The Relationship Between of Plato’s Philosophy of Language and Epistemology

Yıl 2023, Sayı: Özel Sayı 1 (Cumhuriyetin 100. Yılına), 1220 - 1233, 27.10.2023

Elif Akgun Kaya

https://doi.org/10.51531/korkutataturkiyat.1353555

Öz

Plato’s dialogue “Cratylus” examines the origin of names, the role of language in understanding reality, expression, and the pursuit of knowledge. According to Plato, language serves not only as a means of communication but also as a tool with profound conceptual and ontological implications. Plato asserts that language is a vehicle for expressing and comprehending reality. However, the limitations of language and its ability to convey abstract concepts pose challenges in attaining true knowledge. In this context, Plato’s philosophy of language encompasses fundamental questions about how knowledge is articulated and understood. From the perspective of philosophy of knowledge, Plato contends that genuine knowledge lies in the comprehension of “forms” or “ideas”. These “ideas” represent universal truths beyond the sensory realm. This prompts the need to address how abstract concepts can be conveyed through language and how they can reflect true knowledge. Plato demonstrates how language is employed as a tool to express abstract concepts and attain genuine knowledge. He argues that true knowledge entails transcending the sensory world and engaging with the realm of abstract thought. Nevertheless, the limitations of language can complicate the process of attaining true knowledge. Plato’s “Divided Line Analogy” and “Allegory of the Cave” underscore the limitations of language and the challenges of reaching true knowledge. According to Plato, language cannot fully encapsulate abstract concepts, necessitating the ascent to the highest levels of abstract thought to attain genuine knowledge. While language can serve as a means to transcend the boundaries of conceptual thought, the pursuit of true knowledge demands intellectual effort. Plato’s idealism emphasizes the existence of genuine knowledge within the realm of abstract “forms” and underscores the necessity of accessing this knowledge through intellectual means. This article explores Plato’s views on language within the context of philosophy of knowledge, delving into the function of language in attaining knowledge of “ideas” and the limitations of language in expressing such knowledge.

Anahtar Kelimeler

Cratylus, epistēmē, language, form, divided line-cave allegory.

Platon’da Dil Felsefesi ve Epistemoloji İlişkisi

Öz

Platon’un “Kratylos” diyaloğu, adların kökenini, dilin gerçekliği anlama, ifade etme ve bilgiye ulaşmadaki rolünü incelediği eseridir. Platon’a göre dil, sadece iletişimi sağlayan bir araç değil; aynı zamanda gerçekliği ifade etmenin ve anlamanın bir yoludur. Bu şekliyle düşünsel, epistemolojik ve ontolojik olarak derinlemesine bir anlam taşır. Ancak dilin sınırlamaları ve soyut kavramları ifade etme yeteneği, doğru bilginin elde edilmesinde bazı zorluklar yaratır. Bu bağlamda, Platon’un dil felsefesi, bilginin nasıl ifade edildiğine ve anlaşıldığına dair temel soruları içerir. Bilgi felsefesi açısından Platon, gerçek bilginin formların (idealar) bilgisi olduğunu savunur. “İdealar”, duyusal dünyanın ötesindeki evrensel gerçeklikleri temsil eder. Bu noktada dilin soyut kavramları nasıl ifade ettiği ve gerçek bilgiyi nasıl yansıttığı cevaplanması gereken sorulardır. Platon, dilin soyut kavramları ifade etmek ve gerçek bilgiye ulaşmak için bir araç olarak nasıl kullanıldığını gösterir. Platon’a göre gerçek bilgi, duyusal dünyanın ötesine geçerek soyut düşüncenin dünyasına ulaşmayı gerektirir. Ancak, dilin sınırlılıkları gerçek bilgiye ulaşma sürecini zorlaştırabilir. Platon’un “bölünmüş çizgi analojisi” ve “mağara alegorisi,” dilin sınırlamalarını ve gerçek bilgiye ulaşmadaki zorluğu vurgular. Platon’a göre dil, soyut kavramları tam anlamıyla ifade edemez; bu nedenle gerçek bilgiyi elde etmek için soyut düşüncenin en yüksek seviyelerine ulaşmak gerekmektedir. Dolayısıyla dil, düşünsel dünyanın sınırlarını aşmada araç olarak kullanılabilir; ancak gerçek bilgiye ulaşmak için akıl yoluyla çaba harcanması gerekir. Platon’un idealizmi de gerçek bilginin soyut formlar âleminde var olduğunu ve bu bilgiye akıl yoluyla, entelektüel araçlarla ulaşmanın gerekliliğini vurgular. Bu makalede, Platon’un dille ilgili görüşleri bilgi felsefesi temelinde ele alınarak dilin; gerçeğin, “idealar”ın bilgisine ulaşmadaki işlevi ve bu bilgiyi nasıl ifade ettiği ve dilin sınırlılığı konusu incelenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Kratylos, epistēmē, dil, idea, bölünmüş çizgi-mağara alegorisi.

Kaynakça

• Antik Kaynak Kısaltmaları ve Edisyonları
• Plat. Krat. (= Platon, Kratylos)
• Platon (1900). Cratylus, Platonis opera vol. 1 (ed. J. Burnet). Oxford: Clarendon Press.
• Platon (2016). Kratylos: Giriş, Metin Çeviri ve Dizinler, cilt 1. (çev. E. Gören). İstanbul: Dergâh Yayınları.
• Platon (2018). Kratylos (çev. C. Karakaya). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Plat. Men. (=Platon, Menon)
• Platon (1903). Meno, Platonis opera vol. 3 (ed. J. Burnet). Oxford: Clarendon Press.
• Platon (2011). Diyaloglar (çev. T. Aktürel). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Plat. Parm. (=Platon, Parmenides)
• Platon (1901). Parmenides, Platonis opera vol. 2 (ed. J. Burnet). Oxford: Clarendon Press.
• Platon (2011). Parmenides (çev. A. Yardımlı). İstanbul: İdea Yayınevi.
• Platon (2018). Parmenides (çev. S. Babür). Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Plat. Phaid. (=Platon, Phaidon)
• Platon (1900). Phaedo, Platonis opera vol. 1 (ed. J. Burnet). Oxford: Clarendon Press.
• Platon (2001). Phaidon (çev. H. R. Atademir ve K. Yetkin). İstanbul: Sosyal Yayınları.
• Platon (2012). Phaidon: Ruh Üzerine (çev. N. Kalaycı). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
• Plat. Rep. (=Platon, De re publica/πολιτεία)
• Platon (1902.). Respublica, Platonis opera vol. 4 (ed. J. Burnet). Oxford: Clarendon Press.
• Platon (2017). Devlet (çev. S. Eyüpoğlu ve M. A. Cimcoz). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Plat. Soph. (=Platon, Sophista)
• Platon (1900). Sophista, Platonis opera vol. 1 (ed. J. Burnet). Oxford: Clarendon Press.
• Platon (2000). Sofist/Σοφιστής (çev. C. Karakaya). İstanbul: Sosyal Yayınları.
• Platon (2021). Sofist (çev. Ö. N. Soykan). İstanbul: Bilge Kültür Sanat.
• Plat. Tht. (=Platon, Theaitetos)
• Platon (1900). Theaetetus, Platonis opera vol. 1 (ed. J. Burnet). Oxford: Clarendon Press.
• Eflatun (1945). Theaitetos (çev. M. Gökberk). Ankara: MEB Yayınları.
• Platon (2016). Theaitetos (çev. B. Akar). Ankara: BilgeSu.
• Plat. Tim. (=Platon, Timaios)
• Platon (1902). Timaeus, Platonis opera vol. 4 (ed. J. Burnet). Oxford: Clarendon Press.
• Cornford, F. M. (2022). Platon’un Kozmolojisi: Timaios Çevirisi ve Açıklaması (çev. Ö. Orhan). İstanbul: AlBaraka Yayınları.
• Modern Kaynaklar
• Akgün Kaya, E. (2021). Platon’un Bilgi Felsefesi (ed. N. E. Akyürek Şahin, F. Onur ve M. E. Yıldız). Ankara: Bilgin Kültür Sanat Yayınevi.
• Anagnostopoulos, G. (1973). The Significance of Plato’s Cratylus. The Review of Metaphysics, 27 (2), 318–345.
• Aslan, H. (2005). Kratylos: Gerçekliği Araştırmanın Aracı olarak Dil. Kaygı: Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, 5, 40-48.
• Aysever, L. (2002). Kratylos: Adların Doğruluğu ve Bilgi. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 19 (2), 153-166.
• Barney, R. (2001). Names and Nature in Plato’s Cratylus. New York, London: Routledge.
• Baxter, T. M. S. (1992). The Cratylus: Plato’s Critique of Naming. Leiden, Boston: Brill.
• Cevizci, Ά (1994). Platon’un Devlet’teki Bölünmüş Çizgi Analojisi. AÜDTCF Araştırma Dergisi, 15, 31-134.
• Cresswell, M. J. (2012). Mathematical Entities in the Divided Line. The Review of Metaphysics, 66 (1), 89-104.
• Çelgin, G. (2011). Eski Yunanca-Türkçe Sözlük. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Dağtaşoğlu, A. E. (2013). Politeia’daki Bölünmüş Çizgi Analojisi’nde Matematik Ara Nesneler Sorunu. MJH, III (1), 111-124.
• Ferguson, A. S. (1921). Plato’s Smile of Light Part l: The Smiles of the Sun and the Line. The Classical Quarterly, 15 (3/4), 131-152.
• Fogelin, R. J. (1971). Three Platonic Analogies. The Philosophical Review, 80 (3) 371-382.
• Gören, E. (2016). Kratylos’a Yorumlar: Physis-Nomos Karşıtlığı Bağlamında Filolojik ve Yorumbilimsel Bir İnceleme, 2. Cilt. İstanbul: Dergâh Yayınları.
• Gürsoy, İ. (2015). Platon’da Varlık ve Bilgi Bağlamında Ad, Adlandırma ve Adlandırılan İlişkisi. Yüksek Lisans. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
• Hamlyn D. W. (1958). Eikasia in Plato’s Republic. The Philosopical Quarterly, 8 (30), 14-23.
• Ilievski, V. (2013). Language and Knowledge in Plato’s Cratylus. A Journal of Philosophical Inquiry, 35, 7-25.
• İhsan, G. (2018). Dil ve İdea: Platoncu Muhayyel Bir Dil Felsefesine Giriş. İstanbul: Külliyat Yayınları.
• Luce, J. V. (1965). The Theory of Ideas in the “Cratylus”. Phronesis, 10 (1), 21-36.
• Nehring, A. (1945). Plato and the Theory of Language. Traditio, 3, 13-48.
• Notopoulos, J. A (1933). The Meaning of Eἰκασία in the Divided Line of Plato’s Republic. Harvard Studies in Classical Philology, 44, 193-203.
• Palumbo, L. (2018). Mimēsis in Plato’s Meno (ed H. L. Reid ve J. C. Delong). The Many Faces of Mimesis: Selected Essays from the 2017 Symposium on the Hellenic Heritage of Western Greece 3, Iowa: Parnassos Press, 103-111.
• Partee, M. H. (1972). Plato’s Theory of Language. Foundations of Language, 8 (1), 113-132.
• Poyraz, H. (2004). Adlandırmanın Doğası ve Adların Nesnesine Uygunluğu Ekseninde Doğalcılık-Uzlaşmacılık Tartışması. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 226-242.
• Riley, M. W. (2005). Plato’s Cratylus: Argument, Form, and Structure. Amsterdam, New York: Brill.
• Robinson, R. (1941). Plato’s Earlier Dialectic. New York, London: Ithaca.
• Sedley, D. (2003). Plato’s Cratylus. Cambridge: Cambridge University Press.
• Stocks, J. L. (1911). The Divided Line of Plato Rep. VI. The Classical Quarterly, 5 (2), 73-88.
• Taner, R. G. (1970). ΔΙΑΝΟΙΑ and Plato’s Cave. The Classical Quarterly, 20 (1) 81-91.
• Wilson, J. C. (1904). On the Platonist Doctrine of the ἀσύμβλητοι ἀριθμοί. Classical Review, 18, 247-260.