu gerilimlere rağmen bürokrasi ve demokrasinin uyum içinde çalışabilmesi için özellikle hesap verebilirlik olmak üzere bürokrasi ve demokrasiyi uzlaştıracak uygulamalara yer verilmektedir. Ayrıca çalışma bürokrasilerin giderek daha fazla güçleneceği ve 21. yüzyıldaki devlet kapasitesine meydan okuyan sorunların çözülmesi için güçlendirilmesinin de gerekli olduğu fikrine odaklanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Bürokrasi, Demokrasi, İkilem, Uyum, İdari Kapasite, Geliştirme

Etik Beyan

“Bir İkilem Olarak Bürokrasi-Demokrasi İlişkisi ve Uyumu” başlıklı çalışmanın yazılması ve yayınlanması süreçlerinde Araştırma ve Yayın Etiği kurallarına riayet edilmiş ve çalışma için elde edilen verilerde herhangi bir tahrifat yapılmamıştır. Çalışma için etik kurul izni gerekmemektedir.

Destekleyen Kurum

Yapılan bu çalışmada herhangi bir kurumdan destek alınmamıştır.

Kaynakça

• Apan, A. (2008). Demokrasi-Bürokrasi İkilemi ve Mülkiye Teftiş Kurulu. Türk İdare Dergisi, (459), 165-171.
• Aslan, O. E. (2012). Devlet Bürokrasi ve Kamu Personel Rejimi (2 Baskı.). İmge Kitabevi.
• Balcı, A. (2005). Bürokrasi-Demokrasi İlişkisi ve Hesap Verebilirlik Yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(1), 313-338.
• Barnard, C. I. (1950). Bureaucracy in a Democracy-Bureaucracy in a Democracy. By Charles S. Hyneman. (New York: Harper and Brothers. 1950. Pp. xv, 586. $4.50.). American Political Science Review, 44(4), 990-1004.
• Bayram, A. K. ve Çınar, K. (2007). “İktidar ve Siyasetin Gölgesinde Bürokrasi ve Demokrasi İlişkisi: İdealler, Zorunluluklar, Gerilimler. Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 11-24.
• Berkman, Ü. (2010). Yolsuzlukla Mücadelede Yeni Strateji Arayışı: Devlet Merkezli Yaklaşımdan Toplum ve Paydaş Merkezli Stratejiye Yöneliş. İş Ahlakı Dergisi, 3(6), 81-96.
• Bovens, M. (2014). Public Accountability. In M. Bovens, R. E. Goodin ve T. Schillemans (Ed.), The Oxford Handbook of Public Management. Oxford University Press.
• Bozkurt, Ö. (2008). Bürokrasi. In Kamu Yönetimi Sözlüğü (2 baskı.). TODAİE.
• Burke, J. P. ve Cleary, R. E. (1989). Reconciling Public Administration and Democracy: The Role Of The Responsible Administrator. Public Administration Review, 49(2), 180-186.
• Çalışkan, K. (2018). Demokrasi, Kriz ve Siyasal Kültür. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 36(3), 51-70.
• Dahlberg, S. ve Holmberg, S. (2014). Democracy and Bureaucracy: How Their Quality Matters for Popular Satisfaction. West European Politics, 37(3), 515-537.
• Dahlgren, P. (2005). The Internet, Public Spheres, and Political Communication: Dispersion and Deliberation. Political Communication, 22(2), 147-162.
• Dreyfus, F. (2014). Bürokrasinin İcadı Fransa, Büyük Britanya ve ABD'de Devlete Hizmet Etmek (I. Ergüden, Çev.; 2 Baskı.). İletişim Yayıncılık.
• Ellinas, A. ve Suleiman, E. (2008). Reforming the Commission: between modernization and Bureaucratization. Journal of European Public Policy, 15(5), 708-725.
• Erkkilä, T. (2020). Ombudsman as a Global Institution. In T. Erkkilä (Ed.), Ombudsman as a Global Institution: Transnational Governance and Accountability (pp. 3-19). Springer International Publishing.
• Eryiğit, B. H. ve Yörükoğlu, F. (2012). Modernleşme Süreçlerinde Demokrasi ve Bürokrasi İkilemi ve Kavramlarının Anlamsal Boyutları Üzerine Bir İnceleme. Akademik Bakış Dergisi, 32, 1-18.
• Eryılmaz, B. (2018). Kamu Yönetimi Düşünceler Yapılar Fonksiyonlar Politikalar. Umuttepe Yayınları.
• Eryılmaz, B., Biricikoğlu, H. (2011). Kamu Yönetiminde Hesap Verebilirlik ve Etik. İş Ahlakı Dergisi, 4(7), 19-45.
• Etzioni-Halevy, E. (2013). Bureaucracy and Democracy (Vol. 7). Routledge.
• Farazmand, A. (2009). Building Administrative Capacity for the Age of Rapid Globalization: A Modest Prescription for the Twenty-First Century. Public Administration Review, 69(6), 1007-1020.
• Farazmand, A. (2010). Bureaucracy and Democracy: A Theoretical Analysis. Public Organization Review, 10(3), 245-258.
• Friedman, J. (2000). After Democracy, Bureaucracy? Rejoinder to Ciepley. Critical Review, 14(1), 113-137.
• Fuentes, S. ve Borreguero, J. (2018). Institutional Capacity in The Accounting Reform Process in Spanish Local Governments: Capacidad Institucional en el Proceso de Reforma Contable de Los Ayuntamientos Españoles. Revista de Contabilidad- Spanish Accounting Review, 21(2), 188-195.
• Fukuyama, F. (2015a). Why Is Democracy Performing So Poorly? Journal of Democracy, 26(1), 11-20.
• Fukuyama, F. (2015b). Devlet İnşası: Yirmi Birinci Yüzyılda Yönetişim ve Dünya Düzeni (2 Baskı.). Profil Yayıncılık.
• Hayek, F. A. V. (2013). Özgürlüğün Anayasası, Çev. Yusuf Ziya Çelikkaya, Ankara: Bing Bang Yayınları.
• Heywood, A. (2012). Siyasetin Temel Kavramları (H. Özler, Çev.). Adres Yayınları.
• Heywood, A. (2018). Siyaset (F. Bakırcı, Çev.; 19 Baskı.). BB101 Yayınları.
• Hiebert, R. E. (2005). Commentary: New Technologies, Public Relations, and Democracy. Public Relations Review, 31(1), 1-9.
• Holzer, M. ve Kloby, K. (2006). Bureaucracy and Democracy: A Happy Marriage? William T. Gormley, Jr. And Steven J. Balla. 2004. Bureaucracy and Democracy: Accountability and Performance. Washington, DC: CQ Press. 215 pp. In: Oxford University Press.
• Hunold, C. (2001). Corporatism, Pluralism, and Democracy: Toward a Deliberative Theory of Bureaucratic Accountability. Governance, 14(2), 151-167.
• Hyneman, C. S. (1942). Executive-Administrative Power and Democracy [Democracy, Efficiency, Stability: An Appraisal of American Government, Arthur C. Millspaugh; Administrative Regulation: A Study in Representation of Interests, Avery Leiserson]. Public Administration Review, 2(4), 332-338.
• Karaçor, S. (2009). Yeni İletişim Teknolojileri, Siyasal Katılım, Demokrasi. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 16(2), 121- 131.
• Kaufman, H. (2001). Major Players: Bureaucracies in American Government. Public Administration Review, 61(1), 18-42.
• Kearney, R. C., Sinha, C. (1988). Professionalism and Bureaucratic Responsiveness: Conflict or Compatibility? Public Administration Review, 48(1), 571-579.
• Keleş, R. (2006). Yerinden Yönetim ve Siyaset. Cem Yayınevi.
• Lens, V. (2012). Judge or Bureaucrat? How Administrative Law Judges Exercise Discretion in Welfare Bureaucracies. Social Service Review, 86(2), 269-293.
• Meier, K. J. (1997). Bureaucracy and Democracy: The Case for More Bureaucracy and Less Democracy. Public Administration Review, 57(3), 193-199.
• Meijer, A. (2014). Transparency. In M. Bovens, R. Goodin, T. Schillemans (Eds.), The Oxford Handbook of Public Accountability (pp. 507-524). Oxford University Press.
• Mejía, L. E. (2021). Judicial Review of Regulatory Decisions: Decoding the Contents of Appeals Against Agencies in Spain and the United Kingdom. Regulation & Governance, 15(3), 760-784.
• Michener, G. ve Bersch, K. (2013). Identifying Transparency. Information Polity, 18, 233-242.
• Mises, L. V. (2018). Bürokrasi (3 Baskı.). Liberte Yayınları.
• Mulgan, R. (2000). ‘Accountability’: an Ever‐Expanding Concept? Public Administration, 78(3), 555-573.
• Nie, N. H., Verba, S., Kim, J.-O. (1974). Political participation and the Life Cycle. Comparative Politics, 6(3), 319- 340.
• Niekerk, T. V. Ve Sebakamotse, J. K. T. (2020). A Few Critical Observations of Current Oversight and Accountability Challenges of Financial Management of Municipalities in The Free State Province: an Ethical Dilemma. Journal for Christian Scholarship = Tydskrif vir Christelike Wetenskap, 56(3-4), 269-293.
• Nyamori, R. O., Abdul-Rahaman, A. S. ve Samkin, G. (2017). Accounting, Auditing and Accountability Research in Africa. Accounting, Auditing & Accountability Journal, 30(6), 1206-1229.
• Olsen, J. P. (2015). Democratic Order, Autonomy, and Accountability. Governance, 28(4), 425-440.
• Osborne, D. (1993). Reinventing Government. Public Productivity & Management Review, 16(4), 349-356.
• Osmani, S. R. (2002) Expanding Voice and Accountability Through the Budgetary Process, Journal of Human Development, 3(2), 231-250.
• Önen, S. M. (2018). Yerinden Yönetim In Y. M. Işıkçı ve E. Alacadağlı (Ed.), Kamu Yönetimi Ansiklopedisi. Astana Yayınları.
• Peters, B. G. (2010). Bureaucracy and Democracy. Public Organization Review, 10(3), 209-222.
• Polat, M. ve Şahin, A. (2023). Kurumsal Kapasitenin Değerlendirilmesi ve Geliştirilmesine Yönelik Kavramsal Bir Yaklaşım. Türk İdare Dergisi, 498, 13-44.
• Shapiro, M. (2021). The “Globalization” of Judicial Review. In Legal Culture and the Legal Profession (pp. 119- 135). Routledge.
• Spoerer, M., More O’Ferrall, R. (2022). The European Ombudsman’s Role in Access to Documents. ERA Forum, 23(2), 253-266.
• Ulbig, S. G., Funk, C. L. (1999). Conflict Avoidance and Political Participation. Political Behavior, 21(3), 265-282.
• Urwick, L. (1936). Bureaucracy and Democracy. Public Administration, 14(2), 134-142.
• Verba, S., Nie, N. H. (1987). Participation in America: Political Democracy and Social Equality. University of Chicago Press.
• Wang, S.-I. (2007). Political Use of the Internet, Political Attitudes and Political Participation. Asian Journal of Communication, 17(4), 381-395.
• Weber, M. (2005). Bürokrasi ve Otorrite (H. B. Akın, Çev.). Adres Yayınları.
• Weber, M. (2015). Protestan Ahlakı ve Kapitalizmin Ruhu (L. Boyacı, Çev.; 10 Baskı.). Yarın Yayınları.
• Weiss, J. (2020). What is Youth Political Participation? Literature Review on Youth Political Participation and Political Attitudes. Frontiers in Political Science, 2, 1-13.
• Willeck, C., Mendelberg, T. (2022). Education and Political Participation. Annual Review of Political Science, 25, 89-110.
• Wilson, W. (2018). İdarenin İncelenmesi (N. Şat, Çev.). Liberte Yayınları.
• Yüksel, C. (2005). Devlette Etikten Etik Devlete: Kavramsal Çerçeve ve Uluslararası Uygulamalar. TÜSİAD.
• Železnik, A., Fink-Hafner, D. (2023). Theoretical Perspectives on Bureaucrats: A Quest for Democratic Agents. Administration & Society, 55(7), 1432-1456.