The Hıstorıcal, Realıty Of The Outbreak And The Defect Of The Fıctıon In The Novel Of The Engagements

Yıl 2020, Cilt: 12 Sayı: 23, 337 - 349, 28.12.2020

Canan Olpak Koç

https://doi.org/10.38155/ksbd.808586

Öz

Disease is among the main themes that literature has benefited from since the epic times. Epidemic diseases that have affected the society in general as well as individual diseases that have created individual tragedies have affected both oral and written literary texts. Diseases that individuals caught one by one were evaluated in different possibilities, such as individual alienation from the patient and the transformation of this situation into a metaphor over time, as well as providing the preliminary preparation for the secondary fiction character to appear on the literary stage. The epidemic, on the other hand, has turned into a total struggle by separating from individual diseases at the point of acceptance in terms of society and individual in terms of affecting the society in general. Literary works that tell about epidemics differ, including examples in which the author himself is the victim of the disease and works that carry an epidemic of the past to fiction. Marzoni's Fiancé novel is a novel that draws attention as it transforms a real epidemic in the past into a fiction based on official sources. Manzoni explained the plague epidemic in the Lombardia region under Spanish rule between 1628 and 1630 with a realistic approach by directly showing the sources he used.
In this study, it is aimed to determine the aspects of the epidemic that emerged in Europe affecting Italy in the novel of Engagement, in what ways the epidemic affected the city as an inevitable disease. We will try to outline the reactions of local governments to the epidemic, its reflections on the public, the role of clergy as the spiritual leaders of the city during the epidemic, and the traumas of the epidemic on society in the light of all these inferences.

Anahtar Kelimeler

Literary Text, Death, Epidemic, Fiancee Novel

Nişanlılar Romanında Salgının Tarihi Gerçekliği ve Kurguya Yansıyan Dehşeti

Öz

Hastalık, destan dönemlerinden bu yana edebiyatın yararlandığı başlıca izlekler arasındadır. Bireysel trajedileri yaratan tekil hastalıklar kadar toplumun genelini etkilemiş salgın hastalıklar da hem sözlü hem yazılı edebiyata ait metinleri etkilemiştir. Kişilerin tek tek yakalandığı hastalıklar, ikincil kurgu karakterin edebi sahneye çıkmasının ön hazırlığını sağlaması yanında, hastaya karşı bireysel yabancılaşmayı ve zamanla bu durumun metafora dönüşmesi gibi farklı imkânlarda değerlendirilmiştir. Salgın hastalıksa toplumun genelini etkilemesi yönüyle toplum ve birey açısından kabullenme noktasında tekil hastalıklardan ayrılarak topyekûn bir mücadeleye dönüşmüştür. Salgın hastalıkları anlatan edebi eserler, yazarın da bizzat hastalığın mağduru durumunda olduğu örnekler ve geçmişin bir salgın hastalığını kurguya taşıyan eserler olmak üzere farklılıklar gösterir. Marzoni’nin Nişanlılar romanı, geçmişte yaşanmış gerçek bir salgını resmi kaynaklardan yola çıkarak kurguya dönüştürmesi yönüyle dikkat çeken bir romandır. Manzoni, yararlandığı kaynakları doğrudan göstererek 1628-1630 yılları arasında İspanyol egemenliği altındaki Lombardia bölgesinde yaşanan veba salgınını gerçekçi bir yaklaşımla anlatmıştır.
Bu çalışmada, Avrupa’da ortaya çıkan salgının İtalya’yı etkileyen yönleri Nişanlılar romanında, salgının önüne geçilemez bir hastalık olarak insanları, şehri ne yönlerden etkilediğinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yerel yönetimlerin salgına karşı tepkileri, bunun halka yansıyan yönleri, din adamlarının şehrin manevi önderleri olarak salgın zamanındaki rolleri ve salgının bütün bu çıkarımların ışığında toplum üzerindeki sarsıntıları ana hatlarıyla ortaya konulmaya çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

edebi metin, ölüm, salgın, Nişanlılar romanı

Kaynakça

• Akar, M. (1986). Şeyyad Hamza Hakkında Yeni Bilgiler I, Marmara Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi, Türklük Araştırması Dergisi. 2. 1-14.
• Alain, E. C. (1985). Edebiyat Üstüne Söyleşiler. Çev: Asım Bezirci. İstanbul: SAY Dağıtım.
• Boccaio, G. (2013). Decameron. Çev. Pekin Teksoy. İstanbul: Oğlak Yay.
• Evcim, R. (2015). Anadolu’da Anlatılan Masallarda Adet ve İnanmalar Üzerine Halkbilimsel Bir İnceleme, Afyon: Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
• Genç, Ö. (2011). Kara Ölüm: 1348 Veba Salgını ve Ortaçağ Avrupa’sına Etkileri, Tarih Okulu Mayıs- Ağustos X. 123-150.
• Gürbilek, N. (2012). Benden Önce Bir Başkası. İstanbul: Metis Yay.
• Gürlek, Y. (2013). Romantik Manzoni’nin Aydınlanmacılığa Yaklaşımı, Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Batı Dilleri ve Edebiyatları (İtalyan Dili ve Edebiyatı) Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
• Koçyiğit, M. (2020). Decameron Hikâyeleri’nde Salgın ile Baş Etmenin Bir Yolu Olarak “Oyun”, Roman Kahramanları Dergisi. Ekim/Aralık 44. 10-15.
• Manzoni, A. (2003). Nişanlılar. Çev. Necdet Adabağ. İstanbul: Literatür Yay.
• Obuz, L.- OBUZ, M. (1966). Kalevala Fin Destanı (Runo 26-50). Ankara: Balkanoğlu Matbaacılık.
• Sontag, S. (2005). Metafor Olarak Hastalık-AIDS ve Metaforları. Çev. Osman Akınhay. İstanbul: Agora Kitaplığı.
• Tavukçu, O. K. (2010). Şeyyad Hamza, TDV İslam Ansiklopedisi. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
• Tolstoy, L. N. (2019). İvan İlyiç’in Ölümü. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yay.
• Yenen, Z. (2020). Trump ve Bolsonaro Manzoni Okusaydı, Roman Kahramanları Dergisi Ekim/Aralık 44. 27-31.